Ξανά στο στόχαστρο οι διαδηλώσεις στην Αθήνα

Σε ψήφιση ειδικής ρύθμισης («εκτελεστικού νόμου») με στόχο τον «περιορισμό» (sic) των συναθροίσεων και διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας κάλεσε τους διαχειριστές και τα κόμματα του συστήματος ο πρώην… «συνήγορος του πολίτη», δήμαρχος Καμίνης. Κατά τη συνάντησή του, στις 15/3, με εκπροσώπους της Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής, επικαλέστηκε τη βλάβη της επιχειρηματικής δραστηριότητας και τα προβλήματα στη διακίνηση των πολιτών, που προκαλούν οι διαδηλώσεις, ενώ συνέδεσε την πρόταση αυτή με τη λεγόμενη ανάπλαση του κέντρου της Αθήνας, όπως την πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου, τη δημιουργία κινητών μονάδων… συσσιτίων (!!!) –μην ξεχνάμε και τις συνέπειες της πολιτικής του Δ.Ν.Τ. και του Μνημονίου- την «εκκαθάριση» των «άβατων» περιοχών, το πογκρόμ για την απέλαση των «παράνομων» μεταναστών και άλλες προτάσεις που έθεσε προς υλοποίηση, με κατεπείγουσα μάλιστα διαδικασία. Λίγες μέρες πριν (11/3), το ΛΑ.ΟΣ. είχε καταθέσει πρόταση νόμου στη Βουλή, ζητώντας επίσης περιορισμό στις διαδηλώσεις («ελεύθερες διόδους» σε δρόμους και λεωφόρους κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων), πρόταση με την οποία συντάχθηκε κι ο Πάγκαλος.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που τίθεται ζήτημα «περιορισμού» των διαδηλώσεων από διάφορους παράγοντες της κυβέρνησης, της δημοτικής αρχής, του συστήματος συνολικότερα. Ας θυμηθούμε και τις μεθοδεύσεις του Βύρωνα Πολύδωρα και του πρώην δήμαρχου Κακλαμάνη σχετικά με τους περιορισμούς –έως και απαγορεύσεις– των «μικρών διαδηλώσεων, 200-300 ατόμων», το Σεπτέμβρη του 2006 (κυβέρνηση Ν.Δ.)
Ειδικά στη σημερινή φάση, της σκλήρυνσης και όξυνσης μιας επίθεσης με βάθος και έκταση που διεξάγει η ξενόδουλη άρχουσα τάξη, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και όλο το πολιτικό προσωπικό του συστήματος, σε βάρος του λαού μας, στη φάση των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων, των μαζικών απολύσεων, των μειώσεων των μισθών, της διάλυσης της δωρεάν υγείας και της επίθεσης σ’ όλο το φάσμα της παιδείας, των πολεμικών εμπλοκών της χώρας, «απαιτείται» απ’ αυτούς ν΄ αποτραπεί με κάθε τρόπο η έξοδος του λαού στο δρόμο. Οι διαδηλώσεις «πρέπει» να «περιοριστούν» με νόμους και νομοθετικές ρυθμίσεις και με διάφορα προσχήματα, «πρέπει» να παρακολουθούνται με χαφιεδο-κάμερες, «πρέπει» να κατασταλούν με ΜΑΤ, με ομάδες ΔΙΑΣ, Δέλτα και χημικά, το πανεπιστημιακό άσυλο «πρέπει» να καταργηθεί, οι απεργίες «πρέπει» να κηρύσσονται «παράνομες και καταχρηστικές», ο λαός «πρέπει» να τρομοκρατηθεί με προσαγωγές, συλλήψεις, απειλές, εκβιασμούς, συκοφαντίες και μπόλικη «ιδεολογική» τρομοκρατία. Δεν είναι λοιπόν ούτε μικρής επικινδυνότητας ούτε πρόσκαιρες και αποσπασματικές αυτές οι προτάσεις. Εντάσσονται στο συνολικό πλαίσιο απαγόρευσης και καταστολής, συμπληρώνοντας τα κομμάτια αυτού του παζλ.
Η μαζική και αποφασιστική συμμετοχή των εργαζόμενων, της νεολαίας, όλου του λαού στις διαδηλώσεις, στις αντιστάσεις και στους αγώνες είναι η καλύτερη απάντηση που μπορεί να δοθεί σε τέτοιου τύπου επιδιώξεις.