Το KKE υπεύθυνο το ίδιο για τα αδιέξοδά του

Το ΚΚΕ στις εκλογές της 6ης Μάη έμεινε στα ίδια ποσοστά και ψήφους που είχε το 2009, ενώ συντρίφτηκαν τα δυο μεγάλα (ως τότε) αστικά κόμματα. Χρόνια και χρόνια ζητούσε να χτυπηθεί ο δικομματισμός, και όταν αυτό έγινε πραγματικότητα, το ΚΚΕ δεν «καρπώθηκε» το παραμικρό. Και όχι μόνο αυτό. Τώρα ανησυχεί ότι δεν θα μπορέσει να κρατήσει ούτε τα ποσοστά τις 6ης Μάη. Γιατί οι «οπορτουνιστές» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως χρόνια έλεγε (ενώ το ίδιο δεν έχει καμιά σχέση με οπορτουνισμούς…), έχουν ρεύμα, το ξεπέρασαν κατά πολύ και ξερογλείφονται πια για κυβερνητικούς θώκους. Η «χαμένη ψήφος» λειτουργεί τώρα σε βάρος του (πώς τα φέρνει η ζωή!) όταν για χρόνια την εκμεταλλευόταν το ίδιο σε βάρος άλλων αριστερών δυνάμεων.
Το ΚΚΕ έχει σοβαρά προβλήματα. Και από αριστερά και από δεξιά. Από αριστερά, γιατί μέλη και οπαδοί του κατανοούν ότι το ΚΚΕ απλώς δεν είναι ΚΚΕ. Δεν είναι το επαναστατικό κόμμα που θα προωθήσει την υπόθεση της εργατικής τάξης και του λαού, θα απελευθερώσει τη χώρα από τους ξένους δυνάστες, ιμπεριαλιστές και δανειστές, και θα ανοίξει, μέσα από την ανατροπή του συστήματος, το δρόμο για την οικοδόμηση μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας. Το ΚΚΕ ξέκοψε με τον επαναστατικό δρόμο όταν το 1956, στην 6η Ολομέλεια, ενστερνίστηκε τον «ειρηνικό δρόμο», δέχτηκε το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ και τη ρεβιζιονιστική γραμμή, διέλυσε τον παράνομο μηχανισμό και κυνήγησε ανελέητα τους κομμουνιστές που επέμεναν στην επαναστατική κατεύθυνση. Και έτσι πορεύεται μέχρι σήμερα. Από δεξιά, γιατί το ίδιο ούτε «παίζει» στο κυβερνητικό επίπεδο ούτε το «παίζουν». Ενώ είναι το ίδιο που άνοιξε αυτό το δρόμο, τώρα είναι στην «απ’ έξω». Το ’81 με το ΠΑΣΟΚ και το «ρεύμα της αλλαγής», το ’89 με το Μητσοτάκη και την οικουμενική. Χρόνια και χρόνια σε μια σειρά δήμους έβγαζε «κόκκινο» δήμαρχο με δεξιές ψήφους, ενώ πριμοδοτούσε, αντίστοιχα, νεοδημοκράτες δημάρχους, νομάρχες κ.λπ. Και τώρα; Σίγουρα ασφυκτιούν στις γραμμές του όσοι θα ’θελαν να «παίξουν» στο αστικό παιχνίδι, βλέποντας μάλιστα τους «οπορτουνιστές» να τους κλέβουν τη «δόξα» (κι όχι μόνο…).
Ποια είναι η γραμμή του ΚΚΕ; Ποια σχέση έχει το ΚΚΕ με το λαϊκό κίνημα; Και, για να το θέσουμε διαφορετικά, θέλει το ΚΚΕ μαζικό λαϊκό κίνημα; Τα ερωτήματα αυτά είναι αμείλικτα για την ηγεσία του ΚΚΕ. Γιατί, όταν λες ότι στοχεύεις στη «λαϊκή εξουσία» και, από την άλλη, απουσιάζεις απ’ το μαζικό λαϊκό κίνημα, ή κοροϊδεύεις τον εαυτό σου ή, ακόμα χειρότερα, προσπαθείς να κοροϊδέψεις το λαό. Γιατί η λαϊκή εξουσία δεν έρχεται μια ωραία πρωία, έτσι ξαφνικά, ούτε βέβαια μέσα απ’ το Κοινοβούλιο, που το ΚΚΕ έχει θεοποιήσει (ψηφίστε ΚΚΕ να λύσετε τα προβλήματά σας…). Η λαϊκή εξουσία είναι αποτέλεσμα της ανειρήνευτης πάλης (ταξικής πάλης) της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών ενάντια στο καταπιεστικό και εκμεταλλευτικό σύστημα και στους πάτρωνές του ιμπεριαλιστές. Και βέβαια για να μαζικοποιηθεί, πολιτικοποιηθεί το λαϊκό κίνημα και να θέσει το ζήτημα της προοπτικής, όχι μόνο πρέπει να είσαι μέσα σ’ αυτό, αλλά να κάνεις τα πάντα για τη διεύρυνσή του και παραπέρα να πάρεις και την ευθύνη να πας το ζήτημα ως τις τελικές πολιτικές του συνέπειες.
Για να σταθούμε στα πρόσφατα γεγονότα. Πού ήταν το ΚΚΕ όταν, το Δεκέμβρη του 2008, η νεολαία απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας ξεσηκώθηκε με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξη, ενάντια στο σάπιο σύστημα που της στερεί την ελπίδα στη ζωή; Οχι μόνο δεν ήταν μπροστάρης της νεολαίας (όπως θα όφειλε αν ήταν ΚΚΕ), αλλά ήταν ενάντιά της. Πού ήταν η ΚΝΕ όταν ετίθεντο σοβαρά ζητήματα στην εκπαίδευση (νόμος πλαίσιο κ.λπ.); Εσπαγε καταλήψεις, διέλυε συνελεύσεις! Με δυο λόγια, άφηνε τη νεολαία στην τύχη της (ή πήγαινε ενάντια στους αγώνες της). Για να μπορεί να ψαρεύει στα θολά νερά τόσο η αναρχία όσο και η Χρυσή Αυγή…
Τα δυο τελευταία χρόνια ο λαός βγήκε στους δρόμους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του, για την απόκρουση της επίθεσης του συστήματος, για την ίδια τη ζωή του, δεκάδες φορές, ξανά και ξανά, στις απεργίες, στις διαδηλώσεις, στις πλατείες, στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς. Ενάντια στην πρωτοφανή καταστολή, τους τόνους χημικών. Τι περίμενε το ΚΚΕ (αν ήταν ΚΚΕ…) για να μπει μπροστά και να δώσει κατεύθυνση και πολιτική προοπτική μπροστά σ’ αυτόν τον ξεσηκωμό; Κι όμως! Καθόταν στη «γωνία» του. Δεν ήθελε και πολλά πολλά με το ετερόκλητο πλήθος (το λαό σε τελευταία ανάλυση). Το ΚΚΕ προτίμησε τον «αναχωρητισμό» από το λαϊκό κίνημα, τα «μοναστήρια» απ’ τις πλατείες και τους δρόμους όπου μάτωνε ο λαός. Α, όλα κι όλα, αυτοί είναι «κομμουνιστές καθαροί» και δεν θέλουν να σμίξει η τρίχα τους με «μικροαστικά στοιχεία». Θα πεις, κομμουνιστής έξω απ’ το λαό; Τι είναι αυτό;
Και παραπέρα. Η πιο μαζική συγκέντρωση του ΚΚΕ είχε αίτημα «να γίνουν εκλογές»! Σε κρίσιμες φάσεις των μαζικών λαϊκών κινητοποιήσεων. Δηλαδή να φύγουν οι μάζες από τους δρόμους και τους αγώνες και να ασχοληθούν με τις εκλογές, δηλαδή με τις εκλογικές αυταπάτες, τις «αριστερές» κυβερνήσεις. Το καλύτερο δώρο στο σύστημα, να αποπροσανατολίζεις το λαό την ώρα που παλεύει στους δρόμους. Τελικά του βγήκε μπούμερανγκ…
Μπροστά στις ερχόμενες εκλογές το ΚΚΕ καλεί το λαό «να διορθώσει την ψήφο του»! Αυτό πια… Ισως θα ’ταν καλύτερα «ν’ αλλάξουμε λαό»! Λαός είν’ αυτός; Δεν περνάει καν απ’ το μυαλό τους, στην ηγεσία του ΚΚΕ, μήπως θα ’πρεπε να «διορθώσουν» οι ίδιοι κάποια πράγματα (πολλά πράγματα…). Μήπως, αντί να ξεφτιλίζουν το κομμουνιστικό κίνημα με τα καμώματά τους, αντί να «καταριούνται» το λαό και το μαζικό κίνημα, μήπως, λέμε, θα ’πρεπε να ξαναδούν το λαϊκό κίνημα απ’ τη σκοπιά του λαού κι όχι απ’ τη δική τους σκοπιά; Γιατί σοβαροί κίνδυνοι απειλούν το λαό και τη χώρα, και αν αξίζει κάτι, πέρα από ποσοστά, βουλευτές και τα τοιαύτα, είναι να βοηθηθεί η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι να μπουν μαζικά στην αντίσταση ενάντια στην ολομέτωπη επίθεση, για να επιβιώσουν και να ανοίξουν δρόμο για το μέλλον το δικό τους και της χώρας.