Η ομιλία του Δ. Κοντοφάκα

Εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες, αγωνιστές του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος

Ο ελληνικός λαός σε λίγες μέρες οδηγείται για δεύτερη φορά στις κάλπες των βουλευτικών εκλογών.
Μέσα από έναν καταιγισμό εκβιαστικών διλλημάτων και εκφοβισμών, που έχουν εξαπολύσει τα ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα της τρόικας και τα υποτελή κόμματα της ντόπιας
μεγαλοαστικής τάξης, που πέρασαν στο λαό μας το βάρβαρο ζυγό των μνημονίων,
επιχειρείται η χειραγώγηση και η υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου.

Το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μάη ήταν ένα χωρίς προηγούμενο εκλογικό κτύπημα
για τα κυρίαρχα αστικά κόμματα. Κατέγραψε την ισχυρή αποδοκιμασία του λαού μας στην
πολιτική των μνημονίων και της ξένης υποδούλωσης, στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ
που έχει χαντακώσει τη ζωή του και έχει οδηγήσει τη χώρα στη χρεοκοπία.
Το αποτέλεσμα της 6ης Μάη υπήρξε κατευθείαν προέκταση αλλά και καρπός των λαϊκών
μαζικών αγώνων, των μεγάλων απεργιών και των παλλαϊκών συλλαλητηρίων που ξέσπασαν
τα δύο τελευταία χρόνια και έδωσαν τη δυνατότητα στην εργατική τάξη και τα λαϊκά
στρώματα να εκδηλώσουν αγωνιστικά την αντίθεσή τους στην πολιτική των μνημονίων και
να συνειδητοποιήσουν καλύτερα ποια είναι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και των άλλων
αστικών κομμάτων, ποια είναι η πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ. Οι μαζικοί λαϊκοί αγώνες
έδωσαν την πιο αυθεντική αποτύπωση της λαϊκής βούλησης απέναντι στα μνημόνια, στην
ΕΕ και στην τρόικα και έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του εκλογικού
αποτελέσματος της 6ης Μάη.
Αυτό το μεγάλο ρεύμα λαϊκής αντίστασης οδήγησε σε αποτυχία το σχέδιο των κομμάτων της
ντόπιας ολιγαρχίας και της ΕΕ να αποσπάσουν ένα εκλογικό αποτέλεσμα που θα τους έδινε
το πρόσχημα και το άλλοθι να εμφανίσουν «νομιμοποιημένη με τη λαϊκή ψήφο» την
πολιτική των μνημονίων, για να τη συνεχίσουν με πιο άγριους ρυθμούς. Αυτό το λαϊκό
ρεύμα αντίστασης θέλουν να ανακόψουν και να αποτρέψουν να εκφραστεί ξανά στις 17
Ιούνη.
Για να παγιδεύσουν τη λαϊκή ψήφο χρησιμοποιούν, με ακόμα μεγαλύτερη ένταση, τη
γλώσσα των στυγνών εκβιασμών και τη γλώσσα της εξαπάτησης:
Συντονισμένα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ΕΕ, Ομπάμα και ΔΝΤ, βομβαρδίζουν το εκλογικό σώμα με
τα διλήμματα «ΕΕ ή χάος», «ευρώ ή δραχμή», σε μια προσπάθεια να τρομοκρατήσουν και
να καθυποτάξουν το λαό, να τον εξαναγκάσουν να ψηφίσει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Πίσω από αυτά τα τρομοκρατικά διλήμματα και την απειλή ότι έξοδος της Ελλάδας από την
ΕΕ και την ευρωζώνη σημαίνει «καταστροφή», επιδιώκεται να συσκοτισθεί η
πραγματικότητα που ζει ο ελληνικός λαός. Επιδιώκεται να καλυφθεί το γεγονός ότι ακριβώς η είσοδος και η παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ και την ευρωζώνη είναι βασικός
παράγοντας για την οικονομική καταστροφή που βιώνει, σήμερα, ο ελληνικός λαός, για το
ότι «η Ελλάδα δεν παράγει και αναγκάζεται να εισάγει και να δανείζεται», όπως
ομολογείται από πολλούς σήμερα.
Η ένταξη της εξαρτημένης ελληνικής οικονομίας στην ΕΕ επιτάχυνε, με ραγδαίους ρυθμούς, την αποδιάρθρωση της ελληνικής βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής και εκτίναξε τον εξωτερικό δανεισμό της. Η απλή σύγκριση των στοιχείων της ελληνικής οικονομίας πριν την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ με τα σημερινά δείχνει με αποκαλυπτικό τρόπο πως μέσα στα 30 χρόνια παραμονής της Ελλάδας στην ΕΕ, η εγχώρια βιομηχανική παραγωγή της συρρικνώθηκε δραματικά σαν ποσοστό του ελληνικού ΑΕΠ, το πλεονασματικό εξωτερικό αγροτικό ισοζύγιο έγινε ελλειμματικό και ξεκληριστήκαν εκατοντάδες χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά. Πως, σαν συνέπεια όλων αυτών, το ποσοστό της ανεργίας δεκαπλασιάσθηκε, το εμπορικό έλλειμμα εκτινάχθηκε και το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας εκτινάχθηκε εκατό πενήντα φορές πάνω.
Η ΕΕ, όχι μόνο δεν έφερε ευημερία και ανάπτυξη στην Ελλάδα, όχι μόνο δεν οδήγησε σε μια ισχυρή Ελλάδα, όπως χρόνια τώρα εξαπατούσαν τον ελληνικό λαό η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ,
αλλά αντίθετα την οδήγησε στην καταστροφή. Και με το ξέσπασμα της παγκόσμιας
καπιταλιστικής κρίσης βύθισε τον ελληνικό λαό σε μεγάλη φτώχεια, εξαθλίωση και ανεργία.
Αυτό που, εδώ και δεκαετίες, το αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα είχε πει, πως η είσοδος της Ελλάδας στην ΕΟΚ και την ΕΕ σημαίνει ρίξιμό της στον λάκκο των λεόντων, αυτό ζει, σήμερα, με το σκληρότερο τρόπο ο ελληνικός λαός.
Ο λαός βιώνει χειροπιαστά την οικονομική καταστροφή από την ΕΕ και δε θα τυφλωθεί από
το εκβιαστικό δίλλημα «ΕΕ ή καταστροφή» που αναποδογυρίζει την πραγματικότητα. Οι
ζωτικές ανάγκες και τα συμφέροντα του ελληνικού λαού τον καλούν, σήμερα, περισσότερο
από ποτέ, να στραφεί πιο αποφασιστικά στον αγώνα και στην οικοδόμηση των προϋποθέσεων για την έξοδο της Ελλάδας από αυτή τη λυκοσυμμαχία.
Αντίθετα, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θέλουν την Ελλάδα μέσα στην ΕΕ γιατί η οικονομική
ολιγαρχία, που εκπροσωπούν, στηρίζει τα συμφέροντά της και την εκμεταλλευτική και
καταπιεστική κυριαρχία της πάνω στο λαό στην ΕΕ και την πολιτική της υποτέλειας και της υποταγής.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν αρκούνται μόνο στο να εκβιάζουν το εκλογικό σώμα.
Προσπαθούν και να το εξαπατήσουν. Μπροστά στην πλατιά εκλογική κατακραυγή που
εισέπραξαν στις 6 Μάη για την αντιλαϊκή πολιτική τους, αυτοί που ψήφισαν και εφάρμοσαν τα μνημόνια και τσάκισαν το λαό, άρχισαν να ψελλίζουν, ο Σαμαράς πως θα
«επαναδιαπραγματευθεί επιμέρους όρους του μνημονίου» και ο Βενιζέλος πως θα ζητήσει
«αναθεώρηση δυσμενών όρων της δανειακής σύμβασης». Αυτοί που έχουν δεσμευτεί, με την
υπογραφή τους, και έχουν δώσει όλες τις διαβεβαιώσεις που τους ζήτησε η τρόικα για να
συνεχισθεί για χρόνια η μνημονιακή πολιτική, με απύθμενο θράσος και υποκρισία,
προσπαθούν να παραπλανήσουν τον ελληνικό λαό.
Δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως, αν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ σχηματίσουν
κυβέρνηση, η πολιτική των μνημονίων θα συνεχισθεί με τον πιο αμείλικτο τρόπο. Το
πετσόκομμα των μισθών, των μεροκάματων και των συντάξεων, η εργασιακή ζούγκλα με τη
σύνθλιψη των εργατικών δικαιωμάτων, οι απολύσεις δεκάδων χιλιάδων δημόσιων
υπαλλήλων και η εκτόξευση της ανεργίας, τα ασήκωτα φορολογικά χαράτσια, η διάλυση της
δημόσιας παιδείας, υγείας και κοινωνικής πρόνοιας, η οικονομική καταστροφή των
αυτοαπασχολουμένων, των αγροτικών νοικοκυριών και των μικρών επιχειρήσεων θα πάρουν
πιο εφιαλτικές διαστάσεις και η κατασταλτική πολιτική θα κλιμακωθεί.
Το κυρίαρχο αστικό πολιτικό σύστημα, με την ασφυκτική πίεση των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών και του ΔΝΤ, θέλει
να πετύχει ένα εκλογικό αποτέλεσμα που θα το διευκολύνει να δώσει συνέχεια στην
πολιτική των μνημονίων. Γι αυτό το σκοπό, μπροστά τις εκλογές τις 17ης Ιούνη, προώθησε μια επανασυσπείρωση των κομματιών της Δεξιάς. Ακροδεξιοί του ΛΑΟΣ και
νεοφιλελεύθεροι της Μπακογιάννη συγκεντρώθηκαν ξανά στη ΝΔ για να ανασυγκολλήσουν,
με την ταμπέλα του «ευρωπαϊκού μετώπου», το μαύρο μέτωπο της Δεξιάς, που με σημαία
τον αντικομμουνισμό, την ΕΕ, το μνημόνιο και με προτάσεις για τα πιο αντιδραστικά μέτρα, από τη δημιουργία «ειδικών οικονομικών ζωνών» άγριας υπερεκμετάλλευσης των
εργαζομένων και το φορολογικό χαράτσωμα των λαϊκών εισοδημάτων ως τα
αντιμεταναστευτικά πογκρόμ, διεκδικεί την κυβερνητική εξουσία.
Πλάι στο μαύρο μέτωπο της Δεξιάς και πάνω στο έδαφος της αντιδραστικής πολιτικής των
μνημονίων και της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να ανακόψουν με την τρομοκρατία
και τον εκφοβισμό την πάλη του λαού, έχουν βρει ελευθερία δράσης οι φασιστικές
συμμορίες και δυνάμωσε ο νεοναζισμός της Χρυσής Αυγής.
Πιο δίπλα, κομμάτια που αποκολλήθηκαν από τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα, όπως το
κόμμα του Καμμένου, αν και φόρεσαν αντιμνημονιακό και εθνικοπατριωτικό μανδύα σε μια
πολιτική αντιλαϊκών και εθνικιστικών θέσεων, δεν είναι παρά παρακλάδια της κυρίαρχης
αστικής πολιτικής.
Οι κυρίαρχες αστικές δυνάμεις θέλουν, στις 17 Ιούνη, να υφαρπάξουν την ψήφο του λαού
για να παρουσιάσουν την κλιμάκωση της πολιτικής των μνημονίων και της ξένης
υποδούλωσης σαν δήθεν «λαϊκή εντολή». Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να επιτρέψει να γίνει αυτό. Η απάντησή του θα πρέπει να είναι ψήφος που να καταδικάζει αποφασιστικά το μαύρο μέτωπο της Δεξιάς. Ψήφος που να μαυρίζει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα που του έχουν μαυρίσει τη ζωή. Θα πρέπει να είναι ψήφος που θα απομονώσει το φασισμό και το νεοναζισμό που εκπροσωπεί η Χρυσή Αυγή. Ψήφος που δε θα εγκλωβισθεί στα κόμματα –
παρακλάδια της κυρίαρχης αστικής πολιτικής.
Η ψήφος ,στις 17 Ιούνη, για να εκφράσει τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα, πρέπει να είναι μια ψήφος ενάντια στην πολιτική των μνημονίων και της ξένης υποδούλωσης.
Μπορεί μια τέτοια ψήφος να είναι ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ που υπόσχεται «κυβέρνηση της
Αριστεράς» και ότι «θα κάνει παρελθόν το μνημόνιο»;
Δεν μπορεί να είναι. Και δεν μπορεί γιατί η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζεται σε μια απάτη:
Δηλώνει ότι θα καταγγείλει το μνημόνιο και, ταυτόχρονα, διαβεβαιώνει ότι η πολιτική του θα ασκηθεί μέσα στα πλαίσια της ΕΕ. Αλλά αν η ΕΕ είναι αυτή που -σε συνεταιρισμό με το ΔΝΤ- επέβαλε τα μνημόνια και τις υποδουλωτικές δανειακές συμβάσεις, αν τα μνημόνια είναι η σημερινή σκληρή αντιλαϊκή μορφή που πήρε η πολιτική της ΕΕ, δεν είναι παράδοξος και εντελώς αντιφατικός ο ισχυρισμός του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα ακυρώσει την πολιτική των μνημονίων μέσα στα πλαίσια της ΕΕ;
Λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα βρει «κοινή ευρωπαϊκή λύση» που θα προκύψει από μια «νέα
συμφωνία με τους θεσμούς της ΕΕ». Αλλά τι σημαίνει αυτό; Ότι θα βρει αντιμνημονιακή
λύση σε συμφωνία με τα όργανα και τις κυβερνήσεις της ΕΕ; Ότι θα βρεί αντιμνημονιακή
λύση που θα έχει την έγκριση της γερμανικής κυβέρνησης; Ότι η Μέρκελ, ο Ολάντ και η
Λαγκάρντ δεν θα απαιτήσουν την εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής και ότι θα δεχτούν
και θα συμφωνήσουν σε κάτι διαφορετικό; Δεν αποτελούν όλα αυτά χοντροκομμένες απάτες
και αυταπάτες;
Επιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι τέτοια λύση είναι δυνατόν να υπάρξει γιατί, τάχα τώρα, «πνέει άλλος άνεμος» στην Ευρώπη, ειδικά μετά την εκλογή του σοσιαλδημοκράτη Ολαντ στη Γαλλία.
Αλλά πού βρέθηκε αυτός ο ευρωπαϊκός άνεμος, ο δήθεν αντιμνημονιακός που υπονοεί
ΣΥΡΙΖΑ, όταν η γερμανική πολιτική των μνημονίων στην ΕΕ, όχι μόνο δεν δείχνει να
χαλαρώνει, αλλά τώρα επιβάλλεται και στην Ισπανία και στην Κύπρο;
Στην πραγματικότητα, η αντιμνημονιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, αν ξύσει κανείς την
επιφάνεια της ηχηρής συνθηματολογίας του, είναι κούφια. Είναι πολιτική της
επαναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης που προτείνει «μορατόριουμ του χρέους»,
μια παράταση, δηλαδή, αποπληρωμής του χρέους. Κάτι που λίγο απέχει από την
«επιμήκυνση του χρόνου εφαρμογής του μνημονίου» που ζητούν και τα αστικά κόμματα.
Είναι, στην καλύτερη περίπτωση, μια πολιτική επιδιορθώσεων του μνημονίου σε επιμέρους σημεία και όχι ανατροπή του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται κυβερνητικό πρόγραμμα που θα φέρει οικονομική ανακούφιση με
ακύρωση του μνημονίου. Ένα πρόγραμμα, όμως, που προϋποθέτει τη συμφωνία με την ΕΕ
είναι καταδικασμένο να καταλήξει σε μια αναπαραγωγή της μνημονιακής πολιτικής με άλλο
όνομα. Το «Εθνικό σχέδιο ανόρθωσης», που προβάλει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι το νέο
ρετουσαρισμένο μνημόνιο που θα διαπραγματευτεί στα πλαίσια της ΕΕ, ευελπιστώντας να
του παραχωρήσουν κάποια ψίχουλα οι ευρωπαίοι εταίροι. Το αντίτιμο θα είναι να αναλάβει ρόλο κατευνασμού της λαϊκής αγανάχτησης, να ανακόψει και να εκτονώσει τους μαζικούς λαϊκούς αγώνες.
Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια πολιτική που από την πόρτα φωνάζει ότι διώχνει το
μνημόνιο αλλά στη συνέχεια το βάζει από το παράθυρο. Είναι μια πολιτική που εγγυάται τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρώ και την ΕΕ και, μάλιστα, διατυμπανίζει ότι η δική του πρόταση επαναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης τη διασφαλίζει
αποτελεσματικότερα από ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ! Μια σοσιαλδημοκρατική πολιτική με
«ρεαλιστικό» και «εφαρμόσιμο» κυβερνητικό πρόγραμμα, όπως υπογραμμίζει ο
Αλ.Τσίπρας, για το λόγο ότι δεν αμφισβητεί την ευρωπαϊκή στρατηγική της ντόπιας
μεγαλοαστικής τάξης ούτε τις βασικές συντεταγμένες του αστικού πολιτικού συστήματος
και του συστήματος ξένης εξάρτησης της χώρας.
Η εκλογική συνεργασία του ΚΚΕ(μ-λ) και του Μ-Λ ΚΚΕ καλεί τον κόσμο της Αριστεράς,
το δημοκρατικό κόσμο, τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να εκφράσουν την
αποφασιστική καταδίκη τους στην πολιτική των μνημονίων και της ξενοδουλείας του
ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ όχι με ψήφο σε μια απατηλή, ψευτοαριστερή πολιτική που οδηγεί στο
συμβιβασμό με τα μνημόνια και στην αποδοχή της ΕΕ.
Τους καλεί να την εκφράσουν με στήριξη στην πολιτική που ανοίγει το δρόμο της
αντίστασης και του αγώνα για την ανατροπή των βάρβαρων μνημονίων και των δεσμών της
ιμπεριαλιστικής εξάρτησης .
Με στήριξη στην πολιτική που εκφράζει και παλεύει η εκλογική συνεργασία ΚΚΕ(μ-λ) - Μ-Λ ΚΚΕ.