Περιγράφεται από αρκετούς Ρώσους σχολιαστές ένα κλίμα «βαριάς αναμονής», αποτέλεσμα του οποίου ήταν και το γεγονός ότι τελικά δεν προωθήθηκε η νέα συμφωνία εταιρικής σχέσης μεταξύ ΕΕ και Ρωσίας καθώς –κατά την άποψη της ρωσικής πλευράς, που διατύπωσε ο κ. Πούτιν– «οι απαιτήσεις της ΕΕ κατά την προετοιμασία της νέας συμφωνίας εταιρικής σχέσης και συνεργασίας με τη Ρωσία κινούνται εκτός του πλαισίου των υποχρεώσεων τις οποίες έχει αναλάβει η Ρωσία κατά την ένταξή της στον ΠΟΕ». Τελικά το θέμα παραπέμφθηκε σε νέα επεξεργασία μεταξύ εμπειρογνωμόνων.
Στο θέμα της Συρίας και των κυρώσεων εναντίον της για τις οποίες πιέζουν οι δυτικοί, ο Πούτιν επικαλέστηκε τη Λιβύη και το Ιράκ ως απόδειξη του γεγονότος ότι «οι αλλαγές καθεστώτων με τις έξωθεν επεμβάσεις δεν λύνουν μακροπρόθεσμα τα προβλήματα»!
Ωστόσο, τα επίσημα ανακοινωθέντα και οι συνεντεύξεις που ακολουθούν αυτές τις συσκέψεις δεν δίνουν πάντα την πραγματική εικόνα των εξελίξεων. Είναι οι κινήσεις που ακολουθούν αυτές που σηματοδοτούν την ουσία των πραγματικών δεδομένων που διαμορφώνονται. Από την άποψη αυτή, η τριήμερη επίσημη επίσκεψη Πούτιν σε Κίνα που ακολούθησε της σύσκεψης με την ΕΕ αναδεικνύει την άλλη πτυχή του πολυπράγμονα Πούτιν. Εδώ κλείστηκαν συμφωνίες για την προώθηση κοινών επενδύσεων με τη δημιουργία κοινού ταμείου ύψους 4 δισ. Οι συνομιλίες μεταξύ Βλαντίμιρ Πούτιν και Χου Ζιντάο επιβεβαίωσαν το καλό επίπεδο συνεργασίας των δύο χωρών και σε άλλα ζητήματα «στρατηγικής σημασίας», που τέτοια σήμερα είναι η Συρία και το Ιράν. Με δηλώσεις τους οι δυο ηγέτες επανέλαβαν την κοινή στάση τους στα ζήτημα αυτά, δηλώνοντας την αντίθεσή τους σε πιθανή δυτική στρατιωτική επέμβαση.
Τον Πούτιν υποδέχθηκε όχι μόνο ο Χου αλλά και ένα δικό του άρθρο στην «Ζεμίν Ζιμπάο», τη μεγαλύτερη εφημερίδα της Κίνας. Σ' αυτό το άρθρο του ο Ρώσος πρόεδρος πληροφορούσε τον κινέζικο λαό για το όραμά του γύρω από τις διμερείς σχέσεις. Η κεντρική ιδέα που προβάλλεται είναι πως οι δυο χώρες, απαλλαγμένες από το δολάριο, πρέπει να γίνουν ικανές να αποφασίζουν μόνες τους για όλα τα μεγάλα διεθνή ζητήματα, είτε αυτά είναι οικονομικά είτε στρατηγικά. Στην ανάλυσή του το μεγαλύτερο βάρος πέφτει τόσο στην ανάγκη να προωθηθεί άμεσα μια κοινή οικονομική πολιτική όσο και στην ενδυνάμωση του ρόλου του Οργανισμού Συνεργασίας της Σανγκάης, ο οποίος συνεδρίαζε την επόμενη μέρα στην Κίνα. Ο Πούτιν πρότεινε στο εξής οι συναλλαγές των δύο κρατών να πραγματοποιούνται σε ρούβλια και γιουάν και όχι σε δολάρια. Στέλνοντας ακόμα ένα μήνυμα προς τη Δύση για τις προθέσεις του, ζήτησε εμμέσως ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σανγκάης να αποτελέσει αντίβαρο στο ΝΑΤΟ, ισχυριζόμενος πως χάρη στη συμβολή του έγινε δυνατή η εκτόνωση της «τρομοκρατικής δραστηριότητας» στην περιοχή. Τέλος, με φόντο τις ρευστές εξελίξεις στα θερμά μέτωπα της Συρίας και του Ιράν, ο Πούτιν προανήγγειλε πως στο άμεσο μέλλον ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σανγκάης πρέπει να είναι σε θέση να διεκπεραιώνει πολύ πιο φιλόδοξα πλάνα.
Χ.Β
