Οι άξονες αφορούν στα χρέη των νοικοκυριών, την φορολογία, τη στέγη, τη σίτιση, τη μέριμνα για το παιδί, τα κοινωνικά αγαθά, την περίθαλψη και τις μεταφορές.
Το πρόγραμμα ανακούφισης του ΣΥΡΙΖΑ, σε γενικές γραμμές, αφορά όσους διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας (ποιο άραγε είναι αυτό και πως κι από ποιόν ορίζεται;), τις πλέον ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού (άποροι, ανασφάλιστοι,άνεργοι) και τις οικογένειες χωρίς καθόλου ή με ελάχιστο εισόδημα.
Διατυπώθηκε, λοιπόν, και το πρόγραμμα καταπολέμησης της φτώχειας του ΣΥΡΙΖΑ που θεωρεί αναγκαία προϋπόθεση υλοποίησής του, όπως ο Α.Τ. δήλωσε στη Δραπετσώνα, «...να έρθουμε σε διάλογο και σε συνεργασία με όλους τους φορείς, τις ΜΚΟ και τις εθελοντικές κινήσεις των πολιτών που ήδη παράγουν κοινωνικό έργο. Και φυσικά με την Εκκλησία της Ελλάδας, που πιστεύουμε ότι μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε αυτήν την κατεύθυνση».
Είναι ή δεν είναι απαραίτητο ένα πρόγραμμα ανακούφισης; Όταν οι πολιτικές της ανεργίας, της φτώχειας, της εξαθλίωσης έχουν πάρει, τα τελευταία χρόνια, τέτοια έκταση, όταν χιλιάδες άνθρωποι είναι χωρίς δουλειά, χωρίς φαγητό, χωρίς ρεύμα, χωρίς περίθαλψη και αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης, δεν πρέπει η Αριστερά να τους ανακουφίσει;
Φαίνεται, πως, με τα 8 σημεία του, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να διατυπώσει τα δικά του κριτήρια, όχι για την ανατροπή της κατάστασης και την επαναφορά του βιοτικού επιπέδου του λαού μας πριν των μνημονίων εποχή, όπως ισχυριζόταν προεκλογικά, αλλά για να δηλώσει πιο καθαρά τις προτεραιότητες του στο νέο τοπίο της καταστροφής.
Ο Α. Τσίπρας, ολοκληρώνοντας την τριήμερη επίσκεψή του στην Ισπανία, εκτιμά, ότι φτώχεια από την κρίση θα έχουμε κι αυτό δεν ανατρέπεται, αν δεν επιτευχθεί «η ενωμένη αντίσταση των λαών του ευρωπαϊκού νότου, που θα δώσει το έναυσμα για μια μεγάλη πολιτική ανατροπή σε όλη την Ευρώπη... είναι η εναλλακτική λύση στο πρόβλημα της οικονομικής κρίσης». Εκλογές στο Νότο, για επικράτηση αντιμνημονιακών κυβερνήσεων, είναι η διέξοδός και μέχρι τότε τι;
Διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, με δόσεις φιλανθρωπίας που θα αξιοποιήσουν ό,τι δομές διαθέτει το σύστημα (ΜΚΟ, Εκκλησία κ.λπ), για να πλασάρει ανακούφιση και εκτόνωση της οργής των ταλαιπωρημένων ανθρώπων.
Το πρόγραμμα των 8 σημείων συνδέεται άρρηκτα με την πριν από περίπου δύο μήνες συγκρότηση της πρωτοβουλίας «Αλληλεγγύη για Όλους», που, σύμφωνα με τους εμπνευστές της, αποσκοπεί στο να ενισχύσει και να συντονίσει τις δομές αλληλεγγύης οι οποίες είναι διάσπαρτες σ’ όλη την Ελλάδα και να συμβάλλει, επίσης, στη επικοινωνία, συντονισμό και διασύνδεσή τους, με ανάλογες προσπάθειες στο εξωτερικό.
Η ουσία είναι, ότι το πρόγραμμα ανακούφισης των 8 σημείων και οι δομές αλληλεγγύης του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, σίγουρα, δεν αντιμετωπίζουν τις συνέπειες, την ίδια στιγμή που προσφέρουν λίγη ανακούφιση σ’ ένα πολύ μικρό μέρος του εξαθλιωμένου λαού. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο.
Το κύριο, όμως, ζήτημα είναι αλλού. Πως ούτε στην Δραπετσώνα διατυπώθηκε και δεν θα διατυπωθεί, ως φαίνεται, η πρόταση που αποτελεί την πραγματική λαϊκή διέξοδο σε όσα περνά ο λαός αυτήν την περίοδο.
Ποια είναι τα σημεία του ΣΥΡΙΖΑ για την απόλυτη αναγκαιότητα να ξεδιπλωθούν και να δυναμώσουν οι αντιστάσεις στις πολιτικές των απολύσεων, της ανεργίας, της μείωσης των μισθών και των συντάξεων και της πλήρους διάλυσης των εργασιακών σχέσεων;
Αν κρίνουμε από τη άθλια στάση του ΣΥΡΙΖΑ στο ενδεχόμενο απεργίας των καθηγητών, παίρνουμε πληρωμένη... την απάντηση. Να μην ανησυχούν, όμως, οι δεκάδες χιλιάδες απολυμένοι εκπαιδευτικοί που θα προστεθούν στον στρατό των ανέργων. Έχουν τα 8 σημεία!
Τέλος, μπαίνεις στον πειρασμό να σχολιάσεις, πως είναι ένα θέμα ο Λαφαζάνης να εκτιμά οτι “μπαίνουμε σε περίοδο εξεγέρσεων”, άρα και αυξημένων δυνατοτήτων, λέμε εμείς, ενίσχυσης της ταξικής πάλης και του λαϊκού κινήματος αντίστασης και διεκδίκησης, και την ίδια στιγμή, το κέντρο βάρους του πολιτικού του φορέα να πέφτει στην ανακούφιση και την φιλανθρωπία.
