ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ

Η επίθεση αγριεύει
Η αντίσταση μπορεί να δυναμώσει

Με το βλέμμα στραμμένο στα μέτωπα της αντεργατικής επίθεσης την οποία έχει εξαπολύσει και συνεχίζει η κυβέρνηση της ΝΔ για λογαριασμό της αστικής τάξης, αλλά και στον απόηχο της μεγάλης μάχης για το ασφαλιστικό, πραγματοποιήθηκε η Πανελλαδική Σύσκεψη της Ταξικής Πορείας το Σαββατοκύριακο 28-29 Ιουνίου στην Αθήνα.
Με εκπροσώπους από 10 πόλεις, η Σύσκεψη αποτέλεσε την ευκαιρία να γίνει μια συνολική αποτίμηση του αγώνα για το ασφαλιστικό, των δυνατοτήτων αλλά και των αδυναμιών που ανέδειξε, καθώς και της δράσης της Ταξικής Πορείας στο μέτωπο αυτό. Κοινή διαπίστωση όλων ήταν ότι αυτός ο μεγαλειώδης αγώνας φανέρωσε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων και την αφύπνιση της εργατικής τάξης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Αυτά τα δύο στοιχεία και η μαζικότητα με την οποία εκφράστηκαν ήταν που κλόνισαν την κυβέρνηση και την αστική τάξη. Αυτά ήταν που θορύβησαν και τις δυνάμεις του ρεφορμισμού, οι οποίες έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους (με τον τρόπο της η καθεμιά) προκειμένου να βάλουν φρένο στην εξέλιξη αυτού του αγώνα. Αυτά ήταν που έδωσαν κουράγιο στους εργαζόμενους, νέους και παλιότερους, που τους έκαναν να αντιμετωπίζουν την έκβαση του αγώνα όχι με σκυμμένο το κεφάλι αλλά με την πεποίθηση ότι η επόμενη φορά θα είναι πιο αποτελεσματική. Γιατί και οι ίδιοι έβγαλαν σημαντικά συμπεράσματα σχετικά με το ποιοι είναι οι φίλοι τους και ποιοι οι εχθροί τους.
Όχι βέβαια ότι ξεκαθαρίστηκαν τα πάντα. Το αντίθετο. Όπως επεσήμαναν όλοι σχεδόν οι ομιλητές στη Σύσκεψη, οι εργαζόμενοι δεν κατόρθωσαν να απαντήσουν στην αστική ιδεολογική προπαγάνδα γύρω από την κρίση στο ασφαλιστικό και τη λογική της συνδιαχείρισης που αποτελούσε το Δούρειο Ίππο για το χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Και δεν το κατόρθωσαν όχι με δική τους ευθύνη αλλά επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των δυνάμεων που έδρασαν στο εργατικό κίνημα (περισσότερο, λιγότερο ή καθόλου αριστερές) αναπαρήγαγαν την αστική λογική. Με αυτήν την έννοια κρίθηκε θετική η προσπάθεια της Ταξικής Πορείας να αντιπαρατεθεί στα «σενάρια κρίσης», στις λογικές εξεύρεσης «λύσης», αλλά και στις λογικές που δεν μπορούσαν να ξεκαθαρίσουν το κύριο από το δευτερεύον, που ακόμη και την τελευταία στιγμή δεν μπορούσαν να διακρίνουν την ανάγκη να προταχθεί ο στόχος του να μην περάσει ο νόμος.
Στα θετικά της δράσης της Ταξικής Πορείας κρίνεται και η προώθηση και στήριξη πρωτοβουλιών κοινής δράσης σε διάφορες πόλεις, οι οποίες έδωσαν τη δυνατότητα σε πλατύ κόσμο να ενεργοποιηθεί και να συμβάλει στη μεγάλη αυτή μάχη. Το γεγονός ότι κάτι τέτοιο δεν στάθηκε δυνατό στην Αθήνα, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες της Ταξικής Πορείας, κρίθηκε σαφώς αρνητικό, δείγμα των αδυναμιών και της σύγχυσης που κυριαρχεί στη ριζοσπαστική Αριστερά.
Ιδιαίτερη εισηγητική τοποθέτηση έγινε για τη σημερινή κατάσταση του συνδικαλισμού στη χώρα και το ρόλο της επίσημης συνδικαλιστικής ηγεσίας. Βασικός στόχος της Ταξικής Πορείας πρέπει να είναι η πλατιά αποκάλυψη του ρόλου της ηγεσίας αυτής, οι ευθύνες της για την κατάντια του εργατικού κινήματος και τις απανωτές ήττες του. Η αλλαγή των συσχετισμών στα συνδικάτα, το δυνάμωμα των αγωνιστικών φωνών είναι το σημερινό ζητούμενο. Και για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρξει ανοιχτή σύγκρουση με τις αστικορεφορμιστικές αντιλήψεις που κυριαρχούν στο κίνημα.
Ιδιαίτερο κεφάλαιο αποτέλεσε και η αντιπαράθεση με τη γραμμή του ΠΑΜΕ και του ρεφορμισμού ο οποίος αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη των αγωνιστικών διαθέσεων. Κρίθηκε σκόπιμο η αντιπαράθεση αυτή να δυναμώσει, να ενισχυθεί με πολιτικά και ιδεολογικά επιχειρήματα, σε αντίθεση με άλλες απόψεις στην «πιάτσα» που θεωρούν αδύνατη την αντιπαράθεση με το ΠΑΜΕ σε επίπεδο γραμμής και αιτημάτων.
Σε σχέση με τα μέτωπα πάλης, κρίθηκε ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προχωρήσει την πολιτική της και διαπιστώθηκε η ανάγκη ουσιαστικής και πολυμέτωπης απάντησης από τη μεριά της εργατικής τάξης. Η ακρίβεια και η συνεχιζόμενη λιτότητα, το ζήτημα των συλλογικών συμβάσεων και η επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, το μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων, η συνέχιση της ασφαλιστικής αντιμεταρρύθμισης, αλλά και το ζήτημα των συνδικαλιστικών ελευθεριών και της εργοδοτικής τρομοκρατίας, αναδείχτηκαν ως τα βασικά μέτωπα για την περίοδο που ανοίγεται μπροστά μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ανοίξουν και επιμέρους σοβαρά κλαδικά ή ειδικότερα ζητήματα.
Παρ’ ότι η συζήτηση ανέδειξε κρίσιμα σημεία σχετικά με τα μέτωπα αυτά, αυτό που κρίθηκε απαραίτητο είναι η ανάγκη ιδιαίτερης αναλυτικής τοποθέτησης στο καθένα από τα σημεία αυτά μέσα από κείμενα που θα γραφτούν μέσα στους δύο επόμενους μήνες και τα οποία θα δώσουν τη δυνατότητα ουσιαστικότερης και αποτελεσματικότερης αντιπαράθεσης με τις αστικορεφορμιστικές απόψεις, αλλά και τη δυνατότητα πλατύτερης απεύθυνσης στους εργαζόμενους.
Σημαντική και η παρουσία μεταναστών εκπροσώπων στη Σύσκεψη, ελπιδοφόρα για την ενίσχυση της επιρροής της Ταξικής Πορείας στο σημαντικό αυτό κομμάτι της ελληνικής εργατικής τάξης. Το ζήτημα των μεταναστών, εξάλλου, αποτελεί και ένα από τα ιδιαίτερα μέτωπα που τέθηκαν εισηγητικά. Κρίσιμο σημείο, η αντιμετώπιση των μεταναστών όχι ως αναξιοπαθούντων που έχουν ανάγκη από ελεημοσύνη, αλλά ως ενός κομματιού της εργατικής τάξης της χώρας που όχι μόνο δεν χρωστάει τίποτε και σε κανέναν, αλλά αντίθετα του χρωστάνε πολλοί και πάρα πολλά. Ενός κομματιού νέου και ζωντανού, που μπορεί και πρέπει να συνδέσει την πάλη του με την πάλη των ντόπιων εργαζομένων ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση.
Συνολικά, η διαδικασία της Σύσκεψης όχι μόνο βοήθησε στην πολιτική προετοιμασία για τους αγώνες που θα έρθουν, αλλά έδωσε και νέα ώθηση για την ενίσχυση και τη διεύρυνση της Ταξικής Πορείας.