Πόσο αξίζει η ζωή ενός μετανάστη εργάτη;

Τραγικό τέλος για τη ζωή τουλάχιστον 3 ατόμων από το Μπαγκλαντές είχε η απεγνωσμένη προσπάθεια 49 εργατών που προτίμησαν να ρισκάρουν την ίδια τους τη ζωή, πέφτοντας από το πλοίο στα παγωμένα νερά του λιμανιού της Σούδας, προκειμένου να γλιτώσουν από την επιστροφή στην πατρίδα τους. Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές υπάρχουν 11 ακόμη αγνοούμενοι, ενώ 35 έχουν συλληφθεί. Το πλοίο μετέφερε εργάτες από τη Λιβύη, στην πλειοψηφία τους από το Μπαγκλαντές. Οι τρεις νεκροί εργάτες εργάζονταν στη Λιβύη για λογαριασμό της κορεάτικης εταιρείας DAEWOO. Το περιστατικό αυτό ανέδειξε για άλλη μια φορά το πραγματικό δράμα που ζουν εκατομμύρια εργάτες μετανάστες, ιδιαίτερα υπήκοοι χωρών του «Τρίτου Κόσμου», που αναγκάζονται όχι μόνο να ξεσπιτωθούν αλλά και να διακινδυνεύσουν την ίδια τη ζωή τους ψάχνοντας για δουλειά. «Δεν θέλαμε να επιστρέψουμε στο Μπαγκλαντές. Εκεί υπάρχει φτώχεια και δεν έχουμε δουλειά» δήλωσαν κάποιοι απ’ αυτούς. Η φράση αυτή τα λέει όλα για όποιον θέλει να ακούσει. Οτι δηλαδή οι μετανάστες και οι πρόσφυγες ούτε εγκληματίες είναι ούτε ξεσπιτώνονται από ιδιοτροπία. Ψάχνουν για δουλειά γιατί θέλουν να ζήσουν. Εγκληματίες είναι αυτοί που τους αναγκάζουν να εγκαταλείψουν τον τόπο όπου γεννήθηκαν και αυτούς που αγάπησαν. Εγκληματικό είναι το βάρβαρο καπιταλιστικό–ιμπεριαλιστικό σύστημα. Εγκληματίες είναι επίσης τα κάθε λογής αρπαχτικά του κεφαλαίου που, εκμεταλλευόμενα το δράμα τους, τους αναγκάζουν να δουλεύουν κάτω από τις πιο άθλιες συνθήκες.

Αυτά τα εργατικά χέρια παράγουν αμύθητο πλούτο και πλουτίζουν εταιρείες τύπου DAEWOO. Εγκληματίες είναι επίσης και οι κυβερνήσεις των αναπτυγμένων χωρών, όπως και η ελληνική κυβέρνηση, που με τους νόμους για τη μετανάστευση που έχουν ψηφίσει, επιφυλάσσουν για τους μετανάστες συνεχείς διωγμούς και συκοφάντηση, μετατρέποντάς τους σε εύκολη λεία στις ορέξεις του κεφαλαίου.
Δυστυχώς, παρόμοια περιστατικά στις μέρες μας, στις συνθήκες άγριου ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστών και κρίσης του συστήματος, θα πληθαίνουν μέρα με τη μέρα. Στις 6 Μάρτη πνίγηκαν οι 3 εργάτες στη Σούδα, στις 8 Μάρτη κάηκαν 6 Κινέζοι μέσα στο μαγαζί με ρούχα στην Αθήνα, στις 9 Μάρτη βρέθηκαν ένας νεκρός και δύο άτομα σε άθλια κατάσταση από την παγωνιά στο άλσος του Θησείου - και ο κατάλογος θα συμπληρώνεται καθημερινά με καινούρια θύματα. Γιατί όσο η επίθεση του συστήματος δεν ανατρέπεται τόσο η φτώχεια και η εξαθλίωση θα διευρύνονται. Γι' αυτό και η αντίσταση σ’ αυτή την πολιτική και στο μέλλον που μας ετοιμάζουν είναι πρωταρχικό καθήκον και επιβάλλεται να πάρει μαζικά χαρακτηριστικά.
Να σημειώσουμε ακόμη τη γελοιότητα των τοπικών παραγόντων -ξενοδόχων, δημάρχων, περιφερειαρχών κ.λπ., τόσο των Χανίων όσο και του Ηρακλείου, που ανταγωνίζονται ποιος θα «φιλοξενήσει» τους κινέζους υπηκόους που μεταφέρθηκαν από τη Λιβύη στην Κρήτη.