ΑΠΕΡΓΙΑ 23 ΦΛΕΒΑΡΗ Μια νέα, ελπιδοφόρα, αγωνιστική αφετηρία

Μαζική, δυναμική, αποφασιστική δήλωση αγώνα ήταν η απεργία στις 23 του Φλεβάρη. Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, άνεργοι και νεολαίοι, σε όλη τη χώρα, διαδήλωσαν τη διάθεσή τους να αντισταθούν στην πολιτική της κατεδάφισης δικαιωμάτων και κατακτήσεων, της θυσίας του λαού και των εργαζομένων στα συμφέροντα του κεφάλαιου και του ιμπεριαλισμού.

Δεν ήταν «μια ακόμη απεργία». Ήταν μια νέα αναμέτρηση με τις δυνάμεις του συστήματος και της επίθεσης, συνέχεια και εξέλιξη της 5^ης του Μάη, της 15^ης του Δεκέμβρη και των απεργιών του προηγούμενου καλοκαιριού. Μια αναμέτρηση με πολλά νέα δεδομένα:

- Με το σύστημα να απαιτεί -ανοιχτά πλέον και πιεστικά- την οριστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, την εκ νέου επίθεση στην ασφάλιση, το δραστικό περιορισμό της πρόσβασης της εργατικής τάξης σε υγεία και παιδεία, το σαρωτικό ξεπούλημα στο ιδιωτικό κεφάλαιο και τόσα άλλα. Με τους εργαζόμενους να πιέζονται προς το χείλος της εξαθλίωσης μπροστά σε σαρωτικές μειώσεις μισθών και νέα χαράτσια. Με την ανεργία να διογκώνεται, και με τις ευλογίες του συστήματος που διαλύει κάθε προστατευτικό για τους εργαζόμενους μέτρο.  Με την καταστολή να αγγίζει τα όρια της φασιστικής εκτροπής.

- Με αγώνες να ξεσπούν με όλο και μεγαλύτερη αποφασιστικότητα. Με την Κερατέα να αντιστέκεται ηρωικά, με τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες να συνεχίζουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις παρά την ψήφιση του σχετικού νόμου, με τους 300 μετανάστες απεργούς πείνας αποφασισμένους να θυσιάσουν ακόμη και τις ζωές τους για το δίκιο τους...

- Με τους λαούς των αραβικών χωρών να αποδεικνύουν τις πραγματικές δυνατότητες ενός λαού που εξεγείρεται και τις μεγαλειώδεις αντιστάσεις που μπορεί να γεννήσει η ανεξέλεγκτη επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού.

Οι ογκώδεις απεργιακές διαδηλώσεις της 23^ης Φλεβάρη έδειξαν ότι όλα αυτά όχι μόνο δεν άφησαν αδιάφορους τους εργαζόμενους στη χώρα, αλλά συνέβαλαν στην ανανέωση της αποφασιστικότητας και της ελπίδας για την ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής και των πολιτικών δυνάμεων που τη στηρίζουν.

Γι’ αυτό και το καθήκον των αγωνιστικών, ταξικών δυνάμεων είναι να τροφοδοτήσουν πολιτικά και οργανωτικά τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζόμενων μαζών. Να συμβάλουν στη συγκρότηση ενός αγωνιστικού μετώπου αντίστασης που θα αναμετρηθεί με αυτήν την πολιτική τόσο στο σύνολό της όσο και στις επιμέρους πλευρές της. Που θα στηρίζεται στην πλατιά συσπείρωση εργαζόμενων και λαϊκών μαζών και την κοινή τους δράση. Που δεν θα βαυκαλίζεται με αυταπάτες συνδιαχείρισης με τις δυνάμεις του κεφάλαιου, αλλά θα δυναμώνει στην ολόπλευρη σύγκρουση με αυτές.

ΑΘΗΝΑ

Από νωρίς το πρωί της 23^ης Φλεβάρη αποδείχτηκε αυτό που φαινόταν έντονα τις προηγούμενες ημέρες: η απεργία θα ήταν πολύ μαζική! Δεκάδες χιλιάδες κόσμου στους δρόμους και εκατοντάδες πανώ σε ένα πυκνό ποτάμι που πλημμύρισε το κέντρο από το Πεδίον Άρεως μέχρι το Σύνταγμα. Με μαζικότητα που ξεπερνούσε την απεργία της 15^ης Δεκέμβρη (πολλοί θεωρούν ότι ξεπερνούσε και την απεργία της 5^ης Μάη), η απεργιακή απάντηση της προηγούμενης Τετάρτης αποτελεί μια νέα σημαντική παρακαταθήκη για το εργατικό κίνημα, μια νέα ελπιδοφόρα αφετηρία για το δύσκολο αγώνα που πρέπει να δώσουν οι εργαζόμενοι.

Είναι δεκάδες τα στιγμιότυπα που αξίζουν αναφοράς από την απεργιακή κινητοποίηση στην Αθήνα. Ωστόσο, θα χρειάζονταν πολλές σελίδες για αναφερθούν όλα. Παρ’ όλ’ αυτά, ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει στην παρουσία του μαζικού μπλοκ των κατοίκων της Κερατέας που μετά από δυόμισι μήνες αποφασιστικού αγώνα, ένωσαν τις φωνές τους με τις φωνές των εργαζομένων, δίνοντας και παίρνοντας κουράγιο για το μέλλον.

Πολύ μαζικό ήταν και το μπλοκ των εργαζομένων στις συγκοινωνίες που ξεπερνούσε τους 1.500 εργαζόμενους! Και μάλιστα, σε πείσμα όσων έλπιζαν ότι η ψήφιση του νομοσχεδίου για τις συγκοινωνίες θα πτοούσε και τις αντιστάσεις τους. Μάλιστα, πολλοί από αυτούς παρέμειναν στο Σύνταγμα μέχρι το απόγευμα παρά τη βροχή των χημικών που πλημμύρισε την πλατεία Συντάγματος.

Το ΠΑΜΕ για μια ακόμη φορά έσπευσε να ολοκληρώσει άρον άρον την πορεία του, προκαλώντας την έντονη δυσαρέσκεια πολύ κόσμου που συμμετείχε στα μπλοκ του και ο οποίος επέλεξε να παραμείνει στο Σύνταγμα παρά τις υποδείξεις της καθοδήγησης του ΠΑΜΕ για άμεση διάλυση. Υποδείξεις που έρχονταν ως συνέχεια της απελπισμένης, προβοκατόρικης προσπάθειας του ΚΚΕ να περιχαρακώσει τον κόσμο του από τους υπόλοιπους εργαζόμενους μέσα από τρομολαγνικές «προβλέψεις» περί προβοκάτσιας που φιγουράριζαν στο πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη στις 22 Φλεβάρη!

Μάλλον θα εννοούσε την απρόκλητη βροχή χημικών που αντιμετώπισαν οι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που συγκροτούσαν το μπλοκ του Μουσείου όταν έφτασαν στο Σύνταγμα! Ως αποκορύφωμα ενός οργίου καταστολής που είχε ξεκινήσει από νωρίς το πρωί και περιλάμβανε παρενοχλήσεις, ελέγχους και προσαγωγές εργαζομένων και νεολαίων που κατευθύνονταν προς το χώρο του Μουσείου, καθώς και ρίψη χημικών σε διάφορα σημεία της οδού Σταδίου την οποία ανέβαινε η διαδήλωση, η κατάσταση που επικράτησε στο Σύνταγμα θύμιζε πολεμική σύρραξη. Πυκνά σύννεφα χημικών που κάλυπταν όλη την πλατεία, απανωτές λυσσασμένες επιθέσεις των πάσης φύσης δυνάμεων καταστολής (ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, Δέλτα κ.λπ.), ξυλοδαρμοί και συλλήψεις, όλα προκειμένου να διαλυθεί η διαδήλωση και να μην επιτραπεί η παραμονή των διαδηλωτών στο Σύνταγμα. Κι όμως! Παρά την πρωτοφανή κατασταλτική μανία με την οποία βρέθηκαν αντιμέτωποι, οι απεργοί-διαδηλωτές όχι μόνο δεν πτοήθηκαν, αλλά, με πείσμα και αποφασιστικότητα, υπερασπίστηκαν τη διαδήλωση και την απεργία τους. Μάλιστα, μέχρι αργά το απόγευμα, εκατοντάδες κόσμου παρέμενε στην πλατεία Συντάγματος παρά τη συνεχή ρίψη χημικών.

Με μαζικότατα μπλοκ, το ΚΚΕ(μ-λ), η Ταξική Πορεία και οι Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ έδωσαν σθεναρά τη μάχη της υπεράσπισης του δικαιώματος στη διαδήλωση, εμπνέοντας την εμπιστοσύνη δεκάδων ακόμη διαδηλωτών που μέσα στο γενικό κομφούζιο επέλεξαν να ολοκληρώσουν την πορεία τους με τα μπλοκ αυτά.