ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΈΔΙΟ
Με ένα νομοσχέδιο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του «επικαιροποιημένου» Μνημονίου, αλλά και πιστό στους από δεκαετίας σχεδιασμούς της ΕΕ, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προωθεί ολοταχώς την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ. Επιβεβαιώνοντας και τις πιο δυσοίωνες προβλέψεις, η κυβέρνηση κατέθεσε ένα νομοσχέδιο-εξάμβλωμα, που -πέρα απ’ όλα τ’ άλλα- αποτελεί και οδηγό για τα αντίστοιχα νομοσχέδια που θα ακολουθήσουν άμεσα για τις ιδιωτικοποιήσεις και των άλλων οργανισμών που αφορούν τις δημόσιες συγκοινωνίες.
Έχοντας επί μήνες καλλιεργήσει την άποψη ότι ο ΟΣΕ είναι η πλέον «προβληματική» ΔΕΚΟ η οποία «επιβάλλεται» να ιδιωτικοποιηθεί ώστε να μην επιβαρύνει άλλο την ελληνικό οικονομία, σήμερα η κυβέρνηση παρουσιάζει την ιδιωτικοποίηση του οργανισμού -ούτε λίγο ούτε πολύ- ως «μάννα εξ ουρανού», ως τη μοναδική «λύση».
«Ξεχνάει» βέβαια να αναφέρει το πώς και το γιατί δημιουργήθηκε το χρέος των 10 δισ. ευρώ που βαραίνει σήμερα τον ΟΣΕ και αποτελεί το «ατράνταχτο» επιχείρημά της. «Ξεχνάει» να αναφέρει τις απανωτές μελέτες που ανατέθηκαν σε «ημέτερους» και κόστισαν τεράστια ποσά χωρίς να υλοποιηθούν ποτέ. «Ξεχνάει» τον εξαναγκασμό προσφυγής του ΟΣΕ στις τράπεζες (με τοκογλυφικούς όρους) προκειμένου να καλυφθούν οι λειτουργικές ανάγκες αφού το κράτος αρνιόταν να καλύψει τα έξοδα αυτά.
Αντίθετα, αυτό που φροντίζει να κάνει συνεχώς είναι να κατηγορεί ως υπαίτιους για το χρέος τους εργαζόμενους που είναι δήθεν υπεράριθμοι, το κόστος των εισιτηρίων που είναι δήθεν χαμηλό, την κακοδιαχείριση η οποία παρουσιάζεται ως ανυπέρβλητη «κακοδαιμονία» του Δημοσίου κ.λπ. Κάτι αντίστοιχο με την αθλιότητα «όλοι μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου. «Ξεχνάει» όμως ότι στους δήθεν υπεράριθμους εργαζόμενους χρωστάνε χιλιάδες ημέρες ρεπό, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων δουλεύουν νυχτερινά ωράρια και σαββατοκύριακα χωρίς σταματημό. «Ξεχνάει» ότι τα δήθεν χαμηλά εισιτήρια έχουν ήδη αυξηθεί υπέρογκα τα τελευταία χρόνια. «Ξεχνάει» ότι για την «κακοδαιμονία» ευθύνονται οι ίδιες οι κυβερνήσεις και οι διορισμένοι σύμβουλοι, πρόεδροι κ.λπ. που έχουν διατελέσει στελέχη στον ιδιωτικό τομέα ή καταλήγουν ως ακριβοπληρωμένα στελέχη σε αυτόν (η περίπτωση της τοποθέτησης Ανωμερίτη στον ιδιωτικοποιημένο ΟΛΠ είναι χαρακτηριστική).
Γι’ αυτό και το νομοσχέδιο φροντίζει να «διορθώσει» όλες αυτές τις «κακογραφίες»:
- Διαχωρίζοντας την ΤΡΑΙΝΟΣΕ από τις υπόλοιπες εταιρείες στις οποίες σπάει ο ΟΣΕ και με δυνατότητα εισόδου ιδιωτικών κεφαλαίων σε αυτή.
- Αναθέτοντας στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ την εκμετάλλευση των δρομολογίων, αλλά απαλλάσσοντάς την από τα έξοδα συντήρησης του δικτύου.
- Απαλλάσσοντας τον ΟΣΕ από τα χρέη (που προφανώς φορτώνονται στις πλάτες του ελληνικού λαού) ώστε να τον πάρει καθαρό ο επίδοξος ιδιώτης-αγοραστής.
- Μειώνοντας κατά 2.351 τους εργαζόμενους του ΟΣΕ είτε μέσω μετατάξεων είτε μέσω συνταξιοδοτήσεων που δεν θα αναπληρώνονται.
- Καταργώντας τις υπάρχουσες συλλογικές συμβάσεις εργασίας και αντικαθιστώντας τις με νέες, οι οποίες θα καθορίζουν τόσο το καθεστώς εργασίας όσο και το ύψος των μισθών.
- Μειώνοντας δραστικά τις αποδοχές όλων των εργαζομένων που θα παραμείνουν, αφού κάθε μισθός θα προσαρμόζεται στη βάση των νέων συμβάσεων οι οποίες θα αποτελούν σφαγείο μισθών και δικαιωμάτων όπως μαρτυρά και η επίκληση του «κατεπείγοντος επιτακτικού γενικότερου δημόσιου συμφέροντος» στη βάση του οποίου γίνεται όλη αυτή η αντεργατική ανατροπή.
- Περικόπτοντας όσα δρομολόγια κρίνονται «ασύμφορα» με βάση την απαίτηση του ιδιώτη για απρόσκοπτη κερδοφορία.
- Αυξάνοντας τις τιμές των εισιτηρίων αφού η ιδιωτικοποιημένη πλέον ΤΡΑΙΝΟΣΕ μέσα σε ένα μήνα καλείται να καταρτίσει νέο επιχειρησιακό σχέδιο υπηρεσιών, δρομολογίων, όρων μεταφοράς και τιμολογιακής πολιτικής «με σκοπό την άμεση κερδοφορία της». Συνδυάστε το αυτό με τις δηλώσεις Ρέππα ότι σήμερα κάθε επιβάτης κοστίζει... 200 ευρώ στο Δημόσιο και βγάλτε τα συμπεράσματά σας! Γι’ αυτό και η ιδιωτικοποιημένη ΤΡΑΙΝΟΣΕ απαλλάσσεται από κάθε τιμολογιακή υποχρέωση, δηλαδή από κάθε υποχρέωση για παροχή μειωμένων εισιτηρίων, εκπτώσεων κ.λπ.
- Τέλος, ξεπουλώντας την τεράστια ακίνητη περιουσία του ΟΣΕ.
Οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ έχουν ήδη ξεκινήσει τις κινητοποιήσεις τους ενάντια στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης. Ωστόσο, η ανάγκη έντασης των αγώνων και η στήριξή τους απ’ όλους τους εργαζόμενους είναι ολοφάνερη. Ο αγώνας που καλείται να δώσει το εργατικό κίνημα ενάντια στην πολιτική της ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ και των υπόλοιπων ΔΕΚΟ έχει να αντιμετωπίσει μία κυβέρνηση αποθρασυμένη, με την πλήρη στήριξη του ντόπιου και ξένου κεφάλαιου, αλλά και με την ανοχή-στήριξη της υποταγμένης συνδικαλιστικής ηγεσίας. Η εναντίωση στην ιδιωτικοποίηση, η ανατροπή των επιταγών του Μνημονίου και η υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων απαιτούν μαζική, αποφασιστική σύγκρουση με το σύνολο του αστικού πολιτικού μπλοκ. Η επίκληση του «εθνικού συμφέροντος» ή της «εθνικής στρατηγικής σημασίας του ΟΣΕ» από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες ακόμα και της Αριστεράς, ΚΚΕ-ΣΥΝ, όχι μόνο δεν απαντούν το πρόβλημα αλλά δημιουργούν αυταπάτες για τη φύση της ντόπιας αστικής τάξης και της κυβέρνησής της. Και η τύχη του ΟΣΕ σίγουρα δεν πρόκειται να συγκινήσει την ΠΑΣΟΚική ηγεσία που δεν διστάζει να βάλει ενέχυρο τις τύχες του λαού και των εργαζομένων αυτής της χώρας ή να δηλώνει ξεδιάντροπα ότι είναι διατεθειμένη να ξεπουλήσει τα πάντα. Οι εργαζόμενοι του ΟΣΕ πρέπει να απελευθερωθούν από αυτές τις αυταπάτες, πρέπει να κατανοήσουν άμεσα ποιους έχουν απέναντί τους, πρέπει να στηριχτούν στη δύναμη του δικού τους αγώνα
