ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΤΗΣ ΕΡΤ «Είμαστε εδώ, είμαστε παρόντες. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο.»

Το τι σκέφτονται όσοι έρχονται σε ένδειξη αλληλεγγύης είναι εύκολο να το διαπιστώσεις κάνοντας μια βόλτα από τον περίβολο της Αγίας Παρασκευής και παρακολουθώντας τα «πηγαδάκια» που στήνονται ή διαβάζοντας τα φυλλάδια που μοιράζονται. Το τι σκέφτονται όμως οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, εννιά μέρες μετά την αιφνιδιαστική κίνηση της κυβέρνησης και έχοντας να αντιμετωπίσουν μία πρωτόγνωρη κατάσταση, με μεγάλες πολιτικές διαστάσεις και προεκτάσεις, δεν είναι το ίδιο εύκολο. Γι’ αυτό και ζητήσαμε τη γνώμη της Μ. από τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ η οποία καθημερινά βρίσκεται στο πόστο του αγώνα για δουλειά και αξιοπρέπεια.

Εννιά μέρες από το ξεκίνημα του αγώνα σας ποιος είναι ο πρώτος σου απολογισμός;
Μ.: Από τη δικιά μας τη μεριά βλέπω ότι όλοι είναι πολύ ενεργοποιημένοι. Παρ’ όλη τη σωματική και ψυχική κούραση είμαστε εδώ. Εγώ είμαι μέλος των μουσικών συνόλων της ΕΡΤ και παρ’ όλα αυτά είμαστε κάθε βράδυ εδώ και δίνουμε όλο μας τον εαυτό. Και τραγουδάμε. Και, μπορώ να σου πω, όπως έχουν πει και συνάδελφοι μέσα στην ΕΡΤ, ότι ήταν η στιγμή που έγινε γνωστό στον κόσμο τόσο έντονα τι μουσικά σύνολα έχει η ΕΡΤ. Είμαστε εδώ, είμαστε παρόντες. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο.
Η άλλη πλευρά βλέπω ότι κάνει κάποιες αναδιπλώσεις. Δεν τους έχει αφήσει αδιάφορους ο αντίκτυπος που έχει στον κόσμο, το πώς πήραμε κι εμείς αυτήν την κατάσταση. Τώρα το τι θα βγει, θα δείξει το αύριο. Βέβαια, η αλαζονεία κάπου βγάζει, το ξέρουμε αυτό από πολλά χρόνια πριν. Την πατάει ο αλαζόνας. Κι έχουν αρχίσει και μπερδεύουν τις εξουσίες, νομοθετική και εκτελεστική την κάναν ένα και είναι «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Δεν μπορεί, κάπου θα βγει αυτό.

Όλο αυτό το διάστημα δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι εκφράζουν καθημερινά τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη τους, τόσο έξω από το κτίριο της Αγίας Παρασκευής όσο και στις υπόλοιπες πόλεις της χώρας. Πώς ερμηνεύεις το ότι όλος αυτός ο κόσμος εκφράζει με τέτοια μαζικότητα και τέτοια «ζέστη» τη στήριξη στον αγώνα σας;
Μ.: Αυτό που κάνανε και ρίξανε ξαφνικά το σήμα και είδε όλη η Ελλάδα «μαύρο» το πληρώνουνε. Και θα το πληρώσουν, πιστεύω, πολύ ακριβά. Γιατί είναι η κατάλυση κάθε έννοιας δημοκρατίας. Και δεν αντέχεται. Όλα τ’ άλλα μπορεί να ήταν «πιο μικρού βεληνεκούς», να θίγονταν πιο μικρές ομάδες, ετούτο δω όμως ήταν η φωνή του κόσμου. Και ξαφνικά είδαν να μαυρίζει. Βούλωσαν το στόμα των ανθρώπων. Έτσι πιστεύω ότι το πήρε ο κόσμος. Αυτό καταλαβαίνω.

Σήμερα γίνεται ολόκληρη συζήτηση γύρω από την επαναφορά του σήματος και η υπόθεση των 2.700 εργαζομένων μοιάζει να πηγαίνει στο περιθώριο. Εσύ ποια γνώμη έχεις γι’ αυτό;
Μ.: Αυτοί απ’ την αρχή αυτό θέλανε. Τους ενδιέφερε να δώσουν το ψηφιακό σήμα στην Ντίτζεα. Αυτό τους ενδιέφερε και τα χρήματα. Αυτός ήταν ο στόχος τους. Δεν τους ενδιαφέρουν οι εργαζόμενοι. Ο εργαζόμενος γι’ αυτούς είναι ένα νούμερο, δεν είναι άνθρωπος με οικογένεια. Εμείς όμως δεν έχουμε αυτήν την άποψη. Και σκασίλα μας για την άποψή τους! Δεν συμμεριζόμαστε την άποψή τους και το δηλώνουμε απερίφραστα και περίτρανα. Αυτό μου λένε και όλοι οι συνάδελφοι.
Για μας από την αρχή ήταν αυτό ξεκαθαρισμένο. Δηλαδή και μία εβδομάδα μετά την εξαγγελία του Κεδίκογλου, όταν είχε βγει ο Καλφαγιάννης, ο πρόεδρος της ΠΟΣΠΕΡΤ, να μιλήσει στον κόσμο, το είπε: δεν δεχόμαστε καμία απόλυση. Είναι ξεκαθαρισμένο. Και μάλιστα, επειδή συγκεκριμένα εγώ ήμουν πολύ θυμωμένη και αναστατωμένη, είχα πάει πίσω του και είχα βάλει μία φωνή-τσιρίδα: «καμία απόλυση!». Και αυτός «τσίμπησε», κατάλαβε, το ’πιασε το μήνυμα και το μετέφερε.

Την απόφαση του προέδρου του ΣτΕ πώς τη σχολιάζεις;
Μ.: «Ήξεις αφήξεις ουκ εν τω πολέμω θνήξεις». Εξαρτάται πού μπαίνει το κόμμα! Δεν αναφέρει τίποτε για τους εργαζόμενους, είναι ξεκάθαρο αυτό. Αλλά εάν η κυβέρνηση θέλει να κάνει έναν ελιγμό γιατί βλέπει ότι «δεν την παίρνουν» κάποια πράγματα, μπορεί να το χρησιμοποιήσει.

Για τις επόμενες μέρες τι βλέπεις; Συνεχίζουμε έτσι; Μπορεί να γίνει κάτι περισσότερο;
Μ.: Εγώ τα πράγματα τα βλέπω μέρα-μέρα. Δεν μπορώ να το δω τόσο μακροπρόθεσμα. Γιατί μέρα-μέρα αντιδρούν κι αυτοί. Μη σου πω και ώρα-ώρα! Άρα, παρουσία! Καθένας απ’ τη μεριά του. Αυτό που μπορεί.

Βγαίνει η εικόνα ότι τα μουσικά σύνολα και τα περιοδικά της ΕΡΤ διαλύονται και οι εργαζόμενοι στον... ΟΑΕΔ. Πώς έχει δημιουργηθεί αυτή η εικόνα και πώς σας έχει επηρεάσει;
Μ.: Η γνώμη μου είναι ότι τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ, επειδή αποτελούνται από ένα μεγάλο αριθμό εργαζομένων, διακόσιοι σίγουρα, κι επειδή γι’ αυτούς, όπως σου είπα, δεν υπάρχει άνθρωπος, υπάρχει νούμερο, με μία ζαριά ωραία -αυτοί θεωρούν ότι φέρανε εξάρες- «σουτάρουνε» τους διακόσιους. Γι’ αυτό το κάνανε. Δεν είναι ότι έχουνε πόνεση για κείνο το πράγμα και δεν πονάνε το άλλο. Οπωσδήποτε δεν ξέρουν τι δουλειά κάνουμε. Είμαι σίγουρη γι’ αυτό. Δεν νομίζω ότι έχουν καλλιέργεια και κουλτούρα να ξέρουν τι κάνουν τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ.

Και για τους γιατρούς, που ξέρουν, πάλι δεν νοιάζονται...
Μ.: Πες το ψέματα!

Και τι κλίμα επικρατεί στα μουσικά σύνολα γύρω από αυτό το σενάριο;
Μ.: Τα μουσικά σύνολα, ειδικά μόλις είδαμε εκείνον τον αστερίσκο, είχαμε αγριέψει και θυμώσει πάρα πολύ και είπαμε τώρα, αυτή τη στιγμή, πρέπει να βγει η ο πρόεδρος (σημ.: της ΠΟΣΠΕΡΤ) ή η αντιπρόσωπος (σημ.: των μουσικών συνόλων στην ΠΟΣΠΕΡΤ) και να κάνει δήλωση πολύ συγκεκριμένη και αυτό ήταν που έβγαλε τον Καλφαγιάννη (σημ.: πρόεδρος της ΠΟΣΠΕΡΤ) και είπε αυτά που είπε. Από κει και μετά η θέση του ήταν δεν δεχόμαστε καμία απόλυση. Εμείς κυρίως δεν δεχόμαστε καμία απόλυση!