Η ΕΡΤ προανάκρουσμα των απολύσεων στο Δημόσιο

Περάσαμε ήδη από τη φάση των σχεδιασμών και των ''διαρροών'' στη φάση εφαρμογής της πολιτικής των απολύσεων στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Πράγματι, το κλείσιμο της ΕΡΤ και η απόλυση του συνόλου των περίπου 2.700 εργαζομένων σ' αυτήν, υπήρξαν ένα ηχηρό παράδειγμα του πόσο αδίστακτοι και κυνικοί είναι τρόικα, κεφάλαιο και κυβέρνηση. Αλλά και πόσο αποφασισμένοι να προχωρήσουν στις μαζικές απολύσεις που έχουν δρομολογήσει, με πλήρη συνείδηση της θύελλας που θα ξεσήκωναν.
Ασφαλώς, δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα το να ''μεταφέρεται'' το πρόβλημα –με μια έννοια– σε κάθε σπίτι της χώρας. Να αναγκάζεται ο καθένας να παίρνει θέση τόσο για το κλείσιμο της ΕΡΤ όσο και για τις απολύσεις. Και αυτό είναι το αδύνατο σημείο στην εφαρμογή της πολιτικής των συγκεκριμένων απολύσεων. Γιατί, πέρα από τους απολυμένους, ''βάζει στο παιχνίδι'' όλο το λαό.
Ταυτόχρονα –και ανεξάρτητα του πως θα εξελιχθεί το όλο ζήτημα– φανέρωσε τα ''έτοιμα'' σχέδια για λουκέτο και μαζικές απολύσεις σ' όλο το φάσμα της εταιρείας Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΒΟ, ΕΑΒ, ΠΥΡΚΑΛ κλπ.), πάνω στο ίδιο πρότυπο. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στον τρόπο και τη μορφή που επιλέχτηκαν για την προώθηση αυτής της πολιτικής αλλά κυρίως στην ουσία της. Στο πέταγμα δηλαδή στο δρόμο (προφανώς στο πλαίσιο του success story και της λεγόμενης ανάπτυξης) χιλιάδων εργαζόμενων. Αλλά και στο στραπατσάρισμα της εμετικής προπαγάνδας τους, αφού ήρθαν στην επιφάνεια οι άθλιες εργασιακές σχέσεις της πλειοψηφίας όσων δουλεύουν, για να βγαίνει στον αέρα εικόνα και ήχος.
Καθόλου τυχαία, η κυβέρνηση, εν μέσω κατάληψης του ραδιομεγάρου της ΕΡΤ, συλλαλητηρίων και κινητοποιήσεων, διοχετεύει την απόφασή της να κλείσει οριστικά εκατοντάδες σχολεία από τη νέα σχολική χρονιά σ' όλη τη χώρα. Παράλληλα, δρομολογεί απολύσεις στους Δήμους, σε κάθε επίπεδο δραστηριότητάς τους.
Στην ίδια κατεύθυνση εντάσσεται και ο ''ξαφνικός θάνατος'' (για να χρησιμοποιήσουμε μια έκφραση των ημερών που δεν μας καλύπτει απόλυτα), με συνοπτικές, δηλαδή, διαδικασίες -μέχρι τις 20 Ιούλη(!!!)- των πρώτων 5 Νοσοκομείων. Πρόκειται για τα νοσοκομεία Πολυκλινική, Σπηλιοπούλειο, Δυτικής Αττικής και Πατησίων στην Αθήνα καθώς και Παναγίτσα στη Θεσσαλονίκη. Θ' ακολουθήσουν κι άλλα κύματα κλεισιμάτων, αφού δεκάδες νοσοκομεία θα επιχειρηθεί να περάσουν από τη φάση της συγχώνευσής τους στη φάση του λουκέτου. Η εμπειρία των νοσοκομείων του ΙΚΑ είναι δεδομένη και διδακτική.
Θα το ξαναπούμε για μια ακόμα φορά. Οι απολύσεις ενός τόσο μεγάλου αριθμού εργαζομένων στο Δημόσιο (150.000) δεν βγαίνουν μέσα από ''επίορκους'', πειθαρχικά και πάσης φύσης ''εξαιρέσεις''. Και δεν μπορούν παρά να γίνουν στους πολυπληθέστερους τομείς του, που δεν είναι άλλοι από την λεγόμενη τοπική αυτοδιοίκηση, την εκπαίδευση και την περίθαλψη. Τομείς, δηλαδή, που έχουν μια κοινωνική χρησιμότητα.
Δεν είναι, επίσης, άσχετο ότι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους διευρύνονται καθημερινά, για να αντιμετωπίσουν τον ''εχθρό'' λαό. Για εκεί υπάρχουν λεφτά και κυρίως πολιτική βούληση...
Κανείς δεν δικαιούται πλέον να σφυρίζει αδιάφορα. Πολύ περισσότερο οι δυνάμεις της εν γένει Αριστεράς και η συνδικαλιστική ηγεσία, μεσαία και ανώτερη. Και αν γι' αυτή την τελευταία τα ξεπουλήματα είναι συστατικό στοιχείο του DNA της, για την Αριστερά τα πράγματα θα έπρεπε να είναι ολοφάνερα.
Κοινή δράση, συντονισμός και κλιμάκωση είναι ο δρόμος που απαιτείται να διανυθεί. Ενάντια στα κλεισίματα και τις απολύσεις. Για την ανατροπή της αντιλαϊκής-αντεργατικής πολιτικής. Πασχίζουμε οι παραμορφωτικοί υποκειμενικοί φακοί των ηγεσιών των αριστερών δυνάμεων να δώσουν τη θέση τους στο ρεαλισμό της κοινωνικής σύγκρουσης που διεξάγεται ανελέητα. Και που δεν μας περιμένει...

Σ.Π.