ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΔΥΤ. ΑΘΗΝΑΣ

Το πάρκο περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης» είναι ένας χώρος πρασίνου εκατοντάδων στρεμμάτων στον οποίο φιλοξενούνται αρκετά είδη πουλιών και αποτελεί εδώ και χρόνια μια διέξοδο για το λαό της Δυτικής Αθήνας. Δίνει τη δυνατότητα στους κατοίκους της περιοχής να βρεθούν, να περπατήσουν, να παίξουν σε ένα περιβάλλον πιο ανθρώπινο χωρίς να χρειάζεται να ξοδέψουν το έτσι κι αλλιώς λιγοστό τους εισόδημα. Τα σχέδια όμως του κεφαλαίου είναι άλλα. Το πάρκο εδώ και χρόνια αφήνεται στην εγκατάλειψη, χωρίς την απαραίτητη συντήρηση (καθαρισμός, πότισμα κ.τ.λ.). Οι φορείς που το διαχειρίζονται, το ΥΠΕΧΩΔΕ, οι δήμοι Ιλίου, Καματερού και Αγίων Αναργύρων και ο ΑΣΔΑ κατά τη συνήθη τακτική τους ρίχνουν ο ένας τις ευθύνες στον άλλο, αλληλοκατηγορούνται για τις ελλείψεις κονδυλίων και βέβαια διεκδικούν για τους δικούς του λόγους την πλήρη διαχείριση του πάρκου. Στην πραγματικότητα, εγκαταλείποντας το πάρκο στρώνουν το έδαφος στο κεφάλαιο που θέλει να το εκμεταλλευτεί στο έπακρο. Ηδη υπάρχουν προτάσεις για τεμαχισμό του, επιβολή εισιτηρίου και δημιουργία διαφόρων επιχειρήσεων. Σχεδιάζουν την καταστροφή του πάρκου και τη δημιουργία ενός ακόμη αφιλόξενου και ακριβού “διασκεδαστηρίου” σαν τα δεκάδες που υπάρχουν σε ολόκληρη την Αττική. Το πάρκο όμως ανήκει στο λαό που είναι και ο μόνος που μπορεί να αντισταθεί στα σχέδια του κεφαλαίου και της κυβέρνησής του. Ολοι μαζί πρέπει να παλέψουμε για να σωθεί το πάρκο σαν ελεύθερος χώρος πρασίνου, χωρίς τεμαχισμούς, με δημόσιο χαρακτήρα και την πλήρη χρηματοδότηση της συντήρησής του από τον κρατικό προϋπολογισμό. Γι’ αυτόν το λόγο γίνεται μια προσπάθεια από δυνάμεις της περιοχής να ανοίξουν το ζήτημα και να θέσουν την ανάγκη συγκρότησης μιας επιτροπής αγώνα, ανοιχτή στην κάθε οργανωμένη δύναμη και το κάθε εργαζόμενο και νέο άνθρωπο που πιστεύει ότι το πάρκο πρέπει να σωθεί και θέλει να αγωνιστεί γι’ αυτό. Χρειάζεται να δώσουμε αυτή τη μάχη όλοι μαζί, χωρίς αποκλεισμούς και μικροκομματισμούς. Μόνο με ένα μαζικό και αποφασιστικό αγώνα θα μπορέσουμε να διεκδικήσουμε αυτό το χώρο που μας ανήκει και τον έχουμε τόσο ανάγκη.