Απεργία πείνας μεταναστών

Την τρίτη εβδομάδα απεργίας πείνας διανύουν οι 15 μετανάστες στα Χανιά. Από τις 11/11 μπήκαν σε αυτή τη μορφή αγώνα, ρισκάροντας την ίδια τους τη ζωή στον αγώνα για… τη ζωή.
Αυτό που διεκδικούν είναι η νομιμοποίηση που ουσιαστικά δικαιούνται ακόμα και με τον αντιμεταναστευτικό νόμο του 2004. Οταν ψηφίστηκε ο νόμος είχαν ήδη καταθέσει τις αιτήσεις για διαβατήρια και άλλα έγγραφα, τα οποία απλά δεν εγκρίθηκαν μέχρι το 2004. Την αμέριστη συμπαράστασή τους έχουν εκφράσει ως όφειλαν μια σειρά αριστερές οργανώσεις και μαζικοί φορείς. Με μαζικούς όρους ο προοδευτικός κόσμος και η νεολαία της πόλης απαίτησαν τη δικαίωση του αγώνα των απεργών για άλλη μια φορά στη μαζική διαδήλωση συμπαράστασης στις 25/11.
Ωστόσο, πέρα από τον υποκριτικό ανθρωπισμό και την πραγματική αναλγησία και βαρβαρότητα του συστήματος που αντιμετωπίζουν αυτοί οι άνθρωποι, μια σειρά πολιτικά προβλήματα αδυνατίζουν τον αγώνα τους. Εναν αγώνα που -σύμφωνα με το Φόρουμ μεταναστών- στοχεύει στη δικαίωση και νομιμοποίηση ενός μεγάλου αριθμού μεταναστών που βρίσκονται στην ίδια κατηγορία με τους 15 απεργούς πείνας στα Χανιά. Η επίκληση στο γράμμα του νόμου και η απαίτηση να διαβαστεί σωστά γίνεται κυρίαρχο. Επιπλέον, δεν θίγονται ο αντιδραστικός αντιμετανευστικός, όμως, νόμος του 2004 και η συνολικότερη βάρβαρη πολιτική σε βάρος των χιλιάδων κολασμένων που έφτασαν στη χώρα μας, εγκαταλείποντας τις ρημαγμένες χώρες τους, διεκδικώντας την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.
Εχουν την αξία τους αρκετές από τις δράσεις ενός αξιόλογου αριθμού ανθρώπων που κινούνται σε ακτιβίστικο επίπεδο γύρω από το στέκι μεταναστών στα Χανιά. Ιδιαίτερα μάλιστα σε φάσεις σαν αυτή των απεργών στα Χανιά, η ενεργός συμπαράσταση είναι απαραίτητη. Αυτό όμως δεν φτάνει για να δοθεί ουσιαστική απάντηση από την εργατική τάξη, τη νεολαία και την Αριστερά σ’ ένα σοβαρό ζήτημα-πρόκληση που έχει τεθεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.
Η λεηλασία, το ρήμαγμα και η πλήρης καταστροφή ακόμα και με βόμβες χωρών και περιοχών του πλανήτη από τον ιμπεριαλισμό, που οδηγεί στα καραβάνια των μεταναστών, είναι μια πραγματικότητα που εντείνεται και θα ενταθεί και άλλο και από την καπιταλιστική κρίση. Η προσπάθεια διάσπασης της εργατικής τάξης σε χώρες σαν την Ελλάδα είναι άλλη μια πραγματικότητα των ημερών, μιας και η αστική τάξη θέλει να μπορεί να υποδέχεται τους μετανάστες με στυγνή εκμετάλλευση-καταλήστευση. Η επικόλληση της λέξης «λάθρο» σε όλους τους κατατρεγμένους που εισέρχονται στη χώρα μας ζητώντας να δουλέψουν και να παράξουν είναι μια πολιτική που δεν θίγει μόνο τους χιλιάδες που εισήλθαν στη χώρα μας μετά το 2004 – οπότε ψηφίστηκε ο αντιμεταναστευτικός νόμος. Η μαύρη εργασία των «παρανόμων» είναι ζητούμενο για το κεφάλαιο, όπως είναι η ζητούμενο και η τρομοκράτηση και η διάσπαση της εργατικής τάξης.
Μονάχα η διατύπωση της θέσης νομιμοποίηση όλων των μεταναστών χωρίς προϋποθέσεις μπορεί να απαντήσει πολιτικά σε όλα τα παραπάνω ζητήματα.
Με αυτή τη θέση κινείται στα Χανιά όλο αυτό το διάστημα η Ταξική Πορεία, εκφράζοντας την αλληλεγγύη της στους απεργούς πείνας. Η επίκληση στον ανθρωπισμό του συστήματος, που δίνει τη δυνατότητα για κροκοδείλια δάκρυα και υποκριτική ευαισθησία στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, στο νομάρχη της Δεξιάς και σε μια σειρά παράγοντες τους συστήματος, δεν θα λύσει το πρόβλημα των 15 ούτε, πολύ περισσότερο, των χιλιάδων κολασμένων που βιώνουν καθημερινά την απανθρωπιά του συστήματος. Γιατί το καπιταλιστικό σύστημα είναι απάνθρωπο. Κρίσιμο στον αγώνα ντόπιων και ξένων εργατών είναι να αποκαλύπτεται η βαρβαρότητα αυτή και όχι να συγκαλύπτεται.