Να ανακληθούν οι απολύσεις στη φαρμακοβιομηχανία DEMO!

Η αλληλεγγύη το όπλο των εργαζόμενων

Στις σημερινές συνθήκες γενικευμένης επίθεσης του συστήματος στην εργατική τάξη και στους εργαζόμενους, η εργοδοτική τρομοκρατία και αυθαιρεσία είναι καθημερινό φαινόμενο.
Επιδιώκεται έτσι να διαμορφωθεί και να παγιωθεί ένα γενικευμένο κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας στους κόλπους των εργαζόμενων, που με τη σειρά του τους καθιστά ευάλωτους στις κάθε λογής ορέξεις της εργοδοσίας.
Η εργαζόμενη στη φαρμακοβιομηχανία DEMO, Φωτεινή Κωνσταντοπούλου, απολύθηκε στις 31 Μάρτη 2008 με το αιτιολογικό της «απρεπούς συμπεριφοράς προς τους ανωτέρους». Η πραγματική αιτία όμως για την απόλυσή της υπήρξε η επιμονή της να διεκδικεί τα δικαιώματά της, όπως πρέπει να κάνει κάθε εργαζόμενος. Απαίτησε μέτρα ασφαλείας από την εταιρεία ύστερα από εργατικό ατύχημα στο χώρο (ηλεκτροπληξία εργαζομένου), ζήτησε την άμεση καταβολή του μεροκάματου του χιονιά που παράνομα δεν είχε καταβάλει η εργοδοσία, πάλεψε για το δικαίωμα στη συλλογική δράση και τη συμμετοχή στις απεργίες για το Ασφαλιστικό.
Είναι χαρακτηριστικό ότι αρχικά, τόσο η Επιθεώρηση Εργασίας όσο και το υπουργείο συνέστησαν στην εταιρεία να ανακαλέσει την απόλυση της εργαζόμενης, η εταιρεία ωστόσο όχι μόνο δεν το έπραξε, αλλά προχώρησε και σε νέα απόλυση εργαζόμενης η οποία εκδήλωσε τη συμπαράστασή της στη Φωτεινή (29/5/2008).
Την επόμενη μέρα ένα νέο εργατικό ατύχημα ήρθε να προστεθεί αυτή τη φορά στις αποθήκες του εργοστασίου.
Την άμεση ανάκληση των δύο απολύσεων και την επαναπρόσληψη των εργαζόμενων διεκδικούν ήδη σωματεία, συνδικαλιστές και εργαζόμενοι που συντονίζουν τον βηματισμό τους για την επίτευξη του στόχου αυτού.
Οι δυνάμεις της Ταξικής Πορείας και ιδιαίτερα οι εργαζόμενοί της στο χώρο της δημόσιας περίθαλψης εκφράζουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους διεκδικώντας κείμενο υπογραφών με το ίδιο αίτημα.
Η εκφρασμένη αλληλεγγύη στις δύο εργαζόμενες είναι το όπλο που πρέπει να χρησιμοποιηθεί για την υπεράσπιση του δικαιώματος στη δουλειά και στη ζωή που καταπατά βάναυσα το κεφάλαιο.
Εχει ιδιαίτερη σημασία τόσο σαν γενική κατεύθυνση όσο και στις μέρες μας η συλλογική, μαζική, έμπρακτη συμπαράσταση και αλληλεγγύη, για να μην αισθάνεται κάθε απολυμένος μόνος, να σπάσει η εργοδοτική τρομοκρατία που θεωρεί τους εργαζόμενους αναλώσιμους και να αναδεικνύεται η αποτελεσματικότητα της δύναμης της ενότητας.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης ότι σε προηγούμενες περιόδους, αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις και σήμερα, η απόλυση εργαζομένων ξεσήκωνε θύελλα αντιδράσεων και οδηγούσε σε κινητοποιήσεις (απεργίες, στάσεις εργασίας, ακόμα και καταλήψεις) με αίτημα την επαναπρόσληψή τους και δεν ήταν λίγες οι φορές που κερδήθηκαν οι μάχες αυτές.
Η συνειδητοποίηση της δύναμης που κρύβει η μαχητική αλληλεγγύη των εργαζομένων μπορεί να αποδειχτεί πραγματικό όπλο στα χέρια τους ενάντια στην καθημερινή τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς.