Μορφή αντιλαϊκής χιονοστιβάδας (μεσούσης της ανοίξεως) έχουν τα νέα μέτρα της κυβέρνησης που θα κατατεθούν για ψήφιση στη Βουλή μέχρι τα μέσα Μάη. Δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων είναι οι στόχοι της κυβέρνησης. Λεηλασία του εισοδήματος λαού και εργαζόμενων είναι το μέσο για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι.
Ηδη το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και από κοντά τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ ανέλαβαν να προλειάνουν το έδαφος για τη νέα αντιλαϊκή καταιγίδα. Ετσι, από τη μεριά της κυβέρνησης προβάλλεται ως δικαιολογία ο εκτροχιασμός του ελλείμματος: στο πρώτο δίμηνο του 2011, αντί για μείωση είχαμε αύξηση των δαπανών του προϋπολογισμού κατά 3,3%. Αντίθετα, αντί για την αναμενόμενη αύξηση των τακτικών εσόδων αυτά μειώθηκαν κατά 900 εκατ. ευρώ. Και παρότι τα μέχρι τώρα αλλεπάλληλα μέτρα της κυβέρνησης, όπως μας λένε, απέβλεπαν στη μείωση του ελλείμματος, το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού αντί να μειωθεί αυξήθηκε κατά 8,5% έναντι του αντίστοιχου διμήνου του 2010. Αυτές οι «αποκλίσεις» στην εκτέλεση του προϋπολογισμού προβάλλονται ως δικαιολογία για τα νέα πρόσθετα μέτρα ύψους 1,7 δισ. ευρώ που μεθοδεύονται. Δεν τελειώνουμε όμως εδώ. Στα τέλη Απρίλη αναμένεται να ανακοινωθούν τα αναθεωρημένα στοιχεία για το έλλειμμα του 2010 που όλα δείχνουν ότι θα εκτοξευτεί στο 10,6% του ΑΕΠ, δηλαδή πολύ πιο πάνω από το 9,5% που μέχρι τώρα υπολόγιζε η κυβέρνηση. Αναμένονται λοιπόν νέες «αποκλίσεις», άρα νέα μέτρα και νέα επέλαση στο λαϊκό εισόδημα.
Οταν παλιότερα ο Γ. Παπανδρέου προέβλεπε ότι το 2011 θα είναι μεν μια δύσκολη χρονιά αλλά προς το τέλος θα δούμε φως στην άκρη του τούνελ, τώρα καταλαβαίνουμε ότι εννοούσε το φως του οδοστρωτήρα που έρχεται καταπάνω μας και ισοπεδώνει τα λαϊκά νοικοκυριά. Γιατί δεν είναι μόνο το 2011 που κάθε μέρα αποδεικνύεται όλο και χειρότερο απ’ ό,τι διακήρυσσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και μετά το 2011 μας περιμένουν ακόμα χειρότερα με βάση το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής που σχεδιάζουν τα ντόπια και ξένα επιτελεία στο πλαίσιο του μνημονίου. Ετσι, για την περίοδο 2012-2015 σχεδιάζονται νέα επώδυνα μέτρα με στόχο να μαζευτούν επιπλέον 23,5 δισ. ευρώ εκτός από τα 23 δισ. ευρώ που ήδη περιλαμβάνονταν στα μέτρα της κυβέρνησης από το Μάρτη του 2010 μέχρι σήμερα. Παράλληλα, ακόμα 50 δισ. ευρώ σχεδιάζονται να μαζευτούν από την «αξιοποίηση» (διάβαζε ξεπούλημα) της ακίνητης δημόσιας περιουσίας, ώστε το έλλειμμα μέχρι το 2015 να μειωθεί στο 1% του ΑΕΠ από το 7,4% που προβλέπεται να ’ναι φέτος! Σ’ όλα τα παραπάνω πρέπει να συνυπολογίσουμε και τα διάφορα «έκτακτα» μέτρα που σύμφωνα με το Μνημόνιο θα ενεργοποιούνται όποτε διαπιστώνονται αποκλίσεις από τους στόχους.
Για τους εργαζόμενους του Δημοσίου ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου έβαλε «κόκκινες γραμμές», αποκλείοντας νέες οριζόντιες μειώσεις μισθών. Οι μειώσεις μισθών όμως θα ’ρθουν από την πίσω πόρτα με την εφαρμογή από 1/7/2011 του ενιαίου μισθολογίου, την (προς τα κάτω) «εξίσωση» μισθών, την κατάργηση επιδομάτων κ.λπ. Η αναλογία 1:5 (1 πρόσληψη για κάθε 5 αποχωρήσεις) αλλάζει σε 1:7 ή 1:10 με αποτέλεσμα την αύξηση της ανεργίας, την εντατικοποίηση της δουλειάς για τους δημόσιους υπαλλήλους, τη χειροτέρευση των παρεχόμενων κοινωνικών υπηρεσιών κ.λπ. Αγρια επίσης θα χτυπηθούν η υγεία, η παιδεία και μια σειρά άλλα κοινωνικά αγαθά με τη σχεδιαζόμενη συρρίκνωση του Δημοσίου και την «απόσυρση» του κράτους (συγχώνευση-κατάργηση σχολείων, ΑΕΙ, ΤΕΙ, νοσοκομείων κ.λπ., δραστική μείωση της λίστας φαρμάκων που επιδοτούνται από τα ασφαλιστικά ταμεία, μείωση χρηματοδοτήσεων στην τοπική αυτοδιοίκηση ελέω «Καλλικράτη» κ.λπ.).
Για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η γενίκευση των επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων, η μαύρη-ανασφάλιστη εργασία, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης (μερική απασχόληση, ελαστικά ωράρια, ενοικίαση εργαζόμενων κ.λπ.) και γενικά οι ανατροπές-κατεδαφίσεις σε ό,τι μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ως «εργατικό δίκαιο» έχουν διαμορφώσει συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα. Η ανεργία τσακίζει κόκαλα και οδηγεί στην εξαθλίωση εκατοντάδες χιλιάδες εργατικές οικογένειες.
Στο μάτι του κυκλώνα βρίσκονται και οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ. Μέχρι σήμερα έχουν υποστεί μεγάλες μειώσεις στους βασικούς μισθούς (πάνω από 10%), έχουν περικοπές στις δευτερογενείς αμοιβές (περιορίστηκαν στο 10% των πρωτογενών αμοιβών), τους επιβλήθηκε ανώτατο πλαφόν αποδοχών κ.λπ. Με τη σχεδιαζόμενη «εξυγίανση» θα έχουμε από τη μια αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ (εισιτήρια, ρεύμα κ.λπ.) και από την άλλη επιπλέον μείωση αποδοχών για τους εργαζόμενους, μείωση λειτουργικών δαπανών, μείωση επενδύσεων κ.λπ. Στόχος είναι η μείωση του μισθολογικού κόστους στο 45-50% των συνολικών εσόδων από 78% που ήταν το 2009, στην προοπτική της πλήρους ιδιωτικοποίησής τους.
Και στη φορολογία έβαλε επίσης «κόκκινες γραμμές» ο Γ. Παπακωνσταντίνου, αποκλείοντας νέες αυξήσεις στους συντελεστές ΦΠΑ. Και εδώ όμως θα έχουμε αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης από την πίσω πόρτα με τη μετάταξη στον ανώτερο συντελεστή ΦΠΑ (23%) δεκάδων προϊόντων και υπηρεσιών πλατιάς κατανάλωσης που σήμερα φορολογούνται με μειωμένο συντελεστή (13%). Φορολογική αφαίμαξη σε μισθωτούς και συνταξιούχους θα έχουμε και με την προαναγγελθείσα κατάργηση δεκάδων φοροαπαλλαγών (ιατρικές δαπάνες, δίδακτρα σε φροντιστήρια, ενοίκια κύριας ή κατοικίας παιδιών που σπουδάζουν, τόκοι στεγαστικών δανείων κ.λπ.). Οσες φοροαπαλλαγές δεν καταργηθούν θα περικοπούν μέσω της σύνδεσής τους με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια. Είναι τέτοιος ο φορομπηχτικός οίστρος της κυβέρνησης, που προανήγγειλε ακόμα και ειδικό φόρο κατανάλωσης στα αναψυκτικά, χυμούς και άλλα «μη αλκοολούχα» ποτά!
Αγρια επιδρομή θα δεχτούν και τα κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα (επίδομα ανεργίας, πολυτεκνικά επιδόματα, προνοιακή σύνταξη ΟΓΑ, ΕΚΑΣ κ.λπ.). Και εδώ θα έχουμε καταργήσεις, δραστική μείωση των δικαιούχων και βάρβαρο τσεκούρωμα μέσω της σύνδεσής τους με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.
Τέλος, με το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων επιχειρήσεων και ακινήτων του Δημοσίου (αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», Ελληνικό, ΟΠΑΠ, ΔΕΠΑ, ΛΑΡΚΟ, Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, Εγνατία Οδός κ.λπ.) επιχειρείται μια γενική εκποίηση κρατικών φιλέτων με αποικιοκρατικούς όρους παρελθουσών δεκαετιών. Οταν η ίδια η Γερμανία φτάνει να πουλάει μέχρι και τις… λίμνες της σε ιδιώτες, φαντάζουν αστεία τα «επιχειρήματα» του Παπακωνσταντίνου περί «αξιοποίησης» και όχι γενικού ξεπουλήματος της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, δήθεν για να μην «καταπατείται και καταστρέφεται από ιδιώτες», όπως μέχρι σήμερα!
Μέτρα επί μέτρων λοιπόν με στόχο τη μείωση του λαϊκού εισοδήματος, τη χειροτέρευση του βιοτικού επίπεδου, την αφαίρεση λαϊκών δικαιωμάτων και καταχτήσεων. Εκποιείται ο λαός και η χώρα και εκχωρούνται νέα προνόμια στο μεγάλο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο για να αποκατασταθούν οι όροι κερδοφορίας του. Μια πολιτική βαθιά ταξική και παράλληλα αδιέξοδη, που βυθίζει το λαό και τους εργαζόμενους στη φτώχεια, στην ανέχεια και την εξαθλίωση, που εκτοξεύει την ανεργία στα ύψη, που μας φέρνει δεκαετίες πίσω. Μια πολιτική που παράλληλα χτυπά τα μεσοστρώματα, επιταχύνει την αποβιομηχάνιση, συρρικνώνει την οικονομική βάση, ενισχύει την παραρτημοποίηση της οικονομίας και τελικά υποβαθμίζει και την ίδια την αστική τάξη της χώρας. Σ’ αυτή την πολιτική ο λαός και οι εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να μη συναινέσουν, να πάνε κόντρα, να παλέψουν για την ανατροπή της.
