ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΚΕ(μ-λ) ΚΑΙ Μ-Λ ΚΚΕ

Η πολιτική συνεργασία του Μ-Λ ΚΚΕ με το ΚΚΕ(μ-λ) και με ανένταχτους αγωνιστές ξεκίνησε από πέρυσι και ολοκληρώθηκε εν όψει εκλογών, δηλώνοντας ωστόσο απ’ όλες τις πλευρές ότι δεν είναι τόσο μια εκλογική συνεργασία όσο μια πολιτική συνεργασία που στόχο έχει να συμβάλει στην προώθηση του αγώνα για δουλειά, ειρήνη, δημοκρατία και εθνική ανεξαρτησία.
Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται ένα τέτοιο εγχείρημα. Το 1985 έγινε αυτή η προσπάθεια και απ’ αυτήν προέκυψε η «Κομμουνιστική Αριστερά». Αυτό το εγχείρημα δεν άντεξε στο χρόνο και έτσι η κάθε δύναμη προσπάθησε ξανά και ξανά, ακόμα και με άλλες δυνάμεις, και έτσι δόθηκαν οι όποιες απαντήσεις στο ζητούμενο της κατ’ αρχάς πολιτικής ενότητας και της κοινής δράσης. Η ίδρυση της «Μαχόμενης Αριστεράς», η δημιουργία της εκλογικής συνεργασίας του Μ-Λ ΚΚΕ με την ΚΟΕ και τόσοι άλλοι σχηματισμοί και προσπάθειες μας οδήγησαν στο σημερινό πολιτικό τοπίο.
Αυτό το τοπίο δεν ήταν έτσι στο παρελθόν κι ούτε θα μείνει έτσι στο μέλλον. Η κοινή δράση, ο διάλογος, αλλά και η ιδεολογική–πολιτική αντιπαράθεση θα δώσουν νέα δεδομένα, μπολιασμένα από τις ανάγκες του κινήματος και φωτισμένα από τη λαϊκή σοφία και τις απαιτήσεις των ιστορικών περιστάσεων.
Δεν πρέπει να θεωρείται –και δεν θεωρείται– αυτή η συνεργασία ότι αποτελεί την αρχή του τέλους της βασανιστικής πορείας που διαβήκανε αυτές και τόσες άλλες οργανώσεις και συλλογικότητες του μ-λ χώρου αλλά και του ευρύτερου αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος. Αυτή η συνεργασία θέλουμε να πιστεύουμε ότι γίνεται πλέον με άλλους όρους και απαιτεί άλλες συμπεριφορές, άλλες στάσεις απέναντι στο επαναστατικό κίνημα της χώρας μας.
Οι καιροί τού σήμερα δεν είναι αυτοί του χθες και οι αυριανοί θα είναι ακόμα χειρότεροι και πιο ζοφεροί. Γι’ αυτό το λόγο και επειδή τα πράγματα αλλάζουν ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ, επιβάλλεται η ΑΦΥΠΝΙΣΗ και η σύγκλιση όλων των δυνάμεων που μπορούν να ενωθούν ενάντια στη λαίλαπα που ισοπεδώνει καθημερινά κάθε υπόλειμμα κοινωνικής κατάκτησης και δικαιωμάτων του εργαζόμενου λαού.
Και σε τέτοιες στιγμές, όσο κι αν φαίνεται περίεργο και αντιφατικό, είναι που γεννιέται το όνειρο. Είναι το όνειρο, που τρέφει η πηγαία, η αναδυόμενη αλληλεγγύη ανάμεσα στους εργαζόμενους και τον απλό λαό. Είναι οι εστίες αντίστασης που δημιουργούνται παντού, για σοβαρά ή και για ακόμα πιο σοβαρά ζητήματα. Είναι η ανακάλυψη των αγώνων όλων των προηγούμενων γενεών και η ανάγκη να κληροδοτηθούν από τις παρούσες γενεές στις επόμενες νέοι αγώνες, ως συνέχεια των προηγούμενων και ως προάγγελοι των επόμενων. Αγώνες ακόμα ανώτερους για εκείνα τα υψηλά ιδανικά για τα οποία άξιζε και αξίζει να ζει και να πεθαίνει ο άνθρωπος. Και έτσι επανερχόμαστε στο όνειρο και στον αγώνα τού τώρα για μια κοινωνία καλύτερη, μια κοινωνία που δικαιούμαστε και που μπορούμε να κατακτήσουμε.
Ομως, τι μπορούν να κάνουν αυτές οι δύο οργανώσεις και αυτοί οι ανένταχτοι σύντροφοι και συναγωνιστές που συστρατεύονται μαζί τους, όταν είναι γνωστό ότι τα κοινωνικά ερείσματά τους είναι μικρά και όταν η εκλογική τους δύναμη δεν κατορθώνει να περνάει ούτε το ΜΗΔΕΝ;
Ναι, μπορούν να κάνουν αυτό το ΜΕΓΑΛΟ που μπορεί να κάνει ο καθένας από μας εάν αναρωτηθεί με κάθε ειλικρίνεια: Εγώ τι έκανα σ’ αυτή την υπόθεση; Για την υπόθεση του λαού και του κινήματος!
Και σ’ ό,τι αφορά αυτές τις οργανώσεις, καλό θα είναι να μην ξεπεράσουν το ΜΗΔΕΝ. Γιατί πρέπει όταν το ξεπεράσουν να είναι ένα ξεπέρασμα από το λαό, με το λαό και για το λαό.
Να συνεχίσουν όμως αυτές οι οργανώσεις να ξεπερνούν τη μέχρι τώρα προσπάθεια και συμβολή τους στον αγώνα για να ξημερώσουν στον τόπο μας και στον κόσμο ολάκερο μέρες τέτοιες όπου θα έχουμε ΜΗΔΕΝ ΑΝΕΡΓΙΑ, ΜΗΔΕΝ ΠΟΛΕΜΟΥΣ, ΜΗΔΕΝ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΜΗΔΕΝ ΠΕΙΝΑ, ΜΗΔΕΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ, ΜΗΔΕΝ – ΜΗΔΕΝ…
Ετσι, να αποκατασταθεί ιστορικά το μηδέν και να πάρουν τη σωστή θέση τους όλοι οι υπόλοιποι αριθμοί, για να μην ευημερούν αυτοί και δυστυχούν οι λαοί. Και επειδή τα μέλη του μ-λ και οι ανένταχτοι αγωνιστές που συντονίζουν σήμερα το βηματισμό τους για την κοινή πορεία που χαράσσουν γνωρίζουν από αριθμητική και υπογραμμίζουν ότι το πρόσημο της πρόσθεσης δεν αρκεί για το κίνημα. Χρειάζεται λοιπόν κάτι παραπάνω και σ’ αυτό επιθυμούν να συμβάλουν με τις όποιες δυνάμεις διαθέτουν. Αυτό είναι όλο το εγχείρημα, ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο. Από ’κει και μετά, και το περισσότερο και το λιγότερο εξαρτάται από εμάς και μόνο από εμάς. Η ζωή και πάλι, ως αυστηρός κριτής, θα μας κρίνει. Και αυτή τη φορά, οι όποιες αποφάσεις δεν θα αργήσουν να βγουν, γιατί πλέον οι ταχύτητες εξέλιξης είναι απείρως πιο γοργές.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΓΚΟΥΤΟΓΛΟΥ