Αθήνα
Πραγματοποιήθηκε στις 29 Γενάρη στη Νομική Σχολή η εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν ο Εκπαιδευτικός Όμιλος Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης και οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών και Φοιτητών με θέμα «Η επίθεση στην εκπαίδευση αφορά όλο το λαό - Να μην περάσει η διάλυση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης».
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε ένα δύσκολο κλίμα που είχε δημιουργηθεί τις προηγούμενες μέρες με βάση την εκστρατεία τρομοκρατίας που είχε ξεδιπλώσει η κυβέρνηση ενάντια στους μετανάστες απεργούς πείνας και το άσυλο.
Την εκδήλωση άνοιξε εκ μέρους των συνδιοργανωτών η Μαρία Σακελλάρη (δασκάλα – Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών). Στην τοποθέτησή της μετά μια σύντομη αναφορά στο γενικό πολιτικό κλίμα της επίθεσης απέναντι στο σύνολο των λαϊκών δικαιωμάτων, έκανε μια περιγραφή των αλλαγών που συντελούνται σε όλες της βαθμίδες της εκπαίδευσης. Συνόψισε τις αλλαγές αυτές λέγοντας πως «μέσω αυτών εντείνεται δραματικά ο ταξικός αποκλεισμός παιδιών των λαϊκών οικογενειών από την εκπαιδευτική διαδικασία μέσω πλήθους έμμεσων και άμεσων ταξικών φραγμών. Όλα αυτά συνδέει ένα νήμα, μια κοινή βάρβαρη, ταξική πολιτική λογική: η διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας, η αναίρεση των μορφωτικών δικαιωμάτων μαθητών – φοιτητών, η συντριβή των εργασιακών κατακτήσεων των εκπαιδευτικών. Σχολεία και σχολές – φυλακές σε ευθυγράμμιση με την εφαρμογή του μνημονίου και της καπιταλιστικής επίθεσης σε όλα τα μέτωπα».
Επίσης, αναφέρθηκε στην υλική βάση συμμαχίας που δημιουργεί η επίθεση ανάμεσα σε μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικούς και γονείς και, τέλος, επισήμανε την ανάγκη συντονισμού των διάφορων κομματιών ενάντια στην αδράνεια και την υπονόμευση των συνδικαλιστικών ηγεσιών.
Στην τοποθέτησή της η Αγγελική Φατούρου (καθηγήτρια, πρ. μέλος ΔΣ ΟΛΜΕ – Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης) υποστήριξε ότι «οι επιχειρούμενες αλλαγές, βασισμένες στις οδηγίες του διευθυντηρίου της Κομισιόν, επιδιώκουν να συνδέσουν το «νέο σχολείο» με τη νέα αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης (σχέδιο Καλλικράτης), να κατακερματίσουν τον όποιο ενιαίο χαρακτήρα της Παιδείας έχει απομείνει, να διαμορφώσουν εργασιακές σχέσεις συμβατές με το «αποκεντρωμένο σχολείο» και να εντείνουν την ταξική διαφοροποίηση. Στα πλαίσια αυτά, επικεντρώνουν στο σπάσιμο της ενιαίας εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά και στην ένταση της ταξικής διαφοροποίησης στη μόρφωση, μέσα από την αλλαγή των αναλυτικών προγραμμάτων, στη συνεχή και με διάφορες μορφές αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και του «σχολικού προϊόντος».
Συμπληρωματικά, στα πλαίσια της κατεύθυνσης που θεμελιώνει το φθηνό και ευέλικτο σχολείο, το Υπουργείο Παιδείας προχωράει σε νέο «χειρισμό» του εργασιακού βίου του εκπαιδευτικού προσωπικού, ανατρέποντας δεδομένα που αφορούν αφενός στην «αριθμητική» των προσλήψεων, αφετέρου στους όρους πρόσληψης και στις εργασιακές σχέσεις του διδακτικού προσωπικού.»
Με έμφαση αναφέρθηκε και στην πρωτοβουλία του υπουργείου να δοκιμάσει για πρώτη φορά μετακίνηση υπεράριθμων μόνιμων εκπαιδευτικών σε περιοχές της χώρας άσχετες με την περιοχή μετάθεσής τους. Το υπουργείο έκανε τελευταία στιγμή πίσω μόνο επειδή βρισκόμαστε στη μέση της χρονιάς!
Ο Δημήτρης Γαγγάδης (σπουδαστής ΤΕΙ Πειραιά – Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ ΤΕΙ) εξήγησε τις δραματικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί τα τελευταία χρόνια στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Νόμοι για την αξιολόγηση των πανεπιστημίων, για Δια Βίου Μάθηση, νόμος πλαίσιο, νέος νόμος πλαίσιο που ετοιμάζεται. Εκανε την εκτίμηση ότι το νήμα που συνδέει όλα αυτά είναι η πλήρης αναίρεση της έννοιας του πτυχίου και η αντικατάστασή του από τις λεγόμενες πιστωτικές μονάδες καθώς και η κατάργηση οποιασδήποτε δωρεάν παροχής σε σχέση με τα συγγράμματα, με τη σίτιση και στέγαση, μέτρα που ανατρέπουν πλήρως τη δυνατότητα των παιδιών του λαού να συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία. Απάντησε επίσης στις κριτικές που ακούγονται για την «αδράνεια» που έχει επιδείξει τελευταία το φοιτητικό κίνημα, λέγοντας ότι το φοιτητικό κίνημα για περισσότερο από δύο χρόνια βρισκόταν στους δρόμους χωρίς την απαιτούμενη έμπρακτη συμπαράσταση και συμπόρευση αναλαμβάνοντας καθήκοντα που ήταν ακόμα και πάνω από τις δυνάμεις του.
Ο Θανάσης Τσιριγώτης (καθηγητής, πρ. μέλος ΔΣ ΟΛΜΕ – Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης) ανάφερε ότι «με μια κίνηση που θυμίζει μάλλον την τακτική «σοκ και δέος», κυβέρνηση και υπουργείο επιχειρούν να αλλάξουν ολοκληρωτικά και προς το χειρότερο το σκηνικό στην εκπαίδευση για μαθητές και εκπαιδευτικούς…
Oι εξαγγελίες για το «νέο σχολείο», ο νέος νόμος-πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και το τελευταίο κείμενο για τις διοικητικές αλλαγές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, συνθέτουν ένα σύνολο αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που θα φέρουν συνολικά την εκπαίδευση πολλές δεκαετίες πίσω. Oι προτάσεις κυβέρνησης και υπουργείου μόνο απορριπτέες μπορούν να χαρακτηριστούν και σαν τέτοιες πρέπει να τις αντιμετωπίσει το σύνολο των εκπαιδευτικών…»
Ακόμα, αναφέρθηκε στα καθήκοντα που δημιουργεί η περίοδος αυτή στις δυνάμεις της αριστεράς στους χώρους της εκπαίδευσης αλλά και γενικότερα. Μίλησε για τη σημασία που έχει η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό αλλά και το ρεφορμισμό και υπεραμύνθηκε της επιλογής του Εκπαιδευτικού Ομίλου να στηρίξει το εγχείρημα των Παρεμβάσεων στην Εκπαίδευση.
Ακολούθησαν αρκετές τοποθετήσεις από δασκάλους, μαθητές, φοιτητές, καθηγητές, γονείς και από τον πανεπιστημιακό Λάζαρο Απέκη, ο οποίος χαιρέτισε την εκδήλωση και αναφέρθηκε στις αντιδραστικές αλλαγές που προωθούνται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Παρέμβαση έκανε και εκπρόσωπος του «Δικτύου Κριτικής και Δράσης για την Παιδεία», ο οποίος έκρινε θετική εξέλιξη τη συνδιοργάνωση της εκδήλωσης, μίλησε για την αναγκαιότητα κοινών κινητοποιήσεων με τους γονείς και υπερασπίστηκε το κίνημα «δεν πληρώνω» που, κατά την άποψή του υποτιμήθηκε αρχικά από την αριστερά.
Υπήρξαν τοποθετήσεις που έβλεπαν τη συνδιοργάνωση της εκδήλωσης ως ένα πρώτο βήμα για μια μελλοντική συνεργασία πολιτικών οργανώσεων σε ανώτερο επίπεδο. Από τη μεριά μελών των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών, η εκδήλωση θεωρήθηκε ένα καλό βήμα στις προσπάθειες που πρέπει να ενταθούν την περίοδο αυτή για διάλογο, ανάδειξη των διαφορετικών προσεγγίσεων αλλά και –ταυτόχρονα- κοινή δράση και συνεννόηση μέσα στο κίνημα και στις διαδικασίες του.
Ταυτόχρονα, χωρίς να υπάρξουν αναλυτικές τοποθετήσεις, άνοιξαν μια σειρά ζητήματα που προσεγγίζονται με διαφορετικό τρόπο από τις Αγωνιστικές Κινήσεις και τον Εκπαιδευτικό Ομιλο: Η «κωδικοποίηση» των αλλαγών που συντελούνται στην εκπαίδευση (το «σχολείο της αγοράς» ή το «ταξικό φτηνό για το κράτος, ακριβό για το λαό»;), η στάση της αριστεράς απέναντι στις συνδικαλιστικές ηγεσίες καθώς και απέναντι στα όργανα συνδιοίκησης, τα χαρακτηριστικά και τα επίπεδα της ενότητας (ενότητα δράσης στο κίνημα ή ενότητα σε ανώτερο επίπεδο) και μια σειρά ακόμα θέματα αναφέρθηκαν από ομιλητές. Φάνηκε, δυστυχώς, ότι διαδικασίες ειλικρινούς διαλόγου δεν έχουν ανοίξει μέχρι τώρα μιας και δεν ήταν λίγες οι στιγμές που υπήρχε η αίσθηση ότι δεν ήταν γνωστές στο ακροατήριο οι διάφορες απόψεις σε αρκετά θέματα.
Από την άλλη φάνηκε στη συζήτηση ότι κοινή εκτίμηση είναι πως υπάρχουν πραγματικές δυνατότητες κοινής δράσης ανάμεσα στα διάφορα κομμάτια της εκπαίδευσης και, στο πλαίσιο αυτό πως πρέπει να ενταθούν οι προσπάθειες για κοινή δράση των συνδιοργανωτών μέσα στο κίνημα.
Η συζήτηση έγινε σε πολύ καλό και συναγωνιστικό κλίμα, πράγμα που δείχνει ότι ο ανοιχτός πολιτικός διάλογος μπορεί να βοηθήσει στην κοινή δράση, μια κοινή δράση που, με τη σειρά της, μπορεί να ανεβάσει το επίπεδο πολιτικής διαπάλης, διαλόγου και συνεννόησης.
