Η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης απέτυχε!

Το κίνημα συμπαράστασης έφτασε μέχρι τη νίκη!


Στις 16 Γενάρη είχε οριστεί να εκδικαστεί η μήνυση που υπέβαλε ο προϊστάμενος της WIND στον Στέφανο Μάλαμα, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του σωματείου εργαζομένων. Είχε αναβληθεί ύστερα από αίτηση του μηνυτή στις 26 Νοέμβρη, αφού δυο μέρες πριν από τη δίκη έγινε γνωστό ότι η WIND απέλυσε τον προϊστάμενο. Η επιτροπή συμπαράστασης που συγκροτήθηκε με αφορμή τη δίωξη του Στ. Μάλαμα αμέσως μετά την αναβολή της δίκης συγκεντρώθηκε και προετοίμασε το σχέδιο παρέμβασης για το διάστημα μέχρι τη δίκη. Ετοιμάστηκε αφίσα, προκήρυξη και έγιναν μαζικά μοιράσματα και αφισοκολλήσεις στη διάρκεια που μεσολάβησε. Η επιτροπή συμπαράστασης οργάνωσε παρεμβάσεις μαζικές στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, σε κεντρικά σημεία της πόλης και στο κατάστημα της WIND στο Ωραιόκαστρο.
Για τα αποτελέσματα της κίνησης μάς τα λέει ο ίδιος ο Στέφανος Μάλαμας:

ΠΣ: Στέφανε πώς βλέπεις το αποτέλεσμα;

ΣΜ: Η κατάρρευση των κατηγοριών αποτελεί μεγάλη επιτυχία τόσο για το σωματείο όσο και για τους εργαζόμενους της Wind και στέλνει σαφές μήνυμα προς κάθε επίδοξο διώκτη των εργατικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Η απόσυρση της μήνυσης καθώς και η απομάκρυνση του προϊστάμενου της WIND την παραμονή της πρώτης δίκης απέδειξαν έμπρακτα ότι όλες οι αντεργατικές κινήσεις των εργοδοτών μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με ένα ευρύ δίκτυο εργατικής αλληλεγγύης. Πόσο μάλλον όταν την ίδια στιγμή η αύξηση των αντιστάσεων από τους ίδιους τους εργαζόμενους μέσα στους χώρους δουλειάς τον τελευταίο καιρό έχει βρει την άμεση και βίαιη απάντηση από την εργοδοσία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η απώλεια εκατοντάδων θέσεων εργασίας με εκβιαστικές αποχωρήσεις που πραγματοποιήθηκαν το τελευταίο διάστημα στη Vodafone, η απόλυση συναδέλφου στην Teleperformance & στη DEMO και η δίωξη ενάντια στον συνδικαλιστική Δ. Πουλόπουλο. Αλλωστε μετά και τη δολοφονική επίθεση με οξύ στην καθαρίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα είναι πλέον εμφανές ότι η συνδικαλιστική δράση όχι μόνο ποινικοποιείται, αλλά βρίσκει απέναντι της συχνά αδίστακτες πρακτικές. Οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα στην ελεύθερη σκέψη και δράση και στην ελεύθερη διατύπωση των απόψεών τους, τις οποίες ελευθερίες τα σωματεία θα πρέπει να προασπίσουν. Το να διεκδικείς να τηρούνται τα εργασιακά σου δικαιώματα δεν πρέπει να αποτελεί προνόμιο, όπως το να υπάρχει καρέκλα στον εργασιακό σου χώρο δεν είναι προνόμιο αλλά δεδομένο.


ΠΣ: Η εμπειρία σου από την επιτροπή αλληλεγγύης;

ΣΜ: Με αφορμή την ποινική δίωξή μου δημιουργήθηκαν από το σωματείο πρωτοβουλίες συμπαράστασης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με σκοπό να αναδείξουν το γεγονός της δίωξής μου αλλά και να υπερασπιστούν τη μη ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης. Στη Θεσσαλονίκη η δραστηριότητα της επιτροπής ήταν ιδιαίτερα σθεναρή. Σχεδόν σε καθημερινή βάση μοίραζαν την ανακοίνωση της επιτροπής από 30 ως 50 αλληλέγγυοι εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, από σωματεία και συλλογικότητες σε εργαζόμενους μέσα και έξω από τα καταστήματα της Wind αλλά και στο Ωραιόκαστρο στο κεντρικό κτήριο της Wind στη Θεσσαλονίκη. Με τηλεβόα διαβαζόταν η ανακοίνωση και δόθηκαν περίπου 3.000 προκηρύξεις ενώ κρεμάστηκαν και αρκετά πανό στο κέντρο της πόλης. Στην Αθήνα στα κεντρικά γραφεία της Wind οργανώθηκε και υλοποιήθηκε παράσταση συνδικαλιστών στη διοίκηση της εταιρίας με εκπροσώπους Vodafone, Altec, ΠΕΤ-ΟΤΕ, Σωματείο Εργαζομένων Ταχυδρομικών Ταχυμεταφορικών Επιχειρήσεων Αττικής, Σύλλογο Εργαζομένων ΤΕΕ & Εργατικό Κέντρο Αθήνας. Αυτό που αναδείχθηκε από το κίνημα αλληλεγγύης ήταν ο δυναμισμός και η αποφασιστικότητα να υπερασπιστούν τον διωκόμενο Στέφανο Μάλαμα σαν συνάδελφό τους που ήταν στην ίδια δουλειά, το οποίο ήταν συγκινητικό και αποτελεσματικό. Απέδειξε ότι οι εργαζόμενοι ενωμένοι μπορούμε να πετύχουμε, παραμερίζοντας συντεχνιακές λογικές και ανταγωνισμούς που προσπαθούν να μας περάσουν οι εργοδότες και βάζοντας σε πρώτη γραμμή το κοινό μας συμφέρον που στη συγκεκριμένη στιγμή ήταν η μη ποινικοποίηση τη συνδικαλιστικής δράσης. Γι’ αυτό κρίνεται απαραίτητη και αναγκαία προϋπόθεση για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους οι προσπάθειες εργατικής αντίστασης, η διασφάλιση των συνδικαλιστικών ελευθεριών και δικαιωμάτων των εργαζομένων. Ο μόνος τρόπος για να υπάρχει υπεράσπιση των εργασιακών ζητημάτων είναι η οργάνωση. Η πρώτη μορφή είναι οι πρωτοβουλίες, η δεύτερη και πιο αποτελεσματική είναι να υπάρχουν επιχειρησιακά σωματεία. Με κινητοποίηση των εργαζομένων και όχι με την ανάθεση προς τα διοικητικά συμβούλια μπορούμε να κάνουμε ανατροπές.