Πανεπιστημιακό άσυλο: ξανά στο στόχαστρο!

Την ίδια στιγμή που βρίσκονταν σε εξέλιξη οι μαζικές κινητοποιήσεις λαού και νεολαίας, που ξέσπασαν μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, οι δυνάμεις του συστήματος και η κυβέρνησή του, έθεσαν ξανά θέμα άρσης/κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου. Το άσυλο βέβαια βρισκόταν -και βρίσκεται- μόνιμα στο στόχαστρο του συστήματος, ουκ ολίγες φορές έχει παραβιαστεί από τις δυνάμεις καταστολής, τόσο επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ –και με τις δυνατότητες που έδινε γι’ αυτό ο νόμος 1268 για άρση του με ομόφωνη απόφαση τριμελούς οργάνου «συνδιοίκησης»– όσο και επί Νέας Δημοκρατίας, ενώ ο νέος «νόμος-πλαίσιο» (Γιαννάκου) είναι σαφέστατος: Το άσυλο κατ’ αρχήν περιορίζεται μόνο στους χώρους διδασκαλίας και έρευνας και όχι στους προαύλιους χώρους, η άρση του μπορεί να επιτευχθεί με απλή πλειοψηφία του πρυτανικού συμβουλίου (πρύτανης και δύο αντιπρυτάνεις) –τέρμα η «συνδιοίκηση»–, ενώ «σε περίπτωση που διαπιστωθεί η τέλεση αυτόφωρων κακουργημάτων ή αυτόφωρων εγκλημάτων κατά της ζωής» προβλέπεται η «επέμβαση δημόσιας δύναμης χωρίς την άδεια των πανεπιστημιακών αρχών» (κάτι που προβλεπόταν και στον προηγούμενο νόμο).
Η άρση του ασύλου τέθηκε ωστόσο με πολύ συγκεκριμένο και πρακτικό τρόπο για το Πολυτεχνείο της Αθήνας το βράδυ του Σαββάτου 22/12, όταν η εισαγγελέας υπηρεσίας ανακοίνωσε –με αφορμή τα επεισόδια που είχαν ξεσπάσει– την απόφαση του εισαγγελέα πρωτοδικών Σακελλάκου για αυτεπάγγελτη άρση του, εκτιμώντας πως μέσα στο κτίριο διαπράττονταν αυτόφωρα αδικήματα. Ο πρύτανης του ΕΜΠ Μουντζούρης και ο αντιπρύτανης Σπαθής ενημερώθηκαν από την αστυνομία ότι το άσυλο ήρθη με εισαγγελική εντολή και ότι επίκειται επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων. Τέτοια επέμβαση τελικά δεν πραγματοποιήθηκε, η πρυτανεία διαφώνησε (δεν τη ρώτησαν βέβαια καν, ανακοίνωση της έκαναν...), το ενδεχόμενο ωστόσο και με τέτοιον τρόπο άρσης του ασύλου σε κατειλημμένες σχολές θεωρείται πλέον –και προβάλλεται– ως «ανοικτό», με ό,τι αυτό συνεπάγεται!
Την ίδια ώρα η Μαριέττα Γιαννάκου «αναρωτιόταν» σε εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού Mega γιατί δεν εφαρμόζεται αυτό που προβλέπει ο «νόμος-πλαίσιο», για την άρση του ασύλου, ενώ ο υπουργός Δικαιοσύνης Χατζηγάκης μιλούσε για «εξάντληση της ανοχής απέναντι στην ανομία και την εκμετάλλευση του πανεπιστημιακού ασύλου από ομάδες ανεξέλεγκτης βίας». Από κοντά «ξεσπάθωσε» και ο φαιός Καρατζαφέρης, ζητώντας ευθέως την οριστική κατάργηση του ασύλου, «κατάσταση» που δεν υπάρχει σε άλλες χώρες του κόσμου (τώρα έγινε και... διεθνολόγος ο «υπερπατριώτης»), ζήτησε την ύπαρξη εισαγγελέα –και μάλιστα... εκλεγμένου!– μέσα στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, χαρακτήρισε το Πολυτεχνείο «άντρο ορμητηρίου αντάρτικου πόλεων» που διαθέτει εργαστήριο κατασκευής μολότοφ, επικαλέστηκε μάλιστα και την «ελεύθερη διακίνηση των ιδεών» αυτών που επιθυμούν να κάνουν μάθημα και που υπερασπίζονται τις κυρίαρχες επιλογές. Ζήτησε παράλληλα την ανάληψη του κόστους των πιθανών ζημιών απ’ τους διοργανωτές των διαδηλώσεων και την καθιέρωση για την κάλυψη με κουκούλα του «ιδιωνύμου αδικήματος»...
Το άσυλο αποτελεί κατάκτηση του φοιτητικού και λαϊκού κινήματος. Ανήκει σε όλο τον λαό και τίθεται στην υπηρεσία αυτού του κινήματος, της ανάπτυξης, συγκρότησης, μαζικοποίησης, πολιτικοποίησης και περιφρούρησής του. Αποτελεί εργαλείο για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Βεβαίως είναι οι ιδέες που αμφισβητούν αυτό το σύστημα και την εκάστοτε πολιτική του, οι προοδευτικές, οι αριστερές επαναστατικές ιδέες, αυτές που διώκονται, αυτές που βρίσκονται μόνιμα στο στόχαστρο, αυτές που εκφράζουν τους πόθους και τις ανάγκες της νεολαίας και του λαού, και όχι η κυρίαρχη ιδεολογία –σε όποια της μορφή– που έχουν ανάγκη το άσυλο. Η τελευταία έχει τους επίσημους θεσμούς και μηχανισμούς, τα ΜΜΕ, την κυρίαρχη πολιτική, την ταξική εκπαίδευση και όλο το εποικοδόμημα...
Ιδιαίτερα επιζήμια για το κίνημα –πέρα από πολιτικά ανόητη και ανεγκέφαλη– είναι η χρησιμοποίηση του ασύλου από διάφορες ομάδες της αναρχίας, προς ανάλωση σε κλεφτοπόλεμο με τις αστυνομικές δυνάμεις, ενέργειες που αντί να συγκροτούν κίνημα λαού –μαζικό, μαχητικό και επαναστατικό–, αποτελούν στην καλύτερη περίπτωση εκτόνωση του περιθωριοποιημένου «υποκειμένου» θέτοντας ταυτόχρονα σε κίνδυνο το ίδιο το άσυλο, για παραβίασή του ή άρση του. Ακόμα παραπέρα σε αυτό συντελεί η χρήση του από «αμφιβόλου προελεύσεως» κουμπουροφόρους, όπως συνέβη πρόσφατα στου Ζωγράφου.
Το άσυλο είναι μη διαπραγματεύσιμο για το φοιτητικό και το λαϊκό κίνημα. Κανένας εφησυχασμός δεν πρέπει να υπάρξει μπροστά στις προσπάθειες του συστήματος για –ευκαιριακή ή μόνιμη– κατάργησή του. Ο ίδιος ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι φοιτητές και οι μαθητές μπορούν και πρέπει να το υπερασπιστούν από τις επιβουλές των κυρίαρχων.

Κάτω τα χέρια από το άσυλο! Το άσυλο ανήκει σε όλο τον λαό!