Για την «αξιολόγηση»

Μία λέξη μπορεί να πάρει πολλά νοήματα, ανάλογα με το τι θέλει να πετύχει αυτός που τη χρησιμοποιεί. Έτσι και η λέξη αξιολόγηση χρησιμοποιείται από διάφορους παράγοντες και υπερασπιστές του συστήματος, όταν θέλουν να δικαιολογήσουν κάποιο αντιλαϊκό μέτρο, όπως είναι οι απολύσεις, για παράδειγμα. Στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η αξιολόγηση είναι ένας μηχανισμός που πήρε συγκεκριμένη μορφή με το νόμο-πλαίσιο του 2007, παρότι πτυχές του συναντούσαμε και νωρίτερα σε διάφορες σχολές, όπως η ΑΣΟΕΕ.
Είναι ένας μηχανισμός, λοιπόν, που ξεκινάει από αυτό που βλέπουν οι φοιτητές, δηλαδή ένα χαρτί που καλείσαι να συμπληρώσεις αξιολογώντας το μάθημα, τον καθηγητή, τις υποδομές κ.λπ. Ενώ φτάνει μέχρι την αξιολόγηση ολόκληρων ιδρυμάτων, καθορίζοντας, έτσι, και τους όρους σπουδών και τα δικαιώματα των φοιτητών μέσα σε αυτά. Ο συγκεκριμένος μηχανισμός παρουσιάζεται, προφανώς, σαν κάτι καλό, αφού δίνει τη «δυνατότητα» στο φοιτητή να αξιολογήσει τον κακό καθηγητή ή τον τρόπο διεξαγωγής του μαθήματος και να βοηθήσει και αυτός από την δική του οπτική, έτσι ώστε να γίνει καλύτερο το μάθημα. Φυσικά, όλα αυτά τα ιδεολογήματα δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα και χρησιμοποιούνται απλά για να κρύψουν το αντιδραστικό περιεχόμενο του συγκεκριμένου μηχανισμού. Για να εξηγήσουμε αυτό που θέλουμε να πούμε καλύτερα, θα αναλύσουμε το συγκεκριμένο μηχανισμό σε δύο μέρη:
Πρώτο είναι το κομμάτι της αξιολόγησης που ζητιέται από τους φοιτητές να κάνουν. Εδώ βλέπουμε το παλιό κόλπο της συνδιοίκησης. Έτσι, όταν οι φοιτητές αξιολογούν το μάθημα γίνονται και οι ίδιοι συνυπεύθυνοι για τις όποιες επιλογές υπάρξουν με βάση αυτή την αξιολόγηση. Για παράδειγμα, στην περίπτωση που η διδασκαλεία κριθεί ανεπαρκής, τότε μπορούν να προστεθούν επιπλέον ώρες, πρόοδοι κ.λπ. και όλο αυτό με τη «βούλα» του φοιτητή. Επίσης, έχουν υπάρξει περιπτώσεις, όπως στην Οδοντιατρική, που τα χαρτιά αυτά χρησιμοποιήθηκαν για την απόλυση καθαριστριών στις κλινικές. Ένα άλλο επιχείρημα υπέρ της αξιολόγησης είναι αυτό της τιμωρίας του «κακού» καθηγητή που κόβει κ.λπ. Εδώ το σύστημα προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τη φυσιολογική αντίθεση που υπάρχει ανάμεσα στους φοιτητές και το καθηγητικό κατεστημένο, οδηγώντας την σε ακίνδυνους δρόμους. Από εκεί, λοιπόν, που η ένταση των ταξικών φραγμών, τα μαζικά κοψίματα κ.λπ. είναι συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση του συστήματος, που την ακολουθούν οι καθηγητές και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί, γίνεται απλά μια δυστροπία ενός καθηγητή, αποκρύπτοντας το τι πραγματικά υπάρχει από πίσω.
Δεύτερο είναι το κομμάτι της αξιολόγησης ολόκληρων ιδρυμάτων. Εδώ, φυσικά, το πράγμα φεύγει από το φοιτητή και πηγαίνει σε διάφορους ειδικούς (βλέπε Α.ΔΙ.Π.) που έχουν αναλάβει να κάνουν αυτή τη δουλειά. Τα κριτήρια της αξιολόγησης φυσικά και είναι ενάντια στα συμφέροντα των φοιτητών. Μιλάμε για κριτήρια που πηγάζουν από οδηγίες των ιμπεριαλιστών της ΕΕ και σκοπό έχουν τη δημιουργία ενός πανεπιστημίου για λίγους και εκλεκτούς. Έτσι, όσο πιο μεγάλη είναι η ψαλίδα ανάμεσα σε εισακτέους και πτυχιούχους, τόσο πιο καλή αξιολόγηση παίρνει ένα ίδρυμα.
Νομίζουμε πως τα παραπάνω είναι ενδεικτικά για το σκοπό που επιτελεί ο συγκεκριμένος θεσμός και άρα και τη στάση που θα πρέπει να κρατάει το φοιτητικό κίνημα απέναντι του.
Είναι αναγκαίο να υπάρξει συγκροτημένη αντιπαράθεση απέναντι στην αξιολόγηση. Πρέπει ο κάθε φοιτητής να έχει ξεκάθαρο πως η συμπλήρωση τέτοιων χαρτιών δίνει την απαραίτητη νομιμοποίηση στο σύστημα να χτυπάει τα φοιτητικά δικαιώματα από τη μία και να αποπροσανατολίζει-αποσυγκροτεί το φοιτητικό κίνημα από την άλλη. Πρέπει όχι μόνο να αρνούμαστε να συμπληρώσουμε τέτοια χαρτιά, αλλά και να προσπαθούμε να πείσουμε και όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι των φοιτητών να μην το κάνει, ακόμα και καταστρέφοντάς τα, μιας και η φοιτητική αριστερά στο συγκεκριμένο θέμα (όπως και σε άλλα που αφορούν τη συνδιοίκηση) δεν έχει δείξει και τα καλύτερα αντανακλαστικά. Να τολμάμε να σηκώνουμε την αντιπαράθεση, γνωρίζοντας πως αυτό που λέμε είναι αλήθεια, σπάζοντας την ιδεολογική κυριαρχία του συστήματος και δημιουργώντας καλύτερους όρους κινήματος.