Στον έβδομο όροφο του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης βρίσκεται σε εξέλιξη η απεργία πείνας 50 μεταναστών. Διεξάγουν τον αγώνα τους σε συντονισμό με άλλους 250 μετανάστες στην Αθήνα διεκδικώντας το στοιχειώδες δικαίωμα στη ζωή και στην εργασία σε μία χώρα όπου ήδη ζουν πολλά χρόνια. Ο Ambesamad είναι ένας απ’ αυτούς. Απάντησε πρόθυμα στις ερωτήσεις μας, εκφράζοντας τις απόψεις και των υπόλοιπων απεργών.
Π.Σ.: Ποια είναι η κατάστασή σας σήμερα, σε ποια μέρα απεργίας πείνας βρίσκεστε; Ποια είναι η καθημερινότητα σας εδώ;
Απάντηση: Καταρχάς σας ευχαριστούμε που είστε σήμερα εδώ και που ενδιαφέρεστε για τον αγώνα μας. Βρισκόμαστε στην 30ή μέρα απεργίας πείνας, είναι φανερό ότι έχουμε κουραστεί και έχουμε χάσει βάρος. Ωστόσο συνεχίζουμε, δεν πτοούμαστε από τις μέρες που περνάνε. Θα φτάσουμε μέχρι τη νίκη.
Π.Σ.: Πώς φτάσατε ως εδώ; Γιατί επιλέξατε την απεργία πείνας ως μέσο και πώς σχετίζεται αυτή η απόφαση με τις συνθήκες διαβίωσης της πλειονότητας των μεταναστών στην Ελλάδα;
Απάντηση: Ζούμε πολύν καιρό εδώ και αντιμετωπίζουμε πολλά προβλήματα καθημερινά. Υπάρχει ρατσισμός, η αστυνομία συνεχώς πραγματοποιεί ελέγχους και εμείς δεν έχουμε χαρτιά. Εξάλλου δεν υπάρχει νέος νόμος από το 2005, οπότε η κατάσταση παραμένει ίδια. Επίσης, όταν κάποιος δεν έχει χαρτιά δεν μπορεί να δουλεύει συνεχόμενα. Για παράδειγμα, μας καλούν όταν μας χρειάζονται για μια δουλειά τριών ημερών και μετά την άλλη βδομάδα πάλι και επιπλέον πληρωνόμαστε με πολύ χαμηλότερο ημερομίσθιο απ’ αυτό που ισχύει. Στα σπίτια που νοικιάζουμε δεν μπορούμε να κάνουμε συμβόλαιο, με αποτέλεσμα πολλές φορές να μας παίρνουν όσα λεφτά νομίζουν οι ιδιοκτήτες. Δεν υπάρχει τίποτα που να μας διασφαλίζει. Ένα άλλο θέμα είναι η περίθαλψη. Για να πάει κάποιος από μας στο νοσοκομείο και να μην πληρώσει είναι απαραίτητο να συνοδεύεται από μια οργάνωση, π.χ το Φόρουμ Μεταναστών στην Κρήτη. Μόνο η απεργία πείνας μπορεί να διορθώσει αυτή την κατάσταση.
Π.Σ.: Εισπράττετε στήριξη από την κοινωνία της Θεσσαλονίκης, από δυνάμεις, συλλογικότητες, οργανώσεις αλλά και ανένταχτο κόσμο;
Απάντηση: Υπάρχει στήριξη και αλληλεγγύη και αυτό μας δίνει δύναμη, είναι πολύ σημαντικό για μας. Μας έχει λύσει πολλά προβλήματα και έχει καλύψει βασικές ανάγκες μας, όπως τον χώρο διαμονής, το νερό που χρειαζόμαστε κ.λπ. Επίσης μας τονώνει ψυχολογικά, δεν μας αφήνει να κουραστούμε και να σκεφτούμε να τα παρατήσουμε. Και στην Αθήνα, όπου συνάντησαν περισσότερες δυσκολίες και με τον χώρο διαμονής, συμβαίνει το ίδιο. Μιλάω με απεργούς στην Αθήνα και μου λένε ότι η αλληλεγγύη τούς έχει βοηθήσει πολύ.
Π.Σ.: Ποιος είναι ο στόχος σας; Με ποιο αποτέλεσμα θα είστε ευχαριστημένοι;
Απάντηση: Ο στόχος είναι αυτός που θέσαμε εξαρχής, να παραχωρηθούν χαρτιά νομιμοποίησης σε όλους μας.
Π.Σ.: Γιατί πιστεύεις ότι γεννιέται όλο αυτό το μεταναστευτικό κύμα και πώς σχετίζεται με την κατάσταση στην Β. Αφρική;
Απάντηση: Θα μιλήσω για τη δική μου περίπτωση, που είναι ενδεικτική. Όταν τελείωσα τις σπουδές μου δεν είχα καμία δυνατότητα να βρω εργασία, τουλάχιστον με αξιοπρεπή μισθό ώστε να μπορώ να επιβιώσω. Αυτό με ώθησε να φύγω και να αναζητήσω το όνειρο μιας καλύτερης ζωής. Στη Βόρεια Αφρική αγωνίζονται και προσπαθούν να κερδίσουν την ελευθερία τους ύστερα από πολλά χρόνια δικτατορίας, να περάσουν από έναν χειρότερο σε έναν καλύτερο τρόπο ζωής. Νιώθω βαθιά αλληλεγγύη γι’ αυτούς.
Π.Σ.: Πώς κρίνεις την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε σχέση με το μεταναστευτικό ζήτημα;
Απάντηση: Είναι παράλογη και άδικη, ιδιαίτερα για τους πρόσφυγες που έχουν εξαναγκαστεί να φύγουν από τις χώρες τους εξαιτίας πολέμου. Για παράδειγμα, στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν δεν έχουν άλλη επιλογή από τη μετανάστευση.
Π.Σ.: Σε ευχαριστούμε πολύ. Ο αγώνας σας θα νικήσει!
Απάντηση: Σας ευχαριστώ και εγώ πολύ.