Ο αστικός πολιτικός κόσμος εκβιάζει και απειλεί τον λαό

Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές και ο λαός μας βομβαρδίζεται όλο και περισσότερο με τρομοκρατικά και εκβιαστικά διλήμματα. Φορείς των τρομοκρατικών μεθόδων είναι οι εκπρόσωποι των ιμπεριαλιστικών οργανισμών της ΕΕ και της τρόικας και οι εδώ υποτελείς τους, είναι ο αστικός πολιτικός κόσμος, με επικεφαλής τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Είναι όλοι αυτοί, εντός και εκτός των συνόρων, που για δεκαετίες λεηλατούν τη χώρα και ρημάζουν τη ζωή του λαού μας. Πειθήνια όργανά τους είναι και οι κονδυλοφόροι των ιδιωτικών, κυρίως, ΜΜΕ, τηλεοπτικών και ηλεκτρονικών. Όλα αυτά τα ελεεινά υποκείμενα που κάνουν κάθε τι το βρόμικο για να εκβιάζουν και να τρομοκρατούν καθημερινά τον κόσμο της δουλειάς, όλους αυτούς που υποφέρουν από τη μακρόχρονη λιτότητα που τους έχει επιβάλει το μεγάλο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο. Τον τρομοκρατούν λέγοντάς του πως αν δεν συμμορφωθούν με τις υποδείξεις τους και στις εκλογές του Ιούνη δεν ψηφίσουν τα «φιλοευρωπαϊκά κόμματα», αυτά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τότε θα υποστούν μεγάλες συμφορές και καταστροφές. Διαλαλούν σε όλους τους τόνους πως θα υπάρξει μια άναρχη χρεοκοπία και οι μισθοί θα μειωθούν κατά 50%, ίσως και 70%. Η ανεργία θα διπλασιαστεί και ό,τι κακό μπορεί να σκεφτεί κάποιος είναι βέβαιο πως θα συμβεί, αν τελικά ο λαός μας δεν ψηφίσει αυτούς που λεηλατούν τη χώρα και ρημάζουν τη ζωή του λαού μας.
Οι εργαζόμενες μάζες και πρέπει και μπορούν να οργανώσουν τη δική τους αντίσταση, να αρνηθούν και να αποκρούσουν τα τρομοκρατικά και εκβιαστικά διλήμματα.
Είναι ολοφάνερο πως οι λαϊκές μάζες δεν εμπιστεύονται πλέον τις κυρίαρχες αστικές δυνάμεις, τους έχουν γυρίσει την πλάτη και αναζητούν λύσεις έξω από αυτές. Αυτό ακριβώς δείχνουν τα γεγονότα των δύο τελευταίων χρόνων.
Έχουν λοιπόν το θράσος ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να εκβιάζουν και να απειλούν τον λαό, όταν η δική τους πολιτική δεκαετιών έχει οδηγήσει τις πλατιές εργαζόμενες μάζες, όλα τα φτωχά λαϊκά στρώματα, να ζουν σε συνθήκες μαζικής φτώχειας και εξαθλίωσης και το μέλλον τους να προβάλλει πιο αβέβαιο και εφιαλτικό. Να λοιπόν γιατί οι λαϊκές μάζες γυρίζουν την πλάτη τους στο παρελθόν και αναζητούν με την πάλη τους δρόμους αντίστασης και διεκδίκησης.
Μας λένε πως αν ο λαός δεν ψηφίσει τις «ευρωπαϊκές δυνάμεις», δηλαδή αυτές της υποτέλειας, η χώρα θα οδηγηθεί σε χρεοκοπία και η ανεργία θα διπλασιαστεί. Δεν εξηγούν στον λαό το γεγονός ότι η ανεργία τα τελευταία χρόνια υπερτριπλασιάστηκε και από 320.000 που ήταν το 2008, τον Μάρτη έφτασε το 1.200.000. Και το ταμείο ανεργίας παίρνουν γύρω στους 225.000 και αυτό μειωμένο από 461ευρώ σε 361ευρώ. Έχουμε συνεπώς ένα εκατομμύριο ανέργους που το εισόδημά τους έχει μειωθεί κατά 100 ευρώ. Έχουμε επίσης κοντά στις 600.000 μισοανέργους με μερική και προσωρινή απασχόληση που ο μισθός τους κυμαίνεται σε μέσο όρο στα 400 ευρώ.
Επίσης, ένα εκατομύριο εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που ο μισθός τους είναι από 500 ευρώ μέχρι 1.000 ευρώ.
Αν αναλογιστούμε ότι το σύνολο των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα δεν ξεπερνά τα 2.200.000, θα δούμε πως λίγες εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι αμείβονται με μισθούς πάνω από 1.000 ευρώ και η τάση είναι η παραπέρα μείωση των μισθών. Αυτό είναι έργο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Επίσης οι συντάξεις έχουν γνωρίσει ανάλογη μείωση. Αν στα παραπάνω νούμερα υπολογιστούν οι φόροι, άμεσοι και έμμεσοι, αν υπολογιστούν η κατάργηση σχεδόν όλων των κατακτήσεων, τότε η κατάσταση των μαζών είναι ήδη τραγική και δυσβάσταχτη.
Όλα τα επίσημα στοιχεία που προέρχονται από το ΙΚΑ, την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία και από το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, καταδείχνουν πως οι σημερινοί μισθοί σε πραγματικά μεγέθη αντιστοιχούν στους μισθούς του 1980, δηλαδή στην προ της ένταξης της χώρας στην ΕΕ εποχή (τότε ΕΟΚ). Να σημειώσουμε τέλος αναφορικά με τους μισθούς πως από το 1981 που εντάχτηκε η χώρα στην ΕΕ, τα προγράμματα λιτότητας δεν είχαν τελειωμό και αυτό ακριβώς συνεχίζεται. Από τη συμφωνία του Μάαστριχτ το 1991 και μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας -περίοδος προς την ΟΝΕ-, οι μισθοί των εργαζομένων της χώρας μειώθηκαν κατά 17%, ανάλογη μείωση υπήρξε και για τους εργαζόμενους σε όλες τις χώρες της ΕΕ.
Ακούμε σε όλους τους τόνους και σε καθημερινή βάση πως παράγουμε λιγότερα και καταναλώνουμε περισσότερα. Σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο, η αλήθεια είναι πως ο εργαζόμενος λαός παράγει περισσότερα και καταναλώνει λιγότερα και, αντίθετα, αυτοί που δεν παράγουν τίποτε καταναλώνουν όσα θέλουν.
Αν πιάσουμε το ζήτημα των εισαγωγών και εξαγωγών της χώρας, θα δούμε πως στην ένταξη της χώρας στην ΕΕ (ΕΟΚ), οι εξαγωγές αντιπροσώπευαν το 70% της αξίας των προϊόντων και οι εισαγωγές το 30%. Σήμερα, για την ακρίβεια εδώ και πολλά χρόνια, αυτή η σχέση έχει ανατραπεί και οι εξαγωγές αντιπροσωπεύουν το 30% και οι εισαγωγές το 70%. Αυτό είναι αρκετό σαν στοιχείο για να καταδείξει πως η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ τίποτε το καλό δεν μπορούσε να προσφέρει στον λαό. Αντίθετα, για το μεγάλο κεφάλαιο, ξένο και ντόπιο, πρόσφερε τα πάντα.
Οι σημερινές εξελίξεις καταδείχνουν με τον πιο καθαρό τρόπο το μέγεθος της ζημιάς που έχει προκαλέσει στον λαό και τη χώρα η ένταξη στον ιμπεριαλιστικό οργανισμό της ΕΕ. Ένας οργανισμός των ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών για να λεηλατούν τον πλούτο των λαών των εξαρτημένων χωρών. Το συμφέρον του εργαζόμενου λαού της χώρας περνάει μέσα από το δυνάμωμα του αγώνα για να σπάσουν τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, για να μπορέσει ο λαός μας να γίνει αυτός αφέντης του πλούτου και της χώρας του.