Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

27 Ιουν 2013

ΑΝ ΦΑΣ από τα… ANFAs
Πού βρίσκεται το ελληνικό δημόσιο χρέος

Του Δημήτρη Μάνου

Η περίπτωση των ομολόγων ΑΝFAs είναι πολύ χαρακτηριστική για να δείξει τι παίζεται με το ελληνικό δημόσιο χρέος.
Τα ομόλογα ANFAs είναι τα ελληνικά ομόλογα που είχαν αγοράσει οι εθνικές κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης το 2011, όταν φούντωνε η ελληνική «κρίση», και τα οποία -σύμφωνα με την απόφαση του Eurogroup τον περασμένο Δεκέμβρη– δεν θα αποπληρώνονταν στην ώρα τους, δηλαδή με τη λήξη τους, αλλά πέραν του 2016. Θα διευκολυνόταν έτσι η ελληνική κυβέρνηση και ουσιαστικά αλλά και τυπικά καθώς θα παρουσίαζε μικρότερο χρέος.
Πρόκειται για 6.522 δισ. ευρώ, το ένα τρίτο των οποίων έχει λήξει και όμως, παρά τη συμφωνία, έχει αποπληρωθεί κανονικά! Μόνο φέτος –αν τηρούνταν η συμφωνία- η χώρα δεν θα πλήρωνε στο τέλος του χρόνου 2,1 δισ. ευρώ. Αυτά για την ιμπεριαλιστική συνέπεια και «δέσμευση».
Δεν είναι μόνο όμως τα ANFAs ομόλογα. Ήδη υπάρχει διαπιστωμένη δημοσιονομική «τρύπα» 4,1 δισ. ευρώ σύμφωνα με τους Ευρωπαίους για το διάστημα 2014-16, ενώ το ποσό των 2,6 δισ. που υπολογιζόταν από τους εγχώριους της τρόικας πως θα εισπραχθεί από τις αποκρατικοποιήσεις το πήρε η ΔΕΠΑ (και ο ΟΠΑΠ και…) και το σήκωσε! Προφανώς τα στοιχεία αυτά μυρίζουν και άλλα πιο επώδυνα βάρβαρα –και από την έννοια πια της συσσώρευσης με τα προηγούμενα- μέτρα.
Πού βρίσκεται όμως το ελληνικό δημόσιο χρέος και ποια είναι η «ακτινογραφία» του;

Η διαδρομή και τα οφέλη των δανείων
Μια προσεκτική ματιά στα στοιχεία που δημοσίευσε η εφημερίδα «Κεφάλαιο» στο φύλλο της της 27ης Απριλίου –σε άρθρο του Γ. Αγγέλη- μας αποκαλύπτει όχι μόνο την προέλευση αλλά και τον προορισμό των κεφαλαίων που πηγαίνουν για την αποπληρωμή του. Αλλά και μια σειρά ενδιαφέροντα άλλα στοιχεία.
Από τα 219 δισ. ευρώ που οι ευρωπαίοι «εταίροι» έδωσαν το διάστημα 2010-2013, τα 163 δισ. έχουν επιστραφεί στους δανειστές κάθε είδους. Απομένουν 7,6 ευρώ -αφαιρώντας τα 49 δισ. για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών- για να πληρωθούν οι ανάγκες του προϋπολογισμού, πράγμα που αντιστοιχεί στο 3-4% του ΑΕΠ, που παράλληλα ωστόσο έχει μειωθεί στο 22% όλα αυτά τα χρόνια.
Οι τόκοι που έχουν αποπληρωθεί αποτελούν το 35% των κεφαλαίων που έχουν δοθεί (!), μάλιστα η αναλογία των τόκων ήταν ακόμα μεγαλύτερη τα δύο πρώτα χρόνια καθώς εισπράχθηκαν 73 δισ. αλλά πληρώθηκαν 78 δισ. τα 30 δισ. του οποίου είναι τόκοι. Υπάρχει δηλαδή ένα άλλου είδους «έλλειμμα» που προκλήθηκε από την καταλήστευση των διεθνών τοκογλύφων (γιατί τι άλλο είναι να δανείζει κανείς με 35% τόκο;).
Για τη διετία 201-13 τα 4/5 των κεφαλαίων καταλήγουν ξανά στα ταμεία της ΕΚΤ και των υπόλοιπων κεντρικών τραπεζών, «ακούρευτα» μάλιστα, γιατί το βασικό κούρεμα πραγματοποιήθηκε στα ιδιωτικά διεθνή funds αλλά και στις ελληνικές τράπεζες και στα ταμεία που τότε θεωρούνταν «ιδιώτες»!
Τα ομόλογα αυτά οι ευρωπαίοι «εταίροι» τα είχαν αγοράσει πολύ φτηνά (καθώς τότε οι τιμές των ελληνικών ομολόγων είχαν πέσει δραματικά) και τα διέθεσαν στις αρχικές ονομαστικές τους τιμές, πραγματοποιώντας πολλαπλάσιο κέρδος από τους ήδη μεγάλους τόκους. Τα κέρδη αυτά αναγνωρίστηκαν από την ΕΚΤ και με τη συμφωνία του Νοέμβρη -που επικυρώθηκε στη σύνοδο του Δεκέμβρη- αποφασίστηκε να επιστραφεί ένα μέρος των κερδών στη χώρα μας. Τα 2,8 δισ. που θα καταλήξουν στις ελληνικές τράπεζες είναι το ποσό που τελικά απέμεινε από τις παρακρατήσεις για «έξοδα κινδύνου και προμήθειες» που επέβαλε η Bundesbank στις επιστροφές μέρους των κερδών!
Αλλά και για τα 7,6 δισ. δεν είναι να ορκίζεται κανείς. Γιατί αυτά θα απομείνουν αν εισπραχθούν μέχρι τέλους του έτους 27,7 δισ. ευρώ και αν το κράτος παρουσιάσει «πρωτογενή πλεονάσματα»…
Αν φας λοιπόν απ' τα ANFAs!

«Η ακτινογραφία» του χρέους
Η χώρα –όπως έγραψε η Ζέτα Ζήκου στην «Καθημερινή»- «αντί να χρωστάει σε διεθνείς τράπεζες και άλλους κατόχους ομολόγων» χρωστάει «στο ΔΝΤ, στον EFSF, στην ΕΚΤ και στους εταίρους της ΕΕ». Εκτός βέβαια από περίπου 30 δισ. που οφείλονται ακόμη σε ιδιώτες κατόχους ομολόγων.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά ότι το χρέος θα ανέλθει φέτος και το 2014 στο 175% του ΑΕΠ και θα αποκλιμακωθεί στο 160% του ΑΕΠ το 2016. Τι λέει όμως το παρόν;
Το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης σημείωσε αύξηση κατά 29 δισ. ευρώ τον προηγούμενο χρόνο (χρονιά «κουρέματος»!) σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών στο ομώνυμο δελτίο χρέους. Μάλιστα το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης αυξήθηκε κατά 3,8 δισ. το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους.
Μετά από δύο «αιματηρά» Μνημόνια και ένα Μεσοπρόθεσμο, το δημόσιο χρέος βρίσκεται περίπου στα ίδια επίπεδα, όσο ήταν και το 2010 με την έναρξη των μνημονίων (309 δισ. ευρώ περίπου σημειώνοντας …τερατώδη μείωση κατά 0,3%!).
Το μόνο όφελος από τα δύο κουρέματα ήταν η χρονική του επιμήκυνση και η μείωση των επιτοκίων, που σε τελική ανάλυση τους διεθνείς δανειστές διευκολύνει καθώς η αποπληρωμή του θα ήταν αδύνατη διαφορετικά.

Θέλετε συμπεράσματα;
Η επίκληση των λαθών από το ΔΝΤ και η ουσιαστική επικέντρωση στην κριτική προς τους Ευρωπαίους (τους οποίους «κάρφωσε» ότι παρέτειναν την απόφαση μέτρων προκειμένου να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα που αγόραζαν όμως οι ελληνικές τράπεζες και τα ταμεία που έχουν υποστεί το κούρεμα) γίνεται επί του εδάφους αυτού του… χαραμιού των θυσιών του ελληνικού λαού.
Το θέμα της «μη βιωσιμότητας» του ελληνικού χρέους που θέτει το ΔΝΤ απαιτεί –το έχουμε ξαναγράψει- τη νομισματοποίηση του συνόλου του χρέους της ευρωζώνης από τις νομισματικές και πολιτικές αρχές της ΕΕ. Είτε με ευρωομόλογα, είτε με κανονικές ποσοτικές χαλαρώσεις και μαζικό κόψιμο νομίσματος, είτε με έναν συνδυασμό των δύο.
Με υπαρκτή αυτή την εικόνα του ελληνικού δημόσιου χρέους, το ΔΝΤ δεν έχει να προσπαθήσει και πολύ.
Πάνω σε αυτή τη βάση έχει τεθεί και θέμα παραμονής του Ταμείου στο πρόγραμμα «διάσωσης». Από γενικής απόψεως για τα δεδομένα του ΔΝΤ έχει ήδη παραμείνει αρκετά. Να υπογραμμίσουμε εδώ πως μετά τις φανερές αποτυχίες (εμείς δεν τις διαβάζουμε έτσι, αλλά είναι θέμα άλλης συζήτησης) του Ταμείου στη Λατινική Αμερική μια τέτοια εξέλιξη δεν θα ήταν και τόσο απρόσμενη.
Σε κάθε περίπτωση, η ένταση του ανταγωνισμού και η επιμονή να δείχνει μη βιώσιμο το χρέος αλλά… βιώσιμα τα βάρβαρα μέτρα για την αντιμετώπισή του γεννούν ένα εκρηκτικό μείγμα τόσο προς τα «πάνω» όσο και προς τα «κάτω». Τόσο προς τα «μέσα» όσο και προς τα «έξω». Οι εκδηλώσεις φόβου (περισσότερο των Ευρωπαίων αλλά και των άλλων) για την κρίση με το κλείσιμο της ΕΡΤ σκιαγραφεί έντονα αυτή την εικόνα. Που γίνεται όλο και πιο γκρίζα και λιγότερο προβλεπόμενη…
Πάντως, για τον ελληνικό λαό έχει περάσει από το υποθετικό «αν φας» στο όλο και πιο κατηγορηματικό «μη φας»!