Του Γιάννη Καραμήτρου
Το λέγαμε από την ώρα που το ΚΚΕ και η ΚΝΕ αποφάσισαν να «βάλουν στην άκρη» την Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας (ΠΚΣ) και να φτιάξουν το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ). Γινόταν από τότε αντιληπτό πως το ΚΚΕ και η ΚΝΕ αναζητούσαν τρόπους απεμπλοκής από το φοιτητικό κίνημα. Λογάριαζαν από τότε τη δημιουργία μιας ξεχωριστής οργανωτικής δομής σε αντιπαράθεση με το φοιτητικό κίνημα και τις διαδικασίες του (σύλλογοι, συνελεύσεις κ.τ.λ.). Λέγαμε πως το ΜΑΣ και οι επιτροπές αγώνα δεν αποτελούν πραγματικά μετωπικά σχήματα αλλά μια αλλαγή του ονόματος της «παράταξης» της ΠΚΣ, αφού το πολιτικό-ιδεολογικό περιεχόμενο των δύο (ΠΚΣ-ΜΑΣ) είναι ακριβώς αυτούσιο.
Ο λόγος που η ηγεσία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ πήρε μια τέτοια απόφαση δεν ήταν απλά μια προσπάθεια για ένα «φρεσκάρισμα» της παράταξης ή το έναυσμα για ένα νέο και πιο «δυναμικό» ξεκίνημα. Αποτελούσε την αφετηρία της επιλογής τους, ώστε να απεμπλακούν από το φοιτητικό κίνημα και να δημιουργήσουν και να συντηρούν μια ξεχωριστή οργανωτική δομή στο φοιτητικό σώμα. Η αλλαγή του ονόματος της ΠΚΣ σε ΜΑΣ αποτελούσε αναγκαία προϋπόθεση για να σηματοδοτηθεί η νέα πορεία. Οσο και αν στην αρχή της δημιουργίας του ΜΑΣ η ηγεσία της ΚΝΕ φρόντιζε να θολώνει τα νερά ως προς τους πραγματικούς της στόχους, στη συνέχεια έγινε πλήρως αντιληπτό τι επιδιώκει.
Δείτε πλέον τι γράφει στο «πλαίσιο Μ.Α.Σ. 2010-2011»: «Το ΜΑΣ δημιουργήθηκε ώστε να γίνει η βάση συσπείρωσης και ανάπτυξης των αγώνων των φοιτητών και των σπουδαστών, να απαντήσει στην από 15ετίας εικόνα διάλυσης του φοιτητικού/σπουδαστικού χώρου». Το ΜΑΣ λοιπόν είναι η βάση συσπείρωσης και ανάπτυξης των αγώνων και όχι οι φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι. Καλούν μάλιστα τους φοιτητές/σπουδαστές να συσπειρωθούν στο ΜΑΣ και όχι στους συλλόγους. Ακόμα παραπέρα, δείτε την τοποθέτηση της ηγεσίας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, εκτός των άλλων εκπληκτικών, για τις φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές.
«Κανείς να μη νομιμοποιήσει τα διαπαραταξιακά μαζέματα για τον καθορισμό της ημερομηνίας των εκλογών. Σε κάθε ίδρυμα και τμήμα να αναλάβουν οι φοιτητές τη διεξαγωγή των εκλογών με στόχο να δημιουργηθούν ενεργοί σύλλογοι και μαχητικά όργανα. Σε αυτή την προσπάθεια πρέπει να πάρει μέρος η πλειοψηφία των φοιτητών που σήμερα απέχει λόγω του εκφυλισμού από τους αγώνες και τις εκλογές.
Είναι θέμα του κάθε συλλόγου οι εκλογές του. Παντού να γίνουν εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις που να αποφασίσουν για την ημερομηνία των εκλογών του συλλόγου, τα ψηφοδέλτια, τα μέλη του, τον εκλογικό κανονισμό. Να διεξαχθούν οι εκλογές σε διάστημα 3 μηνών με στόχο ιδρυτικό συνέδριο ΕΦΕΕ–ΕΣΕΕ» («Ριζοσπάστης» 13 Μάρτη - ανακοίνωση της ΚΝΕ).
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ λοιπόν προτείνουν το εξής εκπληκτικό. Ο κάθε σύλλογος (!!!) ξεχωριστά να οργανώνει τις εκλογές του. Να χαθεί ακόμα και αυτό το ενιαίο των φοιτητικών και σπουδαστικών εκλογών, να χάσουν οι φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές το χαρακτήρα της κεντρικής πολιτικής μάχης. Να χάσει το φ.κ. κύρος και ρόλο σε ανεπανόρθωτο βαθμό. Να πληγούν ακόμα περισσότερο οι δομές και τα όργανα του φ.κ. (ΕΦΕΕ-ΕΣΕΕ). Και να ρωτήσουμε εμείς. Εάν σε αυτές τις εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις, κύριοι της ΚΝΕ, δεν πάρει μέρος η πλειοψηφία των φοιτητών που σήμερα απέχει λόγω του εκφυλισμού του κινήματος (γιατί και πώς εκφυλίστηκε; άραγε φταίει κανείς;), τότε τι γίνεται; Μήπως να μην ορίσει καν ο σύλλογος εκλογές; Γιατί, εάν είναι έτσι, πείτε το από την αρχή, μην το γυροφέρνετε. Αλλωστε το ΜΑΣ για εσάς είναι αρκετό!!!
Η ηγεσία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ το έχει πάει ακόμα παραπέρα όσον αφορά το διαχωρισμό της από το φ.κ. Πλέον συμβάλλει ανοιχτά στο να δώσει μια βαθιά μαχαιριά στο ήδη λαβωμένο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα. Και μάλιστα σε μια στιγμή που η ένταση της επίθεσης ενάντια στις φοιτητικές και σπουδαστικές μάζες κορυφώνεται, με το νέο νόμο πλαίσιο να είναι στα σκαριά. Την ίδια στιγμή που όλα δείχνουν πως αναμένονται κινηματικά ξεσπάσματα στο χώρο της τρίτης βαθμίδας και πως αυτά θα εκφραστούν -όπως άλλωστε όλα τα τελευταία χρόνια- μέσα από τους φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους!!!
Ο φόβος της ΚΝΕ απέναντι στο μαζικό κίνημα
Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως ο καταλύτης για την επιλογή της δημιουργίας του ΜΑΣ ήταν οι κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο πλαίσιο, στο άρθρο 16, ο Δεκέμβρης του 2008. Εκεί η πίεση του μαζικού κινήματος ανέδειξε σε όλες της τις εκφάνσεις τα αδιέξοδα των ρεφορμιστών. Η γραμμή της «Αντεπίθεσης», του «προγράμματος» και της «Χάρτας» έγινε κουρελόχαρτο από την αυθόρμητη υιοθέτηση της κατεύθυνσης της «Αντίστασης στην κυβερνητική πολιτική» από τις φοιτητικές και σπουδαστικές μάζες. Η όποια συμμετοχή των ρεφορμιστών στο μαζικό κίνημα τους δυσαρέστησε φανερά, αφού οι ίδιοι ήταν «εκτός της γραμμής» που αναδείκνυε η αυθόρμητη κίνηση των μαζών.
Η ηγεσία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ αντιλαμβάνεται πως έχουμε μπει σε νέα εποχή για το κίνημα. Οι εποχές των «συνεννοήσεων» των ρεφορμιστών με τις δυνάμεις του συστήματος και της αφόρητης προτασεολογίας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τίθεται πλέον «από τα πράγματα», ακόμα και από το πιο μικρό κινηματικό σκίρτημα (πόσω μάλλον στα μεγάλα), η ανάγκη της σύγκρουσης με την κυβερνητική πολιτική. Μα είναι ακριβώς αυτό που θέλουν να αποφύγουν οι ρεφορμιστές του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Τη σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική. Γιατί έχουν γαλουχηθεί δεκαετίες ολόκληρες με την πολιτική της ταξικής συνεργασίας, του ειρηνικού περάσματος στο σοσιαλισμό, του «τρίτου δρόμου» κ.τ.λ. Γιατί είναι οι πολιτικοί εκφραστές των ενδιάμεσων κοινωνικών δυνάμεων. Των δυνάμεων που, λόγω της ενδιάμεσης κοινωνικής-ταξικής τους θέσης, δεν μπορούν και δεν θέλουν να δούνε πιο μακριά.
Οχι, δεν έχουν τρελαθεί. Καταλαβαίνουν μάλιστα πολύ καλά πως όσο παραμένουν κομμάτι αυτού του κινήματος μπορεί και «από σπόντα» να βρεθούν μπροστά και να «υποχρεωθούν» να το εκφράσουν. Τότε θα κληθούν να απαντήσουν στις πραγματικές απαιτήσεις της πάλης και θα πάνε περίπατο οι ανέξοδες μεγαλοστομίες. Θα τεθεί το δίλημμα μαζική ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, που προϋποθέτει τη ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ με την κυβερνητική πολιτική, ή ΥΠΟΤΑΓΗ και ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΗ. Ενα δίλημμα που ήδη έχει τεθεί και αντίστοιχα απασχολεί και τις δυνάμεις της ΕΑΑΚ που λόγω οργανωτικού συσχετισμού βγαίνουν «υποχρεωτικά» μπροστά σε τέτοια ξεσπάσματα.
Η ηγεσία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ προετοιμάζεται κατάλληλα. Θωρακίζεται όχι απέναντι στο σύστημα. Θωρακίζεται απέναντι στα κινήματα των μαζών. Δημιουργεί χώρους υποδοχής κόσμου όπου θα «αγωνίζονται»-εκτονώνονται κάτω από αυστηρές προδιαγραφές. Να μην ενοχλούν κανέναν και να μην ενοχλούνται από κανέναν. Να «κερδίζουν» φυσικά τις εντυπώσεις, να εξαργυρώνουν την «πάλη» τους στο κεντρικό εκλογικό παιχνίδι. Το προβοκάρισμα του φ.κ., οι πισώπλατες μαχαιριές, το πισωγύρισμα της πάλης των μαζών είναι το αναγκαίο συστατικό ώστε να μη χαλάσει η μανέστρα. Αυτό αποτελεί και το πραγματικό έγκλημα του ρεφορμισμού απέναντι στο μαζικό κίνημα. Η διασφάλιση του ρόλου του περνά μέσα από τον πολιτικοϊδεολογικό και οργανωτικό αφοπλισμό του μαζικού κινήματος.
Ε, λοιπόν θα φάνε τα μούτρα τους! Το πλήρωμα του χρόνου έχει έρθει. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το παλιρροϊκό κύμα που έρχεται. Από τα νέα κινήματα. Από την ανάγκη να απαντηθούν οι απαιτήσεις της λαϊκής και νεολαιίστικης πάλης σήμερα. Εν τέλει δεν μπορούν να ξεφύγουν από την κρίση των μαζών, όχι τόσο για τις επιλογές που κάνουν όσο για αυτές που θα κάνουν. Αυτήν την κρίση φοβούνται, αυτήν προσπαθούν να αποφύγουν. Ε, λοιπόν, ό,τι και να σκαρφιστούν, όπως και να μασκαρευτούν, δεν θα τα καταφέρουν. Το φ.κ. είναι αυτό που θα πει την τελευταία λέξη.
