Αποφασιστικά στη μάχη των εκλογών

Ο αστικός πολιτικός κόσμος, εκτός και εντός της χώρας, με τον πιο βάναυσο τρόπο εκβιάζει και απειλεί τον λαό με το σκιάχτρο της χρεοκοπίας. Στόχος, να τρομοκρατηθεί και να υποκύψει στους εκβιασμούς και να στηρίξει εκλογικά αυτούς που του έχουν ρημάξει τη ζωή και έχουν κάνει δυσβάστακτες τις συνθήκες διαβίωσής του. Αυτή η τρομοκρατία δεν πρέπει να περάσει. Αντίθετα, να ενισχυθεί η αποφασιστικότητα του εργαζόμενου λαού να αντισταθεί στις απειλές και να ανοίξει τον δικό του δρόμο και να πάρει την υπόθεση της πάλης στα δικά του χέρια.
Η συμμετοχή μας ξανά στις εκλογές αυτή την κατεύθυνση έρχεται να υπηρετήσει, τόσο στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου όσο και στη συνέχεια.
Είναι ολοφάνερο πως αυτοί που πραγματικά είναι τρομοκρατημένοι είναι οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ και των ΗΠΑ, που βλέπουν έναν αγωνιζόμενο λαό, ιδιαίτερα τα δύο τελευταία χρόνια, να αμφισβητεί έμπρακτα τα ντόπια στηρίγματά τους. Σε όλη αυτή την περίοδο εκατομμύρια εργαζόμενοι και νεολαίοι βγήκαν μαζικά και μαχητικά στους δρόμους και τις πλατείες από άκρη σε άκρη της χώρας και διαδήλωσαν τη θέλησή τους να αντισταθούν στο σάρωμα των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων τους. Μέσα από τους παρατεταμένους αγώνες τους αποδεσμεύτηκαν από την επιρροή των κυρίαρχων αστικών κομμάτων και αυτό αποτυπώθηκε και στις εκλογές του Μάη. Πρόκειται για μια θετική και σημαντική εξέλιξη και οι λαϊκές μάζες αναγνωρίζουν σε αυτές τις εξελίξεις τον δικό τους ρόλο, πως ήταν αποτέλεσμα της δικής τους πάλης.
Να, λοιπόν, γιατί ανησυχούν οι πολιτικές δυνάμεις του συστήματος και τα ξένα αφεντικά τους. Είναι αλήθεια ότι έχουν αρχίσει να φοβούνται τον λαό και γι' αυτό κάνουν τα πάντα για να τον τρομοκρατήσουν. Και το κάνουν με τον πιο ξεδιάντροπο και ελεεινό τρόπο.
ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, σε πλήρη αρμονία μεταξύ τους, συναγωνίζονται για το ποιος φορέας από τους δύο θα υπηρετήσει καλύτερα και αποτελεσματικότερα τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και αυτά της μεγαλοαστικής τάξης της χώρας. Και οι μέθοδοι που έχουν επιλέξει είναι οι εκβιασμοί και οι απειλές. Από κοντά και στην υπηρεσία τους, τα ΜΜΕ, τηλεοπτικά και ηλεκτρονικά, και άθλιοι κονδυλοφόροι που έχουν αναλάβει εργολαβικά το χτύπημα της Αριστεράς και του λαϊκού κινήματος.
Δεν θα τα καταφέρουν. Τα πράγματα δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω. Ο σημερινός αστικός πολιτικός κόσμος, αυτός της υποτέλειας και της ξενοδουλείας, αυτός που οδηγεί με τον πιο βάναυσο και βάρβαρο τρόπο τον εργαζόμενο λαό στη φτώχεια και την εξαθλίωση, έχει πολιτικά χρεοκοπήσει. Γι' αυτό αυξάνεται η πολιτική αβεβαιότητα και η αστάθεια του αστικού πολιτικού προσωπικού. Όσο οι λαϊκές μάζες βγαίνουν στους δρόμους της πάλης τόσο περισσότερο γίνεται φανερή η πολιτική αδυναμία των κομμάτων του κεφαλαίου. Και όσο περισσότερο οι εργαζόμενοι και η νεολαία αναζητούν αγωνιστικούς δρόμους έκφρασης και διεκδίκησης τότε ο φόβος τους γίνεται εφιάλτης.
Έχουν αρχίσει να φοβούνται τον λαό και την Αριστερά. Όχι αυτή που υπάρχει στα κοινοβουλευτικά έδρανα και έχει σαν πυξίδα της την Ευρωπαϊκή Ένωση και την παραμονή της χώρας σε αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Αυτή που δημιουργεί αυταπάτες στον εργαζόμενο λαό πως δήθεν στο πλαίσιο αυτού του οργανισμού μπορούν να βρουν λύσεις τα εργατικά και λαϊκά προβλήματα.
Δεν φοβούνται εκείνη την Αριστερά που για πολλές δεκαετίες είχε γίνει ουρά των αστικών κομμάτων και ζητούσε από αυτά να συγκυβερνήσουν για να βρουν δήθεν λύσεις στα προβλήματα του λαού. Και όταν αυτή η γραμμή χρεοκόπησε άρχισαν να ονειρεύονται μια λαϊκή εξουσία και οικονομία που θα έρθει σαν ώριμο φρούτο, χωρίς την πάλη των μαζών, χωρίς συγκρούσεις και διεκδικήσεις, χωρίς την ενότητα του εργαζόμενου λαού, χωρίς την κοινή δράση όλων των αριστερών και λαϊκών δυνάμεων. Χωρίς αγώνες για άμεσες διεκδικήσεις που να βελτιώνουν τη ζωή του εργαζόμενου λαού.
Το σύστημα, αυτό που πραγματικά φοβάται είναι το λαϊκό κίνημα, τις εργαζόμενες μάζες και τη νεολαία που όλο και πιο συχνά βγαίνουν μαζικά στους δρόμους, αντιστέκονται και διεκδικούν το δίκιο τους. Φοβούνται εκείνη την Αριστερά που μπορούν να συναντήσουν οι λαϊκές μάζες στην κίνησή τους και τους αγώνες τους. Την Αριστερά εκείνη που έχει ανάγκη ο λαός όχι μόνο για να της δίνει την ψήφο του, αλλά τη πραγματική του δύναμη που είναι η συμμετοχή του στην οργάνωση μαζικών αγώνων που μπορούν να κατακτούν νίκες, που μπορούν να βελτιώνουν την καθημερινή του ζωή, που μπορούν να ανοίγουν δρόμους για μεγάλες ανατροπές.  Οι από πάνω τίποτα δεν μπορούν και δεν θέλουν να μας χαρίσουν. Τίποτα δεν έχουν κερδίσει οι λαοί έξω από την πάλη τους. Αντίθετα, ό,τι έχουν χάσει, αυτό έγινε γιατί δεν μπόρεσαν να αντισταθούν, δεν μπόρεσαν να υπερασπίσουν τις κατακτήσεις τους. Ό,τι έχουν κερδίσει οι λαοί και ο δικός μας λαός το έχουν κάνει μόνο με τους αγώνες τους και όσο πιο ισχυροί γίνονται οι αγώνες τόσο περισσότερες είναι και οι κατακτήσεις των εργαζόμενων μαζών.
Αυτό είναι και το πραγματικό νόημα που θέλουμε να δώσουμε στη μάχη των εκλογών. Να χτυπήσουμε τις εκλογικές αυταπάτες. Να καλέσουμε τον εργαζόμενο λαό, εκεί που φτάνει η φωνή μας, να καταδικάσει και να παλέψει και στις εκλογές, και πολύ περισσότερο στη συνέχεια, για να ηττηθεί η πολιτική της υποτέλειας, για να μπορέσει ο λαός μας να σπάσει τα δεσμά της εξάρτησης της χώρας από τους ιμπεριαλιστές. Να ηττηθούν όλα τα ντόπια στηρίγματά τους και αυτό μπορεί να το πραγματοποιήσει μόνο ένας λαός πολιτικά ισχυρός και αποφασισμένος. Η δική μας συμμετοχή στις εκλογές την κατεύθυνση αυτή θέλει να υπηρετήσει, τόσο στη διάρκεια των εκλογών όσο –και κυρίως– ύστερα από αυτές.