Οι αιτίες της ασάφειας
Το μίσος του λαού απέναντι στους βασικούς υπηρέτες της αντιλαϊκής πολιτικής ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ που θράφηκε τα τελευταία δύο χρόνια δεν είναι ο μόνος λόγος που αναγκάζει τη ΝΔ να διατηρεί σαν φύλλο συκής μερικές πινελιές κοινωνικής ευαισθησίας για να κρύψει την ταξική γύμνια του προγράμματός της. Άλλωστε, η ΝΔ είναι υποχρεωμένη να έχει κυβερνητικό πρόγραμμα και όχι αντιπολιτευτικό (αντιμνημονιακό μάλιστα όσο της επέτρεψαν) πολιτικό λόγο, για να μη ξεσηκώνεται ο λαός στους δρόμους, όπως έλεγε ο Σαμαράς. Γι’ αυτό και στο πρόγραμμα της ΝΔ υπάρχουν κάποια ψίχουλα για κάποιους εξαθλιωμένους, έτσι ώστε να συνεχίσουν στην εξαθλίωση, όπως επαναφορά των επιδομάτων στους πολύτεκνους και στις πολύ χαμηλές συντάξεις στα επίπεδα του 2009.Στον τομέα των μισθωτών ξεχωρίζει η αποκατάσταση του ειδικού μισθολογίου των αστυνομικών και των χειριστών πολεμικής αεροπορίας. Τέλος, η ΝΔ -όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ- βλέπει κάποια δυνατότητα επέκτασης του ταμείου ανεργίας στα δύο χρόνια, αναγνωρίζοντας εμμέσως ότι η ανεργία όχι μόνο θα συνεχίσει να φουντώνει αλλά θα είναι και μακράς διάρκειας.
Σε σχέση με τη μείωση των φόρων, που είναι κρίσιμο ζήτημα στο πρόγραμμα της ΝΔ, θα αναφερθούμε ειδικά. Κλείνοντας αυτή την αναφορά στη «φιλολαϊκή» διάσταση του προγράμματός της, θα επισημάνουμε το δεύτερο βασικό λόγο της ασάφειας και της απόκρυψης της ουσίας από το έτσι κι αλλιώς αρκετά σαφές ταξικά πρόγραμμά της. Τονίζει, λοιπόν, η ΝΔ του Σαμαρά το ζήτημα των νέων θέσεων εργασίας. Όμως δεν σχετίζεται πουθενά κάτι τέτοιο με τη μείωση της ανεργίας, που πράγματι είναι ένα ζήτημα που αφορά την ίδια τη ζωή του λαού (εκτός από τη λειτουργία του συστήματος, που ενδιαφέρει τη ΝΔ) Ίσως είναι πλεονασμός να πούμε πως σ’ ότι αφορά τις νέες δουλειές (που θυμίζουν Μητσοτάκη του '90) πουθενά δε γίνεται αναφορά στους όρους εργασίας σ’ αυτές…
Αν μείνουμε στο σχέδιο εξόδου από την κρίση, αυτό ποντάρει στη ρευστότητα των 12,5 δισ. από το ΕΣΠΑ τα τρία επόμενα χρόνια, στα 4,5 δισ. της επιστροφής οφειλών του δημοσίου στους ιδιώτες φέτος και στη ρευστότητα που υποτίθεται πως θα προκύψει από την ανακεφαλαίωση των τραπεζών. Θέλει επίσης να ποντάρει στα ευρωομόλογα έργου, μιας και τα προηγούμενα δε φτάνουν ενώ είναι και ένα θέμα ο ρυθμός εκταμίευσης του ΕΣΠΑ.
Στα δέκα από τα δεκαοκτώ σημεία του σχεδίου εξόδου από την κρίση η ΝΔ ποντάρει στην επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου που η ίδια ψήφισε, ξεκαθαρίζοντας πως αν ο ούριος άνεμος στην Ε.Ε. ευνοήσει την αναδιαπραγμάτευση, έχει καλώς, αλλιώς ό,τι πουν τα μεγάλα αφεντικά. Αυτός είναι άλλωστε ο βασικός λόγος της ασάφειας και των παλινωδιών της ΝΔ ως προς το προφίλ της πολιτικής της: το γεγονός ότι, όπως και η αστική τάξη που εκπροσωπεί, άγεται και φέρεται από τους ανέμους του ιμπεριαλισμού εντός και εκτός Ε.Ε.
Από τις 31 Μάη που ο Σαμαράς παρουσίασε το σχέδιό του μέχρι σήμερα, το φούντωμα της κρίσης της Ευρωζώνης, με αιχμή τώρα την Ισπανία και όχι τα λιμά της, αποδεικνύει πόσο στον αέρα είναι κάθε «αυτόνομος» σχεδιασμός του ντόπιου πολιτικού προσωπικού. Ιδιαίτερα το κόμμα της ΝΔ είναι γνωστό για την προσαρμοστικότητά του στις ιμπεριαλιστικές απαιτήσεις όσο και ο κουκουλοφορισμός του απέναντι στον εχθρό λαό (σημείο 17 του προγράμματος, αναφορά σε ασφάλεια και κουκουλοφόρους), προκειμένου να υπηρετηθεί το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Τα σημεία της ταξικής σαφήνειας
Το σχέδιο των 18 σημείων, πέρα από τα δέκα σημεία τάχα ανακούφισης από την αναδιαπραγμάτευση, έχει οκτώ σημεία με μέτρα εκτός μνημονίων αλλά ακριβώς στην κατεύθυνση των μνημονίων. Στο 15Ο και 16Ο σημείο που αφορούν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας αλλά και στο 18Ο με την επίσπευση ανακήρυξης της ΑΟΖ, η ΝΔ κινείται σαφώς στην κατεύθυνση ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου της χώρας σε ντόπιους και ξένους καρχαρίες του κεφαλαίου. Αυτό άλλωστε τονίζει χρόνια τώρα η ΝΔ σε κάθε Ζάππειο και όχι μόνο. Τώρα γίνεται απόλυτα σαφής και βασιλικότερη του βασιλέως σ’ ότι αφορά τις απαιτήσεις της τρόικας, των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων. Αυτά και μερικά ακόμη εννοούσε και ο Αλογοσκούφης, όταν ως υπουργός του Καραμανλή ήθελε να κάνει την κρίση ευκαιρία. Σίγουρα οι σφαλιάρες που έφαγε η ίδια η αστική τάξη έκτοτε ήταν γερές, όμως η κρίση είναι ζήτημα ταξικής πάλης και όχι αταξικών σχεδίων διαχείρισης, όπως διαλυτικά για το λαϊκό κίνημα προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο. Έτσι και τώρα, παρά την οδυνηρή ήδη χρεοκοπία του λαού και της χώρας στην οποία οδήγησε η πολιτική της εξαρτημένης αστικής τάξης, παρά τα ανείπωτα δεινά που υφίσταται ήδη ο λαός και τους κινδύνους που απειλούν τη ζωή του, η ταξική πάλη δε σταματά. Το αντίθετο. Γι’ αυτό είναι φύλλο συκής οι φιλολαϊκές πινελιές στο ολότελα ταξικό σχέδιο εξόδου από την κρίση της ΝΔ. Το πρόγραμμά της δεν είναι απλώς το μνημόνιο, όπως την κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ΝΔ ακόμη και στα δέκα πρώτα σημεία της αναδιαπραγμάτευσης των μνημονίων δεν κρύβει τον ταξικό προσανατολισμό της. Ιδιαίτερα στα σημεία που αναφέρεται στη μείωση των φόρων, μια πιο προσεκτική ανάγνωση είναι εξόχως αποκαλυπτική. Δε βάζουν νέους φόρους έως και μετριάζουν παλιούς σ’ αυτούς που έτσι κι αλλιώς δεν έχουν να τους πληρώσουν. Ο φιλελευθερισμός τους δε θέλει να χαλαρώσει τη θηλιά της φοροληστείας από το λαό. Κάθε άλλο. Ο κόσμος της δουλειάς, με χαράτσι ή ΕΤΑΚ, όσο έχει θα τα πληρώνει... Ήδη οι τράπεζες ετοιμάζονται να του πάρουν το σπίτι του και να του το νοικιάζουν για τα επόμενα 100 χρόνια….Αυτές τις μέρες, παρά την «ακυβερνησία» η κυβέρνηση Πικραμένου απειλεί με κατασχέσεις ακόμη και πενιχρούς μισθούς για χρέη στο δημόσιο άνω των 300 ευρώ.
Εκεί όμως που οι φοροελαφρύνσεις είναι υπαρκτές και τεράστιες στο πρόγραμμα και προκλητικές σε τέτοιες εποχές καταλήστευσης του λαού, είναι στους καπιταλιστές και στις επιχειρήσεις τους. Έτσι, ο φόρος των επιχειρήσεων μειώνεται στο 15% και ο ανώτατος συντελεστής για τα φυσικά πρόσωπα από 45% που είναι σήμερα σταδιακά θα φτάσει στο 32%.
Συνολικότερα το εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, αλλά και όλη η πολιτική της ΝΔ, υμνεί την επιχειρηματικότητα σε αντιδιαστολή με το σπάταλο κράτος που πρέπει να επενδύει πλέον σε ΜΑΤ και όχι σε γιατρούς, νοσηλευτές και δασκάλους. Οι απολύσεις στο δημόσιο και η διάλυση της όποιας εναπομένουσας δωρεάν υγείας ή δωρεάν παιδείας είναι κάτι που ουσιαστικά εξαγγέλλεται. Εντάξει λοιπόν, ένοχοι οι δημόσιοι υπάλληλοι και το σπάταλο κράτος. Άλλωστε ακόμη και ο Σταθάκης του ΣΥΡΙΖΑ βλέπει την ανάγκη αξιολόγησής τους. Όμως, τι γίνεται με το υπόλοιπο εργατικό δυναμικό της χώρας; Καλό το δαιμόνιο του Έλληνα, μα όλοι θα γίνουν επιχειρηματίες; Όχι βέβαια! Και τα εκατομμύρια των μισθωτών στον ιδιωτικό τομέα που υμνείται, με τι όρους θα δουλεύουν;
Θα επαναδιαπραγματευθεί, λέει, ο Σαμαράς την παραμονή των συλλογικών συμβάσεων και της μετενέργειας, μα αν τα μεγάλα αφεντικά της Ε.Ε. και του ΔΝΤ επιμένουν σε μισθούς Βουλγαρίας; Μήπως πρέπει να 'μαστε χαρούμενοι γιατί σύμφωνα με τη Λαγκάρντ δε θα γίνουμε Νιγηρία; Και ύστερα, μιας και όντως πολλοί εργαζόμενοι και κυρίως άνεργοι οδηγούνται στο «επιχειρείν» και μετά συνήθως τρέχουν σαν τον Βέγγο, αλήθεια για πιο ελληνικό δαιμόνιο μας μιλάνε οι εκπρόσωποι των ξένων και ντόπιων δυναστών του λαού μας; Προφανώς μας μιλάνε για το δαιμόνιο της ληστρικής πλουτοκρατίας που, παρά τα πλήγματα από την κρίση, ιδιαίτερα αν παραμείνει στο ευρώ και αφού σε κάθε περίπτωση κάνει την κρίση ευκαιρία, θα έχει πάλι να ελπίζει σε καλύτερες μέρες. Δεν τα βάζεις με τους εθνικούς πρωταθλητές τον τουρισμό και τη ναυτιλία, είπε ο Σαμαράς από τη Ρόδο στις 2 του Ιούνη. Έστω και αν μετατρέπονται σε σκλάβους γαλέρας οι ναυτεργάτες και οι ξενοδοχοϋπάλληλοι. Αντίστοιχα, δε τα βάζεις με τις επικίνδυνες διαπλοκές του επιχειρηματικού κόσμου με το Ισραήλ και δίνεις τα πάντα -και όχι μόνο ειδικές οικονομικές ζώνες- και το φυσικό πλούτο της χώρας για να έρθουν οι ξένοι επενδυτές και δίπλα τους να επενδύσουν τα αποθησαυρισμένα τους δισ. και οι ντόπιοι καρχαρίες. Μόνο που οι νέες δουλειές που θα προκύψουν από τις νέες μπίζνες του κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, προϋποθέτουν τα μνημόνια, την καταστροφή του λαού και τη γενική ερήμωση της χώρας για να υπάρξουν. Γι’ αυτό η ΝΔ μιλά για νέες δουλειές και όχι για μείωση ανεργίας.
Όσο για τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, πέρα από αυταπάτες που καλλιεργούνται, είναι ήδη φανερό πως για τις νέες μπίζνες που επιδιώκει το κεφάλαιο αν δεν είναι προϋπόθεση, σε μια σειρά τομείς, ο θάνατος του εμποράκου και του αυτοαπασχολούμενου, θα είναι σίγουρα παράπλευρη απώλεια.
Μαύρο, λοιπόν, στους εκφραστές της αντιλαϊκής επίθεσης που δεν έχει τελειωμό και εμπρός στον αγώνα για την υπεράσπιση της ζωής και του δίκιου μας ξεπερνώντας τις διαλυτικές αυταπάτες τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και συνολικότερα της αριστεράς του εκλογικού κρετινισμού και των λύσεων ευκολίας. Μπορούμε και πρέπει να τους φράξουμε το δρόμο.
