Ενάντια στη φτώχεια στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης

«Ηρθε ο χειμώνας κι ο κοσμάκης τα ’χει χάσει»! Η φτώχεια δεν είναι πια ένα φάντασμα που πλανιέται γενικά κι αόριστα στον ορίζοντα της καθημερινότητας του καθένα μας. Είναι μια κατάσταση που ολοένα βαθαίνει και πιο πολύ, μια κατάσταση που ολοένα και βιώνουμε περισσότερο. Το αγωνιώδες πρόβλημα της επιβίωσης των λαϊκών στρωμάτων κι όχι μόνο πια βαραίνει κάθε προσπάθεια βιοπορισμού μας, κάθε σκέψη μας για το αύριο.
Και πράγματι, στις διάφορες μαζώξεις της γειτονιάς, στα καφενεία, τις πλατείες, τα στέκια, τις φιλικές επισκέψεις, δεν ακούς τίποτα άλλο από τα οικονομικά αδιέξοδά μας και τον τρόμο ενός αύριου όπου θα λέμε «το ψωμί ψωμάκι», αν δεν το λέμε κιόλας. Φυσικά δεν είναι η χρηματοπιστωτική κρίση που ξέσπασε η μόνη υπαίτια για όλα αυτά, είναι η ακόρεστη και επικίνδυνη δίψα του καπιταλισμού για περισσότερα κέρδη, που σαν μανιασμένη καταιγίδα συμπαρασύρει δικαιώματα και κατακτήσεις. Αυτά που ζούμε τα τελευταία χρόνια δεν έχουν προηγούμενο. «Ηταν το κλήμα στραβό», που λένε, «το έφαγε κι ο γάιδαρος» και «άσ’ τα, βράστα».
Πολλοί λένε, και γίνεται πεποίθηση σ’ όλους μας, ότι τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι αρκετό για το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Πως για μια ακόμα φορά εμείς θα πληρώσουμε τα σπασμένα. Οτι οι συνέπειες της κρίσης θα φορτωθούν στην καμπούρα του εργαζόμενου. Και έτσι είναι, «παλιά μας τέχνη κόσκινο»! Μόνο που δεν πάει άλλο. Πληθαίνουν παγκόσμια τα νοικοκυριά που ζουν στις νεοεμφανιζόμενες παραγκουπόλεις και τρέφονται με λαϊκά συσσίτια. Αυτό είναι λοιπόν το ζοφερό μας μέλλον; Η φτώχεια κι η ανέχεια; Αυτόν τον κόσμο θα αφήσουμε στα παιδιά μας; Ναι, δεν πάει άλλο, ο λαός κι η εργατική τάξη δεν μπορούν να συναινέσουν σ’ όλα αυτά, αντίθετα έχουν κάθε λόγο να αντισταθούν στην πολιτική αυτή και να την ανατρέψουν.
Η κομματική οργάνωση της Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ (μ-λ), πιστεύοντας ότι μόνο η οργανωμένη πάλη του λαού στους χώρους δουλειάς, στη γειτονιά, στα πανεπιστήμια, μπορεί να ανατρέψει το νέο γύρο επίθεσης του κεφαλαίου, ξεκίνησε εδώ και καιρό τις παρεμβάσεις στις γειτονιές της πόλης. Με έντυπο υλικό και αφίσες απευθύνθηκε στον κόσμο, επιχειρώντας να τονώσει τη διάθεσή του για διαμαρτυρία και να την κάνει διεκδίκηση, δυνατότητα και δικαίωμα αντίστασης. Στις παρεμβάσεις αυτές ήρθε σε επαφή με εκατοντάδες εργαζόμενους, συνταξιούχους και ανέργους σε Τούμπα, Αμπελόκηπους, Εύοσμο, Καλαμαριά. Μίλησε μαζί τους, κατέθεσε την άποψή της για την κρίση, τα αίτια και τους φορείς που συνέβαλαν στο ξέσπασμά της, τις επιπτώσεις της στα λαϊκά στρώματα. Εκδηλη ήταν η ανησυχία του κόσμου, ο φόβος για το αύριο και συνάμα η οργή για όλα όσα κάνουν αυτούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους. Οι παρεμβάσεις στις γειτονιές, τα πολυκαταστήματα θα συνεχιστούν αναβαθμισμένες, ενώ δίνεται ιδιαίτερη φροντίδα για την οργάνωση συλλογικών μορφών έκφρασης της δυσαρέσκειας του κόσμου και της υπεράσπισης των εργασιακών και ατομικών δικαιωμάτων του.