Προδημοσίευση απο την αυριανή ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΣΗΜΑΙΑ.
Ο λαός της Κερατέας ήταν υποψιασμένος. Είχε από καιρό υπόψη του τα σχέδια της κυβέρνησης που με τον περιβόητο περιφερειακό σχεδιασμού συμπεριελάμβανε την περιοχή τους να είναι μία από τις τρείς (μαζί με Φυλή και Γραμματικό) για το στήσιμο μιας τεράστιας μονάδας αποθήκευσης σκουπιδιών που θα φιλοξενούσε σε μια πορεία, σχεδόν, το ένα τρίτο των απορριμμάτων όλης της Αττικής.
Ο λαός της Κερατέας δεν ήταν σίγουρος για το πότε θα ξεκινήσει το έργο για ΧΥΤΑ αλλά το περίμενε. Από καιρό με συζητήσεις και μια σειρά κινήσεις είχε προετοιμαστεί το έδαφος για αγώνα, ενός αγώνα που διαρκεί τόσο καιρό και τόσο επίμονα.
Αυτό όμως που εντυπωσιάζει σε αυτό τον αγώνα είναι η διάρκεια του, η επιμονή του, η μαζικότητά του και κυρίως η πολύ σοβαρή αδυναμία της κυβέρνησης αλλά και μιας σειράς άλλων πολιτικών δυνάμεων του επίσημου πολιτικού σκηνικού να τον ενσωματώσουν, να του δώσουν άλλη κατεύθυνση, να σπείρουν σύγχυση, να κινδυνολογήσουν, να τον εκτρέψουν σε πιο θεσμική κατεύθυνση, να τον βάλουν στα σαλόνια της κεντρικής πολίτικης ώστε να γίνει ευκολοχειρίσιμος, πράγμα που θα βόλευε απίστευτα την κυβέρνηση για να επιβάλλει στο τέλος, έστω και με ανούσιες διαφοροποιήσεις, την πολιτική της.
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι δύο κύρια ζητήματα έχει αναδείξει ο αγώνας της Κερατέας. Δύο ζητήματα που δείχνουν να είναι διαφορετικά αλλά συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους και επηρεάζει το ένα το άλλο.
Το πρώτο σχετίζεται με τις πολιτικές δυνατότητες-αδυναμίες της κυβέρνησης αλλά και του συστήματος συνολικά να πείσει για την ορθότητα της πολιτικής του. Ο λεγόμενος περιφερειακός σχεδιασμός η πολιτική, δηλαδή, της κυβέρνησης να στήσει τεράστιες χαβούζες για να «λύσει» το πρόβλημα των σκουπιδιών και ταυτόχρονα να παραδώσει τα έργα σε εργολάβους ώστε αυτοί να θησαυρίσουν με αυτά καθαυτά τα έργα αλλά και την αφαίμαξη τεράστιων ποσών μέσω των δημοτικών φόρων του λαού της Αττικής δεν πείθει.
Η συζήτηση που προσπαθεί να κάνει η κυβέρνηση δεν ξεφεύγει από τα στενά όρια κάποιων φορέων και «ειδικών». Με κανένα τρόπο η κυβέρνηση δεν καταφέρνει να πείσει ότι το σχέδιο της αποτελεί λύση για το πρόβλημα των απορριμμάτων. Δεν το έχει καταφέρει στη Φυλή, ούτε στο Γραμματικό όπου ξεκίνησαν οι πρώτες αντιδράσεις ενάντια στο στήσιμο του αντίστοιχου ΧΥΤΑ, πόσο μάλλον στην Κερατέα και στο τωρινό Δήμο της Λαυρεωτικής.
Οι διάφοροι πολιτικοί υφιστάμενοι που ανέλαβαν να προπαγανδίσουν την αξία του έργου και παρότι βρήκαν καλοθελητάδες εκτός από ΝΔ και ΛΑΟΣ και στο χώρο της Αριστεράς ώστε να ανοίξει η συζήτηση έχει φανεί καθαρά ότι δεν έχουν καταφέρει να αποκτήσουν πολιτικό πλεονέκτημα που είναι απαραίτητο για τέτοιου μεγέθους έργα στο βαθμό βέβαια που θέλουν να έχουν την υποτυπώδη λαϊκή συναίνεση.
Γι΄ αυτό και βασικά στελέχη της κυβέρνησης αδυνατούν να μετέχουν σε συζητήσεις που αφορούν την προώθηση της πολιτικής τους όταν αυτές στοιχειωδώς έχουν μια μαζική λαϊκή παρουσία. Γιουχάρονται κι δυσκολεύονται ακόμα και να τοποθετηθούν.
Το δεύτερο ζήτημα που τροφοδοτεί και το πρώτο σχετίζεται με τις λαϊκές αντιδράσεις. Όταν ένα αίτημα το «ΟΧΙ ΧΥΤΑ» είναι δίκαιο στις λαϊκές συνειδήσεις, δεν λέει πολλά, δεν μπερδεύει, έχει συγκεκριμένο στόχο, δίνει τη δυνατότητα να κατανοούνται οι επιλογές του αντιπάλου, να διακρίνονται οι φίλοι από τους εχθρούς μπορεί να συσπειρώσει, να τροφοδοτήσει, να ενισχύσει, να δώσει οξυγόνο σε μακροχρόνιους αγώνες. Να δώσει έμπνευση, κουράγιο και υπομονή στους αγωνιστές. Ότι, δηλαδή, απαιτείται για να είναι μαζικός λαϊκός αγώνας και όχι ακτιβισμός και παραδειγματική κίνηση. Να μην είναι αγώνας για τα κανάλια αλλά πραγματικός και με στόχο τη νίκη.
Ο αγώνας των κατοίκων της Κερατέας σε μια πορεία και έχοντας καθαρή στόχευση βρήκε τους δικούς του δρόμους ώστε να τροφοδοτείται διαρκώς και να ενισχύεται παρότι αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει μία πρωτοφανή κρατική τρομοκρατία με την παρουσία τεράστιου αριθμού ΜΑΤ όλο αυτό το τρίμηνο του αγώνα και με 24ωρη παρουσία εξοπλισμένα με τεράστιες ποσότητες χημικών και με κανόνι ρίψης νερού που για πρώτη φορά εγκαινιάστηκε στην Κερατέα.
Η οργάνωση του μπλόκου αποτελεί ένα πραγματικό κέντρο αγώνα. Αποτελεί σημείο συσπείρωσης του λαού της περιοχής, αποτελεί σημείο αναφοράς και συμμετοχής, χώρο συζήτησης, λαϊκό καφενείο κριτικής σε απόψεις που δεν υπηρετούν τον αγώνα.
Είναι η μαζική συμμετοχή που εξαναγκάζει την κυβέρνηση να έχει πολιτική αδυναμία να προωθήσει την πολιτική της και να επιλέγει την ωμή βία. Είναι η μαζική συμμετοχή που δεν αφήνει την κρατική τρομοκρατία να αποθαρρύνει αντίθετα ενισχύει τον αγώνα των κατοίκων. Ούτε οι κατηγορίες σε νέους κυρίως κατοίκους -πολλές σε βαθμό κακουργήματος- ούτε και οι επιδρομές των δυνάμεων καταστολής μέσα στην ίδια την πόλη της Κερατέας δεν κατάφεραν να κάμψουν τον αγώνα. Την επομένη της εισβολής των ΜΑΤ στην πόλη οργανώθηκε η πιο μαζική συγκέντρωση που γνώρισε ποτέ η Κερατέα με χιλιάδες κόσμο να βρωντοφωνάζει «έξω τα ΜΑΤ» και «ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ».
Οι κάτοικοι της Κερατέας δικαίως διαμαρτύρονται για το βρώμικο ρόλο των μέσων μαζικής επικοινωνίας(ΜΜΕ). Δικαίως καταγγέλλουν ότι όταν ΜΜΕ ασχολούνται με την Κερατέα τις περισσότερες φορές είτε προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα είτε μεταφέρουν αποσπασματικά εικόνες των συγκρούσεων στα μπλόκα για να προπαγανδίσουν την άποψη ότι στην Κερατέα συγκρούονται κάποια ΜΑΤ με κάποιους ταραξίες. Τα ΜΜΕ δεν είναι στο πλευρό των κατοίκων της Κερατέας και δε θα μπορούσαν άλλωστε όμως δεν είναι στο πλευρό όσων αγωνίζονται ενάντια στην πολιτική του μνημονίου για δουλειά, μισθό, σύνταξη, ασφάλιση, παιδεία, υγεία.
Παρόλα αυτά όμως ο αγώνας τους έχει φτάσει σε όλη την Ελλάδα. Αμέτρητος ο αριθμός από ψηφίσματα συμπαράστασης, ατέλειωτος και ο κατάλογος δράσεων υπεράσπισης και αλληλεγγύης στο δίκαιο αγώνα τους. Αυτό το στοιχείο δείχνει ότι ένας λαϊκός αγώνας μπορεί να εμπνεύσει και όταν υπάρχουν δυνάμεις -που υπάρχουν- τον αγκαλιάζουν, τον υπερασπίζονται και με ένα τρόπο βάζουν, έτσι, το λιθαράκι τους στην πορεία του για τη νίκη.
Έχουμε, έτσι, μια κατάσταση όπου δεν χρησιμοποιούνται τα ΜΜΕ για να γίνει ένας εικονικός αγώνας αλλά εξαναγκάζονται τα μήντια από την έκβαση τη διάρκεια και το μέγεθος του αγώνα αυτού να το παρουσιάσουν έστω και διαστρεβλωμένα.
Το κυριότερο όμως από τα παραπάνω και σε αναφορά με τις λαϊκές αντιδράσεις σχετίζεται με τούτο. Ο αγώνας της Κερατέας, η εξέλιξή του, τα χαρακτηριστικά του δείχνουν ποια είναι η πραγματική αγωνιστική κατεύθυνση.
Αυτά τα ζητήματα έχουν αναδειχθεί από τον στην Κερατέα. Ζητήματα τα οποία πρέπει να μελετηθούν και να ενταχθούν στην προβληματική μας σε σχέση με επόμενους αγώνες που έρχονται.
Σαν ΚΚΕ(μ-λ) είμαστε στο πλευρό του αγώνα, ενισχύουμε το δικαίωμα του λαού αυτής περιοχής να μην καταστραφεί ο τόπος του. Θεωρούμε υποχρέωσή μας να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις σε πολιτικές πρωτοβουλίες ενίσχυσης αυτού του αγώνα όπως το κάναμε στη διαδήλωση στο μπλόκο της Κερατέας και στη μεγάλη εκδήλωση στην αίθουσα τραπεζοϋπαλλήλων στο κέντρο της Αθήνας αριστερών οργανώσεων και συλλογικότητα .
Αν θέλαμε και με όλο το σεβασμό στον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας να βάλουμε από μεριάς μία πινελιά, αφορά στην άποψή μας πως ο αγώνας αυτός δεν έχει εξαντλήσει τα περιθώρια του να διευρυνθεί και να αγκαλιαστεί από περισσότερο κόσμο.
Πρέπει να αξιοποιηθούν τα συμπεράσματα από την αποδοχή που βρήκε το μπλοκ της Κερατέας στην απεργία της 23 Φλεβάρη. Εκεί που συνδέθηκε με τον κόσμο του δουλειάς που παλεύει και αυτός για τα δίκαια του και που βρήκε την πιο θερμή υποστήριξη. Επειδή αυτός ο κόσμος μπορεί να μην του είναι εύκολο να βρεθεί στα μπλόκα της Κερατέας και του Λαυρίου μπορεί η στήριξη του να αξιοποιηθεί διαφορετικά. Πιο κεντρικές κινητοποιήσεις θα μπορούσαν να συμβάλουν σε αυτή την κατεύθυνση γιατί θα έδιναν τη δυνατότητα συμμετοχής σε ευρύτερο δυναμικό απλών ανθρώπων, συλλογικοτήτων, σχημάτων και κινήσεων, επιτροπών αγώνα και άλλων να εμφανιστούν με τον πιο μαζικό και αποφασιστικό τρόπο μαζί με τους κατοίκους την Κερατέας για να δείξουν για άλλη μια φορά όλοι μαζί την κατεύθυνση του μαζικού ανυποχώρητου ενωμένου αγώνα μέχρι τη νίκη.
