Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

12 Ιουν 2013

Σε ανοδική πορεία η ανεργία στην Ευρώπη

Οι εργαζόμενοι λαοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βρίσκονται αντιμέτωποι με τη μάστιγα της ανεργίας, η οποία, χρόνο με τον χρόνο και μήνα με το μήνα, γνωρίζει νέα άνοδο. Μάλιστα, στη ζώνη του ευρώ, το ποσοστό ανεργίας είναι μεγαλύτερο. Πιο συγκεκριμένα, στην ΕΕ των 27 χωρών, οι άνεργοι, από 25,250 εκ. το 2012, έφτασαν τους 26,6 εκ τον Απρίλη του 2013, ενώ στη ζώνη των 17 χωρών, από 18,065 εκ., έφτασαν τους 19,4 εκ. Το ποσοστό ανεργίας στην ΕΕ έφτασε στο 11%, ενώ στην ευρωζώνη στο 12%, τον Απρίλη της χρονιάς αυτής. Και όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι θα συνεχιστεί η ανοδική πορεία της ανεργίας. Έχει σημασία να τονιστεί, ότι, ενώ η ανεργία αυξάνεται σχεδόν σε όλες τις χώρες της ΕΕ, αντίθετα στη Γερμανία, από το 2007 και μετά, μειώνεται με γρήγορους ρυθμούς, γεγονός που αναδεικνύει τον κυρίαρχο ρόλο που διαδραματίζει η τελευταία στα πλαίσια της ΕΕ. Η πλεονεκτική θέση της Γερμανίας, μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, φαίνεται και από το γεγονός, ότι είναι η μόνη χώρα που δανείζεται από την Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα με μηδέν- αν όχι αρνητικό- επιτόκιο.
Η Ελλάδα, όπως είναι γνωστό, κατέχει την πρώτη θέση στην ανεργία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με την Ισπανία να βρίσκεται στη δεύτερη θέση. Πιο συγκεκριμένα, η ανεργία στη χώρα μας, όπως επισημαίνουν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, τον μήνα Ιανουάριο του 2009, ανέβηκε στα 1.308.761 άτομα, ποσοστό 26, 7% του πληθυσμού, και τον Φεβρουάριο, στα 1.320.189 άτομα, και ποσοστό 27, 6%. Και ακολουθεί η Ισπανία με 26,8% τον Φεβρουάριο του 2013.
Πέρα από την ανεργία, υπάρχει βέβαια και η μισοανεργία, δηλαδή, μερική ή προσωρινή απασχόληση, 2-5 ώρες τη μέρα, με τους μισοάνεργους να μην θεωρούνται άνεργοι, αλλά να καταγράφονται ως εργαζόμενοι. Σε μια σειρά χώρες, όπως η Γερμανία, Ολλανδία, Αυστρία, Βρετανία, και ακόμη περισσότερο στις ΗΠΑ, το ποσοστό των μερικώς ανέργων απασχολούμενων είναι τεράστιο, αποκρύπτοντας, έτσι, το πραγματικό μέγεθος της ανεργίας. Στη Γερμανία, για παράδειγμα, υπάρχουν 5εκ. εργαζόμενοι που αμοίβονται με μισθό κάτω από 500 ευρώ, και προφανώς εργάζονται με τη μορφή της μερικής απασχόλησης.
Η ανεργία, ιδιαίτερα την τελευταία εικοσαετία, βρίσκεται στα ύψη. Αυτό έχει οδογήσει τη μεγάλη πλειοψηφία των ανέργων να είναι μακροχρόνια άνεργοι, με αποτέλεσμα να μη δικαιούνται ταμείο ανεργίας. Αυτό είναι το ένα πρόβλημα αυτού του μέρους των ανέργων, το οποίο καθημερινά αυξάνεται και αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης.
Ένα δεύτερο πρόβλημα που ισχύει για όλους τους ανέργους, είναι η μείωση του επιδόματος, που φτάνει σε οριμένες χώρες της ΕΕ μέχρι και το 25%.
Το τρίτο είναι, ότι μειώνεται όλο και περισσότερο η διάρκεια του επιδόματος.
Αυτά είναι ορισμένα από τα προβλήματα των ανέργων.
Το κεφάλαιο, λοιπόν, αξιοποιεί το φαινόμενο της μαζικης και παρατεταμένης ανεργίας, ως εργαλείο απειλής στους ήδη εργαζόμενους, για κοινωνική και εργασιακή πειθάρχηση. Επιδιώκει, με άλλα λόγια, να αποδεχτούν τα αντεργατικά μέτρα, ζώντας υπό το φόβο της απόλυσης. Στο όνομα αυτής της απειλής, το σύστημα έχει απορρυθμίσει τις εργασιακές σχέσεις και αποδομεί την κοινωνική ασφάλεια, καθώς και κάθε εργατική και κοινωνική κατάκτηση.
Την ίδια περίοδο της μακρόχρονης ανεργίας, η επίθεση στους μισθούς και στα εισοδήματα των εργαζόμενων μαζών, στο σύνολο των χωρών της ΕΕ, έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Δεν υπάρχει κατάκτηση που να μην έχει ακυρωθεί και δικαίωμα που να μην έχει καταργηθεί. Όχι μόνο οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας έχουν αποσαθρωθεί, αλλά και το δικαίωμα στην απεργία έχει υπονομευτεί.
Ωστόσο, δεν μπορούν να αποτρέψουν τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, που ολοφάνερα δυναμώνουν και αναπτύσσονται, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.