«Ερώτηση-Απάντηση» είναι ο τίτλος μιας στήλης του «Ριζοσπάστη». Η στήλη απαντάει στο ερώτημα: Το ΚΚΕ τα παραπέμπει όλα στη λαϊκή εξουσία; Στη συνέχεια διαστρεβλώνει, όπως το συνηθίζει, το χαρακτήρα της κριτικής που του γίνεται και από εμάς και επιχειρεί να αποδείξει πως έχει η πρότασή του για λαϊκή εξουσία άμεση διέξοδο. Πιο συγκεκριμένα σημειώνει: «Είναι η πρόταση για λαϊκή εξουσία ρεαλιστική και άμεση; Είναι, με την έννοια ότι εναπόκειται στον λαό να την υλοποιήσει με την πάλη του για ισχυρό ΚΚΕ. Από αυτόν εξαρτάται το πόσο γρήγορα θα ανατραπεί η εξουσία του κεφαλαίου που τον χαντακώνει» («Ρ», 24 Απρίλη). Και τι πρέπει να κάνει ο λαός για να μπει σε μια τέτοια κατεύθυνση; «Δείκτης για τη ριζοσπαστικοποίηση του λαού, ακόμα και αν δεν συμφωνεί σε όλα μαζί του, είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ (...) Ψήφος για ένα πανίσχυρο ΚΚΕ». Αυτή είναι η πραγματική αγωνία του ΚΚΕ, αλλά ας επανέλθουμε στην προηγούμενη απάντηση που δίνει «ότι από τον λαό εξαρτάται αν υλοποιεί την πρόταση του ΚΚΕ για λαϊκή εξουσία». Να πούμε εδώ πως ο λαός αποκτάει πείρα όταν διευκολύνεται να βγαίνει στους δρόμους, να διεκδικεί και να παλεύει. Μέσα από αγώνες που δεν φτάνουν σε νίκες και μέσα από αυτούς που φτάνουν σε νίκες. Να διευκολύνεται ο λαός από τις πρωτοπόρες δυνάμεις, να αποκτήσει μια καθαρή άποψη για την προοπτική του κινήματος. Πώς το ΚΚΕ διευκολύνει τον λαό; Στη δεκαετία του ’60 πίεζε για κοινή κυβέρνηση και συνεργασία με την τότε Ενωση Κέντρου, αστικό και αντικομμουνιστικό κόμμα. Μετά την πτώση της χούντας, ’75-85, πίεζε για κοινή κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ. Το ‘85-90, με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Τη δεκαετία του ‘90 αφήνει τη συνεργασία του με το ΠΑΣΟΚ και συνεργάζεται με το κόμμα της ΝΔ σε δημοτικές εκλογές, σε εργατικά και αγροτικά συνδικάτα κ.λπ. Την τελευταία δεκαετία συνεργάζεται μόνο με τον εαυτό του. Τελικά, ποια απ’ όλες θα έπρεπε να υλοποιήσει ο λαός;