Συγκέντρωση και πορεία για τις φωτιές στον Υμηττό

Την Παρασκευή 27/6, δυο μέρες μετά τις φωτιές στον Υμηττό, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση και πορεία στον Καρέα ενάντια στην καταστροφή του βουνού.
Στη συγκέντρωση καλούσαν η Πρωτοβουλία Κατοίκων Καρέα, η ΛΑΚ Υμηττού, η Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής, η Αριστερή Παρέμβαση Πολιτών Βύρωνα, η Πρωτοβουλία Κατοίκων στα Νότια και άλλες τοπικές κινήσεις κατοίκων των περιοχών γύρω από τον Υμηττό.
Οι πρώτες ζέστες και το πρώτο αεράκι του καλοκαιριού φαίνεται πως ήταν αρκετές για να ξαναπιαστεί το γαϊτανάκι των εμπρησμών από εκεί που έμεινε πέρσι. Δεν είναι τυχαίο ότι το μυαλό όλων πήγε αμέσως στα σχέδια του Σουφλιά για τους νέους αυτοκινητόδρομους στην Αττική και στην άναρχη και αδηφάγο οικιστική επέκταση του Λεκανοπεδίου προς τα ανατολικά, πάνω και πίσω από τον Υμηττό.
Οι κάτοικοι των Γλυκών Νερών άκουσαν εκρήξεις πριν δουν τους πρώτους καπνούς. Τα πυροσβεστικά βρήκαν περιφραγμένους δασικούς δρόμους προσπαθώντας να φτάσουν στη φωτιά. Ούτε που τόλμησε κανείς να αρθρώσει λέξη περί τυχαίου γεγονότος ή απροσεξίας.
Δεν έχει, προφανώς, νόημα, ούτε και είναι δυνατόν αυτή τη στιγμή να ονοματίσει κανείς συγκεκριμένα συμφέροντα που είχαν όφελος από τη φωτιά. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τα συμφέροντα αυτά, μικρά και μεγάλα, υπάρχουν και δρουν, επιβουλεύονται το βουνό και σχεδιάζουν την …κατάκτησή του από το τσιμέντο και την άσφαλτο.
Η γενικότερη πολιτική της άρχουσας τάξης, όπως εκφράστηκε με τα σχέδια του Υ(ΠΕ)ΧΩΔΕ για τους νέους αυτοκινητόδρομους της Αττικής, δίνει τον τόνο γι’ αυτά που σχεδιάζονται τόσο για τον Υμηττό, όσο και για την Ανατολική Αττική. Το Λεκανοπέδιο επεκτείνεται, τα Μεσόγεια ήδη έχουν αρχίσει να γίνονται τόποι πρώτης κατοικίας και όχι εξοχικής, ενώ ο πολύπαθος Υμηττός παραδίνεται στις φλόγες σχεδόν κάθε χρόνο, για να παραδοθεί στο τσιμέντο λίγο μετά.
Τα σχέδια και τα παχιά λόγια της κυβέρνησης και των Δημάρχων για αποτελεσματική προστασία του Υμηττού ακούγονται από καιρό ως κακόγουστα αστεία. Οι κάτοικοι των γύρω περιοχών δεν πείθονται πια ότι μπορεί η κεντρική ή η τοπική εξουσία να προφυλάξει το περιβάλλον και το πράσινο του βουνού, γιατί έχουν αντιληφθεί ότι είναι συνένοχες στο έγκλημα.
Η οργή και η αγανάκτηση είναι που έσπρωξε τις τοπικές κινήσεις στην πρωτοβουλία για τη συγκέντρωση στον Καρέα. Είναι πολύ θετικό ότι μέσα σε δυο μόλις μέρες έγινε κατορθωτό να συνεννοηθούν οι κινήσεις αυτές, να συμφωνήσουν στο βασικό σύνθημα του πανώ «Εμπρησμοί, άσφαλτος, μπετόν - Κάτω τα χέρια από τον Υμηττό!» και να διοργανώσουν τη συγκέντρωση.
Οι λίγες δεκάδες άνθρωποι που μαζεύτηκαν και πορεύτηκαν στη λεωφόρο Καρέα δεν είναι αρκετοί, φυσικά, για να υπερασπιστούν τον Υμηττό από όσους τον επιβουλεύονται. Δεδομένου, ωστόσο, του ελάχιστου χρόνου για προετοιμασία και προπαγάνδιση, αλλά, βέβαια, και της γενικότερης δύσκολης κατάστασης στην οποία βρίσκεται ο λαός και οι αγώνες του συνολικά, δεν μπορούμε παρά να κρίνουμε πολύ θετικά την κινητοποίηση. Η οποία, μάλιστα, φάνηκε να έγινε αποδεκτή θετικά και από τους Καρεώτες που την παρακολουθούσαν από τα μπαλκόνια τους ή που πήραν τις προκηρύξεις που μοιράζονταν.
Δε θα συμφωνήσουμε, έτσι, με απόψεις που ακούστηκαν ότι είμαστε πολύ λίγοι και δε γίνεται τίποτα έτσι. Ακριβώς έτσι γίνονται τα πάντα! Από λίγοι ξεκινάμε και γινόμαστε πολλοί. Οργανωνόμαστε στις γειτονιές μας, απευθυνόμαστε ανοιχτά στους γείτονές μας και τους καλούμε να υπερασπιστούμε μαζί τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας, κόντρα σε όσους μετράνε το δάσος και τον αέρα σε ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο…
Δε λέει κανείς ότι τα πράγματα είναι εύκολα. Υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα. Το ζητούμενο είναι αν εμπιστευόμαστε το λαό της Αττικής ότι θέλει και μπορεί να παλέψει και άρα ξεκινάμε να βαδίζουμε το μακρύ αυτό δρόμο ή αν αναζητούμε τις φαεινές ιδέες και τις λύσεις που θα δώσουν αποτέλεσμα εδώ και τώρα. Τέτοιες, είτε μας αρέσει είτε όχι, δεν υπάρχουν.