Η συζήτηση εντασσόταν στα πλαίσια της προσπάθειας που κάνει το ΚΚΕ(μ-λ), μέσα από τη συλλογικότητα του «Χώρου Αριστερά στην Πλατεία» από την πρώτη μέρα του ξεσπάσματος των κινητοποιήσεων στο Σύνταγμα, να θέσει με οργανωμένο, συναγωνιστικό αλλά και αποφασιστικό τρόπο την κατεύθυνση πάλης με βασικό πολιτικό στόχο τη μη ψήφιση του μεσοπρόθεσμου και την ανατροπή του μνημονίου.
Η μέρα διεξαγωγής της συζήτησης δεν επιλέχθηκε τυχαία. Ήταν λίγα μόνο 24ωρα μετά τις κυβερνητικές μανούβρες και τα κοινοβουλευτικά μαγειρέματα μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και την κορύφωση των φημών για πιθανή προκήρυξη εκλογών, που κυριολεκτικά είχε συνεπάρει σχεδόν το σύνολο της Αριστεράς, κοινοβουλευτικής ή μη, εντός της πλατείας ή εκτός αυτής. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις καθιερωμένες λαϊκές συνελεύσεις που έγιναν και γίνονται κάθε βράδυ από εκείνη τη μέρα, είχε αρχίσει να πέφτει με όλο και μεγαλύτερη ένταση το σύνθημα «Κάτω η κυβέρνηση», τόσο από ανένταχτο κόσμο που έδειχνε να «τσιμπάει» στους ελιγμούς του πολιτικού συστήματος, όσο και ιδιαίτερα δυνάμεων της αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) που συμμετέχουν «στα μουλωχτά» στις επιτροπές και τις διαδικασίες της πλατείας.
Από την άλλη πλευρά, η απεργιακή διαδήλωση της Τετάρτης 15/6, παρά την καταστολή των χημικών και της περικύκλωσης της πλατείας από τα ΜΑΤ, ανέδειξε τη μαχητική αποφασιστικότητα χιλιάδων εργαζομένων και νεολαίων να μην εγκαταλείψουν την πλατεία, κάτι που επιτεύχθηκε και με τη συμμετοχή και στήριξη οργανωμένων μπλοκ δυνάμεων της Αριστεράς (Ταξική Πορεία, ΚΚΕ(μ-λ), ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α.). Ταυτόχρονα η όσμωση των απεργιακών μπλοκ των συνδικάτων λίγες ώρες πριν, με τη συγκέντρωση της πλατείας, είχε δώσει ένα πραγματικά παλλαϊκό χρώμα στη συνολική κινητοποίηση, αναδεικνύοντας το βήμα σύνδεσης των κινητοποιήσεων με το εργατικό-απεργιακό κίνημα (κατεύθυνση που βάζει ο «Χώρος Αριστερά στην Πλατεία» από την πρώτη στιγμή με επιμονή), ως απαραίτητο για την ανάπτυξη και ισχυροποίηση του αγώνα.
Όλα αυτά τα δεδομένα μας ώθησαν να επιχειρήσουμε την οργάνωση της συγκεκριμένης συζήτησης, για να ενταθεί και να πλατύνει ο πολιτικός προβληματισμός, πόσο μάλλον όταν βρισκόμαστε σε μια φάση που το κίνημα αυτό βρίσκεται μπροστά σε διάφορα αδιέξοδα ψευτοδιλήμματα και εκβιασμούς, που τίθενται από διάφορες πλευρές εχθρικές ή «φιλικές» προς αυτό (εκλογές, διαγραφή χρέους κ.λπ).
Η συζήτηση, αν και ξεκίνησε μια σχετικά «δύσκολη ώρα» (νωρίς το απόγευμα), γρήγορα τράβηξε το ενδιαφέρον πολύ κόσμου που προσερχόταν σταδιακά στην πλατεία. Το γεγονός ότι εκείνη την ώρα δεν είχε προγραμματιστεί από την οργανωτική επιτροπή κάτι άλλο (άλλος ένας λόγος που επιλέχθηκε ο συγκεκριμένος χρόνος), ήταν απλώς ένας ακόμη πράγοντας να μαζικοποιηθεί η συζήτηση, την οποία παρακολούθησαν δεκάδες συναγωνιστές. Η συμμετοχή πολλών εργαζομένων, νεολαίων, ανέργων, που πήραν το λόγο και μίλησαν (σημειωτέον: χωρίς χρονικό περιορισμό), δείχνει πόση ανάγκη έχει το κίνημα την ένταση της πολιτικής συζήτησης και αντιπαράθεσης, πόση δίψα διακατέχει τον κόσμο να συζητήσει για τα παραγματικά του προβλήματα και να βρει απαντήσεις σε άπειρα ερωτήματα που βάζει καθημερινά ένα κίνημα που ξεσπάει και αναπτύσσεται με πραγματικά μαζικούς όρους. Και, κυρίως, πόσο λάθος κάνουν όσοι «φωστήρες» του κινήματος, με ταμπέλα ή χωρίς, θεωρούν ότι τα πολτικά ζητήματα είναι λυμένα και ότι το μόνο που μας μένει είναι τα πρακτικά καθήκοντα.
Η κουβέντα ανέδειξε πλήθος προβληματισμών που κατά βάση κινούνταν στην κατεύθυνση της συνέχισης του αγώνα για την ανατροπή του μεσοπρόθεσμου και του μνημονίου, πέρα από εκλογικές αυταπάτες, χωρίς βέβαια να λείπουν και τέτοιου χαρακτήρα τοποθετήσεις. Έκλεισε με τη διαπίστωση της αναγκαιότητας να συνεχιστούν τέτοιου είδους πρωτοβουλίες πιο αποφασιστικά, κάτι που ο «Χώρος Αριστερά στην Πλατεία» και το ΚΚΕ(μ-λ) σκοπεύουν να παλαίψουν το επόμενο διάστημα.
