Δεν έχει τέλος η επίθεση που κλιμακώνει καθημερινά η εργοδοσία απέναντι στους εργάτες στα εργοστάσια του Βόλου. Στην ημερήσια διάταξη οι απολύσεις, οι διαθεσιμότητες, η επιβολή ελαστικών σχέσεων εργασίας, τα κλεισίματα. Έτσι μόνο το τελευταίο διάστημα έχουμε 11 νέες απολύσεις στην ΚΟΝΤΙ, που έρχονται να προστεθούν στις 23 παράνομες ομαδικές απολύσεις που έγιναν τέλη Νοέμβρη και Δεκέμβρη της περασμένης χρονιάς, 35 διαθεσιμότητες στα εργοστάσια του ΛΕΜΟΝΙΑ, κλείσιμο του εργοστασίου της ΒΙΟΣΩΛ, αφού είχαν προηγηθεί δεκάδες απολύσεις και εξαναγκασμός των εργατών σε υπογραφή ατομικών συμβάσεων εργασίας στον ΣΤΕΦΑΝΟΥ για τετραήμερη δουλειά αντί για πενθήμερο.
Η αντεργατική λαίλαπα που αντιμετωπίζουν οι εργάτες είναι αποτέλεσμα της πλήρους ασυδοσίας που απολαμβάνει το κεφάλαιο από την κυβερνητική πολιτική της επίθεσης σε όλα τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις, από την επιβολή, μέσω μνημονίου ΔΝΤ-ΕΕ, ενός μεσαιωνικού καθεστώτος στη δουλειά, που αντιμετωπίζει τους εργάτες σαν σύγχρονους δούλους. Με ανοιχτό και απροκάλυπτο τρόπο σε τριμερή συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας με τους εργάτες της ΚΟΝΤΙ ο εκπρόσωπός τους είπε ότι οι μαζικές απολύσεις δεν είναι παράνομες, ακόμη και με τα καινούργια όρια, αφού οι εργάτες υπέγραψαν συμφωνητικό για να πάρουν και το «πριμ απόλυσης» που έδωσε η εργοδοσία. Με αυτό τον τρόπο, λοιπόν, καταργείται το εργατικό δίκαιο με τη μορφή που το γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, καταργούνται οι κλαδικές συμβάσεις και τα πάντα καλύπτονται από τα «συμφωνητικά» που υπογράφουν εργοδότες με τους εργαζόμενους, κάτω από απειλές και πιέσεις.
Στην επίθεση αυτή οι εργάτες είναι κυριολεκτικά μόνοι τους. Στους μοναδικούς χώρους που σημειώθηκαν αντιστάσεις είναι όπου υπάρχουν σωματεία σε αγωνιστική-ταξική κατεύθυνση, εκτός της κυριαρχίας ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και ΠΑΜΕ. Είναι χαρακτηριστική η υπονόμευση από αυτές τις δυνάμεις των «αγώνων» που οι ίδιες προκηρύσσουν για να απαντήσουν, υποτίθεται, στην αντεργατική επίθεση. Στην παμβολιώτικη απεργία της 20ής Γενάρη η προπαγάνδισή της στους χώρους δουλειάς και στην πόλη ήταν ανύπαρκτη, το ΠΑΜΕ με 30 (!!!) άτομα έκανε ξεχωριστή συγκέντρωση ενώ και αυτή του Εργατικού Κέντρου ήταν ιδιαίτερα άμαζη.
Με βάση αυτή την κατάσταση, οι εργάτες, που βρίσκονται καθημερινά «με το πιστόλι στον κρόταφο», εξαναγκάζονται σε υπογραφή-αποδοχή απολύσεων, σε υπογραφή ατομικών συμβάσεων, ακόμα και να παραμένουν απλήρωτοι για μεγάλα διαστήματα, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν στοιχειώδεις όρους επιβίωσης. Αλλά και αυτή η πρακτική αποδεικνύεται αδιέξοδη, μια και η εργοδοσία δεν σταματάει να ζητάει όλο και πιο πολλά, να επιβάλλει τους δικούς της όρους, να τρομοκρατεί και να εκβιάζει.
Μοναδική διέξοδο και απάντηση αποτελεί η οργάνωση του ίδιου του κόσμου της δουλειάς σε όποιο επίπεδο είναι δυνατό, από σωματείο και εργοστασιακή επιτροπή μέχρι ομάδα που θα μπορεί να συζητάει, να αποφασίζει, να δρα, να συντονίζει την πάλη της, να οικοδομεί δεσμούς αλληλεγγύης. Η συγκρότηση αυτή δεν μπορεί παρά να γίνει σε ταξική βάση, στην υπεράσπιση των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων, κόβοντας κάθε δρόμο «διαλόγων», «κοινών λύσεων» ή «συνεννόησης» με την εργοδοσία. Υπερασπίζοντας το δικαίωμα στη δουλειά και στη ζωή όλου του εργατικού δυναμικού.
Στην κατεύθυνση αυτή κινείται και η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Εργαζομένων και Ανέργων στον Βόλο: στάθηκε στο πλευρό των εργαζόμενων της ΚΟΝΤΙ στην απεργιακή τους κινητοποίηση ενάντια στις 11 νέες απολύσεις, ενώ προετοιμάζει για το επόμενο διάστημα ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση για να τεθεί το ζήτημα της άμεσης συγκρότησης ενός κέντρου αγώνα και αλληλεγγύης που να στηρίξει τις εργατικές αντιστάσεις και να δημιουργήσει όρους για την ανάπτυξή τους.
