KKE Χαμένο στη παραζάλη του και τον οπορτουνισμό του

Σαφώς πιεσμένο από την άβολη -για το ίδιο- πολιτική συγκυρία, το ΚΚΕ προσπαθεί να καλύψει όσο μπορεί την αμηχανία του αλλά και να περισώσει ό,τι μπορεί ενόψει των εκλογών της 17ης Ιούνη. Η μεγάλη μείωση της εκλογικής επιρροής του, που αναδεικνύουν όλες οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις, έχει προκαλέσει όχι μόνο ανησυχίες, αλλά και τάσεις συνολικότερης αμφισβήτησης της πολιτικής γραμμής και της τακτικής του.
Τάσεις και αριστερόστροφες αλλά και δεξιόστροφες. Δείγμα αυτών των τάσεων είναι και η ανώνυμη «δήλωση μελών και στελεχών του ΚΚΕ» που αναρτήθηκε πρόσφατα στο διαδίκτυο και η οποία, μάλιστα, έτυχε επίσημης, εκτεταμένης απάντησης από τη Συντακτική Επιτροπή του Ριζοσπάστη.
Το βέβαιο είναι ότι το εκλογικό αποτέλεσμα της 17ης Ιούνη θα ενισχύσει αυτές τις τάσεις. Και είναι
λογικό να γίνει κάτι τέτοιο από τη στιγμή που οι εκλογές της 6ης Μάη ανέδειξαν την αδυναμία του ΚΚΕ να κερδίσει από την καταβαράθρωση των δύο αστικών πυλώνων, αλλά και από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις λαϊκών και εργαζόμενων μαζών το προηγούμενο δίχρονο. Για ένα κόμμα που έβαζε, χρόνια τώρα, ως κορυφαία πολιτική στιγμή τις εκλογές και συνέδεε την αλλαγή των συσχετισμών με την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ, τα αποτελέσματα της 6ης Μάη είναι κατακριτέα και άξια «διόρθωσης».
Ωστόσο, καμία ερμηνεία δεν δίνει το ΚΚΕ σχετικά με το γιατί τα αποτελέσματα της 6ης Μάη ήταν αυτά που ήταν για το ΚΚΕ και γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ εκτινάχτηκε εκλογικά. Και το αξιοσημείωτο είναι ότι, παγιδευμένο στην ίδια του τη ρεφορμιστική αντίληψη, όχι μόνο ξαναέθεσε θέμα προσφυγής στις κάλπες, αλλά το επένδυσε και με το σύνθημα «Ανάτρεψε στην κάλπη στημένα σκηνικά, κεντροδεξιά και κεντροαριστερά».
Η «ανατροπή», λοιπόν, που ευαγγελίζεται το ΚΚΕ περνάει ξανά μέσα από την κάλπη, η οποία, όμως, δεν μας εξηγεί το ΚΚΕ γιατί και σε ποια βάση θα βγάλει κάτι ποιοτικά διαφορετικό από αυτή της 6ης Μάη. Ίσως επειδή -σκεφτόμαστε εμείς- ο λαός θα καταλάβει ότι το παιχνίδι είναι «στημένο» από
πριν. «Στημένα σκηνικά, κεντροδεξιά και κεντροαριστερά» διαπιστώνει το ΚΚΕ, όλα τακτοποιημένα εκ των προτέρων από το σύστημα.
Και μέσα σε αυτήν την τακτοποίηση ακυρώνονται με μιας όλες οι διεργασίες που συντελέστηκαν και συντελούνται στην κοινωνία, στιςλαϊκές συνειδήσεις, στο κίνημα. Όλο το προηγούμενο δίχρονο αντιστάσεων και αγώνων που στρίμωξαν το ντόπιο αστικό μπλοκ εξουσίας και το βύθισαν σε ακόμη
μεγαλύτερη αστάθεια.
Σε αυτά τα «στημένα σκηνικά» εντάσσεται και «το σχέδιο αποδυνάμωσης του Κόμματος» στο οποίο συμμετέχει και η κρατική τηλεόραση «η οποία έχει μετατραπεί στο μεγαλύτερο μέρος της σε ένθερμη κερκίδα του ΣΥΡΙΖΑ».
Μέσα σε αυτήν την πίεση, το ΚΚΕ δεν διστάζει να κάνει και τεράστιες πολιτικές «κωλοτούμπες». Ανακαλύπτει τα «δεσμά ΕΕ και ΝΑΤΟ» η ηγεσία του Περισσού στην προσπάθειά του ν αντιπαρατεθεί με το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί που ασκούσαν δριμεία κριτική στις θέσεις περί εξάρτησης της χώρας, σήμερα αναγκάζονται να παραδεχτούν ότι η παραμονή στην ΕΕ ακυρώνει κάθε περιθώριο φιλολαϊκής ανάπτυξης. Θετικό βήμα, θα μπορούσε να πει κανείς. Άκρατος οπορτουνισμός, λέμε εμείς.
Το ΚΚΕ εξακολουθεί να προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό του. Χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, μην μπορώντας να παραδεχτεί τα τραγικά αδιέξοδα της πολιτικής του γραμμής και τον αντίκτυπό τους στην ταξική πάλη, βαδίζει προς τις εκλογές της 17ης Ιούνη, ρίχνοντας τα βάρη στο λαό και ζητώντας του να καταλάβει το λάθος του και να πράξει ορθά αυτή τη φορά.