Δεκάδες (πάνω από 100) κάτοικοι των Α. Πατησίων, αλλά και εργαζόμενοι του νοσοκομείου ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των συλλογικοτήτων της περιοχής και του σωματείου στην ανοιχτή λαϊκή συνέλευση για να μη κλείσει το 7ο νοσοκομείο του ΙΚΑ. Όλοι οι ομιλητές εκφράστηκαν με αγανάκτηση για τα σχέδια της κυβέρνησης όχι μόνο για το 7ο και τα άλλα δύο νοσοκομεία της περιοχής αλλά και συνολικά για τη πολιτική της που καταργεί κάθε δικαίωμα από το λαό.
Η πρώτη, όπως ειπώθηκε, συνέλευση των κατοίκων αποτελεί το ξεκίνημα του αγώνα για να μη κλείσει το νοσοκομείο. Το κλείσιμο του συγκεκριμένου νοσοκομείου μπορεί να μην έχει ανακοινωθεί επίσημα αλλά οι φήμες και τα υπονοούμενα από στελέχη της διοίκησης του ΙΚΑ, οι δηλώσεις και ανακοινώσεις του Λοβέρδου για τα μικρά νοσοκομεία αλλά και η απαξίωση τμημάτων του, οδηγούν τους εργαζόμενους αλλά και τους κατοίκους της περιοχής τουλάχιστον στο να ανησυχούν και να θέλουν να προλάβουν! Συγκινητική ήταν η παρέμβαση ενός παππού που αν και νοσηλευόμενος στο νοσοκομείο κατέβηκε στη συνέλευση, μίλησε και συμμετείχε σε όλη τη πορεία που ακολούθησε.
Η απόφαση για τη πραγματοποίηση της πορείας πάρθηκε άμεσα και χωρίς να ήταν προγραμματισμένη, ξεκίνησε από τη Καυταντζόγλου και μέσω Πατησίων, Καραβία και Αχαρνών πέρασε μπροστά από τη Παμμακάριστο όπου πραγματοποιήθηκε στάση και καλέστηκαν οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου αλλά και οι ασθενείς και οι συγγενείς τους να συμμετάσχουν στο κοινό αγώνα. Οι κάτοικοι απ' όπου περνούσε η πορεία την υποδεχόντουσαν με ξάφνιασμα και όταν μάθαιναν τα σχέδια της κυβέρνησης «για τα νοσοκομεία τους» , όπως τα αποκαλούσαν χαρακτηριστικά αρκετοί, εκφράζανε την υποστήριξή τους σε όποια κίνηση γίνει από ΄δω και πέρα.
Της συνέλευσης προηγήθηκε μια σημαντική δουλειά ενημέρωσης του λαού της περιοχής για τα σχέδια της κυβέρνησης για το σύνολο της υγείας αλλά και για το μέλλον του νοσοκομείου. Συνολικά σε παρεμβάσεις μοιράστηκαν σχεδόν 5000 προκηρύξεις.
Ο αγώνας για το μη κλείσιμο του νοσοκομείου συνεχίζεται με καλύτερες προϋποθέσεις από 'δω και πέρα. Και συνεχίζεται με καλύτερες προϋποθέσεις γιατί οι εργαζόμενοι, μετά την επιτυχία που είχαν με τις κινητοποιήσεις τους για τα δεδουλευμένα, τώρα βλέπουν ότι η αλληλεγγύη του κόσμου της γειτονιάς δεν είναι μόνο λόγια αλλά και υπαρκτή. Κάτι που τους δίνει κουράγιο για τη συνέχιση του αγώνα τους.