Εκδήλωση για την αποτίμηση της απεργίας πείνας των 300 μεταναστών

Η απεργία πείνας των 300 μεταναστών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη έληξε και το ζήτημα της αποτίμησής της έχει ανοίξει στους κόλπους της Αριστεράς. Διάφορες απόψεις -από τις πιο μηδενιστικές μέχρι τις πιο απογειωμένες- έχουν εκφραστεί, οι οποίες, σε κάποιες περιπτώσεις, έχουν πάρει και το χαρακτήρα έντονης αντιπαράθεσης που γεννάει αρκετά ερωτηματικά για το τι κατάλαβε ο καθένας από αυτόν τον αγώνα, τι διδάχτηκε και πώς τον βλέπει να εντάσσεται στη συνολικότερη ανάγκη της ανάδειξης του ζητήματος των μεταναστών ως συστατικού στοιχείου της εργατικής τάξης στη χώρα μας.
Προκειμένου, λοιπόν, να ανταλλαχθούν κάποια πρώτα συμπεράσματα και, κυρίως, να ανοιχτεί το ζήτημα του απολογισμού αυτού του αγώνα όχι στα πλαίσια πολλών παράλληλων μονολόγων αλλά ενός ανοιχτού δημόσιου διαλόγου, το «Εκτός Των Τειχών» διοργάνωσε ανοιχτή συζήτηση την Πέμπτη 17 Μαρτίου με καλεσμένους από ένα ευρύ φάσμα δυνάμεων που συμμετείχαν στο πλατύ κίνημα αλληλεγγύης στους 300 απεργούς πείνας. Παρά τις ανοιχτές ή συγκαλυμμένες αρνήσεις κάποιων να συμμετέχουν σε αυτή τη συζήτηση (θα αναφερθούμε στο επόμενο φύλλο της ΠΣ για το πώς αντιλαμβανόμαστε εμείς αυτή τη στάση) η συζήτηση πραγματοποιήθηκε με σημαντική επιτυχία, ανοίγοντας ζητήματα που ήταν πολύ πέρα και από τις δικές μας προσδοκίες. Στη συζήτηση συμμετείχαν η Λιλιάνα Σαλιάι, αλβανίδα μετανάστρια και μέλος της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης, η Δέσποινα Κουτσούμπα, μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης Σωματείων, Συνδικαλιστών, Εργαζομένων και Ανέργων, ο Βαγγέλης Καραγεώργος, δημοσιογράφος που συμμετείχε ενεργά στο κίνημα αλληλεγγύης και, εκ μέρους της Ταξικής Πορείας, ο Κώστας Μπεκιάρης που επίσης συμμετείχε στην Επιτροπή Αλληλεγγύης Σωματείων, Συνδικαλιστών, Εργαζομένων και Ανέργων.
Στη συζήτηση αναδείχτηκε πριν απ’ όλα η λυσσασμένη επίθεση του συστήματος και των ΜΜΕ ενάντια στον αγώνα αυτό. Επίθεση η οποία ξεκίνησε από την πρώτη κιόλας μέρα της απεργίας πείνας και η οποία έφτασε σε επίπεδα γκαιμπελικής προπαγάνδας (η διαβόητη αναφορά του Λοβέρδου σε «βόμβα λοιμώξεων στο κέντρο της Αθήνας» θα μείνει στην Ιστορία). Ωστόσο, αυτό που επεσήμαναν όλοι οι ομιλητές ήταν η αδυναμία της κυβέρνησης να πτοήσει τους 300 απεργούς και το κίνημα αλληλεγγύης που πήρε πραγματικά εντυπωσιακές διαστάσεις.
Επίσης κοινή ήταν η διαπίστωση ότι η λήξη αυτού του αγώνα αποτέλεσε μια σημαντική επιτυχία με πολλές πτυχές και μια σοβαρή παρακαταθήκη για το εργατικό κίνημα συνολικότερα. Παρακαταθήκη, ωστόσο, η οποία για να αξιοποιηθεί οφείλει πριν απ’ όλα να αντιμετωπιστεί με όρους πραγματικής ταξικής προσέγγισης. Προσέγγιση η οποία θα αναδείξει το ζήτημα των μεταναστών ως συστατικό στοιχείο του εργατικού κινήματος της χώρας και όχι μέσα από όρους «ανθρωπισμού» ή απλής «αλληλεγγύης» όπως κατά βάση συνέβη στις 44 μέρες που διάρκεσε η απεργία πείνας.
Από όλους τους ομιλητές επισημάνθηκε η ελλιπέστατη εμπλοκή ευρύτερων κομματιών μεταναστών στον αγώνα αυτό, γεγονός για το οποίο ευθύνεται και ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν όλα αυτά τα χρόνια οι κοινότητες μεταναστών, αλλά και οι κάθε λογής αντιρατσιστικές οργανώσεις. Κι εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι οι αντιπαλότητες ανάμεσα στις οργανώσεις αυτές δεν εκφράστηκε μόνο κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας αλλά και στο αντιρατσιστικό συλλαλητήριο που έγινε στην Αθήνα στις 19 Μάρτη, μετά το τέλος της απεργίας πείνας, το οποίο «έσπασε» σε δύο κομμάτια λόγω ασυμφωνίας στο ποιος θα προπορευτεί!!!
Σε ό,τι αφορά τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης προς τους μετανάστες και οι τέσσερις ομιλητές έκφρασαν την άποψη ότι απαιτείται συνέχιση του αγώνα και των πιέσεων προς την κυβέρνηση προκειμένου να εξασφαλιστεί η υλοποίηση των δεσμεύσεων αυτών.
Σημαντική ήταν η παρατήρηση ότι η πραγματική ενασχόληση της Αριστεράς με τους μετανάστες δεν είναι ζήτημα επίκλησης, αλλά πραγματικής εμπλοκής με την εργατική τάξη. Ζήτημα στο οποίο, τουλάχιστον η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, δυσκολεύεται λόγω των μικροαστικών χαρακτηριστικών της και της μικρής επαφής της με τους κλάδους στους οποίους κατά κύριο λόγο απασχολούνται οι μετανάστες.
Η συζήτηση έκλεισε με την επανάληψη της ανάγκης ο αγώνας αυτός να συνεχιστεί αξιοποιώντας τη θετική παρακαταθήκη και τα συμπεράσματα αυτών των 44 ημερών.