Με στήριξη της εμπιστοσύνης στη λαϊκή αντίσταση και με μέτωπο στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες, τα μέλη και οι φίλοι των δύο οργανώσεων, με συντροφικό και συναγωνιστικό τρόπο, έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν σε μαζικές παρεμβάσεις σε γειτονιές, σε χώρους δουλειάς, σε τοποθετήσεις σε τοπικά και κεντρικά ΜΜΕ. Σε όλη τη χώρα έγιναν δεκάδες συγκεντρώσεις (κάποιες περισσότερο και κάποιες λιγότερο ικανοποιητικές), μοιράστηκαν χιλιάδες προκηρύξεις, κολλήθηκαν χιλιάδες αφίσες.
Παρά τα φαινόμενα για τις πιο χαλαρές και «ελεύθερες» στην επιλογή εκλογές των τελευταίων χρόνων, θα λέγαμε ότι οι εκλογές χαρακτηρίστηκαν από ένα έντονα πολωμένο κλίμα, ένα κλίμα που είχε υπόβαθρο την αδυναμία των αγώνων της προηγούμενης περιόδου να νικήσουν και που ενισχύθηκε από τον τρόπο που παρέμβηκε βασικά ο ΣΥΡΙΖΑ και δευτερευόντως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Τα διλήμματα και οι θεωρίες της χαμένης ψήφου απέκτησαν αριστερό άρωμα, πατώντας στον εκλογικό κρετινισμό της Αριστεράς και ανακυκλώνοντας τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Από την άλλη, το κλίμα ήταν αρκετά «βουβό», καθώς εκφραζόταν μαζικά η οργή του κόσμου για την κατάσταση, αλλά δεν ήταν εύκολο το άνοιγμα της πολιτικής συζήτησης πλατιά με τον κόσμο που συναντούσαμε.
Η ατζέντα των εκλογών καθορίστηκε από την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ και τις αυταπάτες που αυτή δημιούργησε περί «αριστερής κυβέρνησης», ενώ ο απολογισμός του λαϊκού κινήματος των δύο τελευταίων χρόνων αλλά και η αγωνιστική προοπτική του μπήκαν εντελώς στην μπάντα. Οσο πλησίαζε η μέρα των εκλογών, η προβολή των πολιτικών θέσεων αρκετών δυνάμεων της Αριστεράς έδινε τη θέση της στην αριθμολογία και στην εκλογολογία. Υπαρκτά και ανύπαρκτα μυστικά γκάλοπ έδιναν και έπαιρναν για να διαμορφώσουν μια αριστερή πόλωση, για να αναπαράγουν τη θεωρία ότι η ψήφος σε δυνάμεις εκτός Βουλής είναι χαμένη.
Σε αντίθεση με τη δεξιά και επικίνδυνη αυτή λογική, η εκλογική μας συνεργασία παρέμβηκε με αριστερό τρόπο και εντιμότητα, κάνοντας ανοιχτή αντιπαράθεση στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες που απογειώνονταν όλο και περισσότερο όσο πλησίαζαν οι εκλογές, αποδεικνύοντας ότι η Αριστερά «μας» έχει φροντίσει να βάλει βαθιά στα μυαλά των ανθρώπων τον αδιέξοδο και ηττημένο δρόμο του κοινοβουλευτισμού. Πρωτοπόρο σε αυτή τη διαδικασία εκλογομανίας ήταν για χρόνια το ΚΚΕ, το οποίο, όταν είδε ότι πάνω σε αυτή τη λογική ξεπερνιόταν από τον πιο συνεπή σε αυτή τη γραμμή ΣΥΡΙΖΑ, θυμήθηκε ότι σημασία έχει η συγκρότηση της τάξης και οι αγώνες – αλλά ήταν αργά.
Αυτή η για χρόνια κυριαρχία της γραμμής του κοινοβουλευτικού δρόμου ενισχύθηκε από τη μη αποτελεσματικότητα των αγώνων την τελευταία διετία, γεγονός που έπρεπε να αποτελεί θέμα συζήτησης για τις δυνάμεις της Αριστεράς. Η ίδια η εκλογική συνεργασία των δύο οργανώσεων ολιγώρησε να δώσει με το απαιτούμενο βάρος το δικό της στίγμα, το δικό της απολογισμό πάνω σε αυτό το ζήτημα, ένας απολογισμός που θα προσπαθούσε να απαντήσει και στο ζήτημα της προοπτικής των αγώνων και στην πολιτική βάση που ενίσχυε την επένδυση σε κοινοβουλευτικές λύσεις.
Η ανακοίνωση που βγήκε την παραμονή των εκλογών και συνέδεε την αντιπαράθεση στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες με την πίστη στους αγώνες («ΟΧΙ ΣΤΗΝ «ΑΡΙΣΤΕΡΗ» ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΠΑΛΗΣ - ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ «ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΝ» - ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ!») ήταν ιδιαίτερα εύστοχη, αλλά δεν πρόλαβε να αποτελέσει στοιχείο μαζικής απεύθυνσης.
Για το εκλογικό μας αποτέλεσμα
Το εκλογικό αποτέλεσμα της συνεργασίας δείχνει ότι, στο κλίμα που περιγράφηκε, η συνεργασία δεν μπόρεσε να αποτελέσει χώρο υποδοχής για τμήμα του μαζικού ρεύματος που αποστοιχίστηκε από τα κυρίαρχα αστικά κόμματα. Το μαζικό αυτό ρεύμα προτίμησε τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και μικρότερα συντηρητικά ή απολίτικα σχήματα, δείχνοντας και ένα στοιχείο πολιτικής αποσυγκρότησης αλλά και ενός ήπιου και ιδιόμορφου αντικομμουνισμού που έχει καταφέρει το σύστημα με τη βοήθεια της «ακομμάτιστης», «πλατειακής» Αριστεράς να περάσει σε τμήματα του λαού. Δεν μπόρεσε η συνεργασία μας, επίσης, να απαντήσει τη θεωρία της χαμένης ψήφου και την αντίστοιχη εκλογική πίεση που εκδηλώθηκε με αφόρητο τρόπο στον κόσμο της Αριστεράς – μια πίεση που θα εκδηλωθεί ακόμα πιο αποφασιστικά στις επόμενες εκλογές, αν τελικά γίνουν. Επίσης, δεν αντιστοιχεί -όπως αναφέρει η κοινή ανακοίνωση- «στη συμμετοχή των δύο οργανώσεων στους αγώνες και στο κίνημα».
Ωστόσο, θεωρούμε δεδομένο ότι πάντα οι εκλογές είναι ένα πεδίο δύσκολο για μια άποψη σαν τη δική μας, ακόμα και σε περιόδους σαν τη σημερινή που χαρακτηρίζεται από τη σαρωτική πολιτική κρίση του εξαρτημένου ελληνικού καπιταλισμού. Σημείο των καιρών, άλλωστε, είναι και το γεγονός της ενίσχυσης της νεο-σοσιαλδημοκρατικής εκδοχής του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια εποχή που, ακριβώς αντίστροφα, μια τέτοια εκδοχή δεν έχει καμία υλική βάση να πατήσει.
Σε κάθε περίπτωση, για μια κομμουνιστική οργάνωση, οι εκλογές αποτελούν μια ευκαιρία εξαγωγής συμπερασμάτων και βελτίωσης της δουλειάς της. Η πτώση σε Α’ και Β’ Αθήνας και Α’ Πειραιά –εκτός της μεγαλύτερης δυνατότητας άλλων σχημάτων να παρουσιάσουν εκεί με πιο αποτελεσματικό τρόπο τα διλήμματα- έχει σίγουρα να κάνει με αδυναμίες της δικής μας συνοικιακής δουλειάς, ζήτημα που πρέπει να δει η οργάνωσή μας. Αντίστοιχα, η άνοδος (και κάπου μεγάλη, για τα μέτρα μας) σε περιοχές της περιφεέρειας όπου έχουμε σταθερή και μαζική παρέμβαση και η αντοχή στη Θεσσαλονίκη μπορούν με θετικό τρόπο να χρησιμοποιηθούν για την εξαγωγή γενικότερων συμπερασμάτων.
Οπως και να ’χει, τα μέλη και οι φίλοι των δύο οργανώσεων, που έδωσαν με συντροφικό και συναγωνιστικό τρόπο την εκλογική μάχη, πρέπει να είναι υπερήφανοι για την ένταση αλλά και τον τρόπο, την πολιτική ποιότητα και την εντιμότητα με την οποία την έδωσαν.
Από δω και πέρα
Η επιλογή της οργάνωσής μας να συμμετάσχει σε εκλογική συνεργασία με το Μ-Λ ΚΚΕ δεν έγινε, όπως είναι γνωστό, κάτω από εκλογικά κριτήρια. Βασικός στόχος ήταν να ενισχυθεί η κινηματική προσπάθεια δημιουργίας μιας πλατιάς μετωπικής συνεργασίας με βασικά χαρακτηριστικά την ανάγκη δυναμώματος της πάλης ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση, την προβολή και ενδυνάμωση της αντιιμπεριαλιστικής κατεύθυνσης μέσα στο κίνημα και την εναντίωση στις κοινοβουλευτικές–εκλογικές αυταπάτες.
Εχουμε την εκτίμηση ότι οι παραπάνω αναγκαιότητες θα είναι ακόμα πιο κρίσιμες την επόμενη περίοδο που η ένταση της επίθεσης στη ζωή μας θα κλιμακωθεί αποφασιστικά, μια διαδικασία που καμία αριστερή διακυβέρνηση δεν θα τη φρενάρει. Οι αναγκαιότητες αυτές είναι ανεξάρτητες των θετικών ή αρνητικών (ή στάσιμων, όπως τώρα) εκλογικών αποτελεσμάτων και αφορούν το σήμερα και το αύριο της ζωής του λαού και της εργατικής τάξης ενάντια στην ιμπεριαλιστική–καπιταλιστική επίθεση, για τη διεκδίκηση των βασικών δικαιωμάτων στη ζωή.
Η απεύθυνση σε χώρους δουλειάς, σε γειτονιές και χώρους σπουδών για τη συγκρότηση μιας τέτοιας μετωπικής πρωτοβουλίας θα ενταθεί αποφασιστικά το επόμενο διάστημα από τα μέλη και τους φίλους των οργανώσεων καθώς και (πιστεύουμε) από το ανένταχτο δυναμικό που βλέπει την πρωτοβουλία με καλό μάτι.
Η λύση είναι στη μαζική αντίσταση, στους αγώνες, στη συγκρότηση των εργαζομένων σε πολιτικό, ιδεολογικό και οργανωτικό επίπεδο.
