ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ ΑΘΗΝΑΣ: Η δουλειά είναι δικαίωμα!

17 μέρες κατάληψης κλείνουν, την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο, οι 2.500 συμβασιούχοι του δήμου της Αθήνας.
Αφορμή της κατάληψης ήταν η πρόθεση της πλειοψηφίας του δήμου να προκηρύξει διαγωνισμό για την πρόσληψη πάνω από 500 εποχικών εργαζομένων. Την ώρα που ετοιμάζονται οι απολύσεις των πρώτων!
Οι συμβασιούχοι του δήμου Αθήνας εργάζονται σε αυτόν χρόνια ολόκληρα, είτε με συμβάσεις χρόνου είτε ως stage, και στη συντριπτική τους πλειονότητα αμείβονται με το λεγόμενο μπλοκάκι, σαν ελεύθεροι επαγγελματίες, αποκλειστικής όμως συνεργασίας με τον δήμο. Άδειες, δώρα και άλλα τέτοια ήταν άγνωστα σε αυτούς από χρόνια. Οι καθαρές τους αποδοχές κυμαίνονται από 500 έως 700 ευρώ και μέσα σε όλα αυτά τους ήρθε και… περαίωση 400 με 600 ευρώ! Οι θέσεις που καλύπτουν αφορούν κατά κύριο λόγο υπηρεσίες που έχουν να κάνουν με εξυπηρέτηση αναγκών του εργαζόμενου λαού της Αθήνας, όπως παιδικοί και βρεφονηπιακοί σταθμοί, καθαριότητα κ.λπ.

Οι απολύσεις τους εκπορεύονται από τον «Καλλικράτη» που η εφαρμογή του ανάμεσα σε όλα τα άλλα προβλέπει και την απόλυση όλων των συμβασιούχων της λεγόμενης τοπικής αυτοδιοίκησης. Ήδη σε πολλούς δήμους έχουν γίνει απολύσεις στα μουλωχτά, σε άλλες περιπτώσεις (Γιάννενα, Τρίκαλα) αντιδρούν με απεργίες και καταλήψεις. Μια άλλη πτυχή της υπόθεσης είναι οι λεγόμενοι δικαστικοί αγώνες που ναι μεν δίνουν παρατάσεις διαφόρων μορφών στην παραμονή τους στη δουλειά, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν αποτελούν εγγύηση οριστικής νομιμοποίησής τους.
Η πλειοψηφία της ΠΟΕ-ΟΤΑ (ΠΑΣΚΕ), που υποτίθεται ότι κινητοποιείται τις τελευταίες μέρες, το προηγούμενο διάστημα όχι μόνο αρνήθηκε να κάνει οτιδήποτε στην κατεύθυνση του συντονισμού και του αγώνα για να μην απολυθεί κανείς και να μονιμοποιηθούν όλοι, αλλά στο συνέδριό της τον Δεκέμβρη αρνήθηκε την ένταξη των συμβασιούχων στη δύναμη των σωματείων που καλύπτει. Μία πρόταση που είχαν καταθέσει από κοινού όλες οι παρατάξεις της Αριστεράς.
Οι συμβασιούχοι του δήμου της Αθήνας δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους για όσο χρειαστεί. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις πρόκειται για ζευγάρια με παιδιά, και το μέλλον τους φαίνεται δυσοίωνο μια και δεν βλέπουν διέξοδο στη λεγόμενη «αγορά εργασίας». Μιλώντας μαζί τους, ενώ από τη μια αναρωτιούνται, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι, τι τους περιμένει, από την άλλη καταλήγουν όλο και περισσότερο ότι άλλος δρόμος πέρα από τον δικό τους αγώνα δεν υπάρχει. Είναι χαρακτηριστικό ότι όσο περνούν οι μέρες, απ’ ό,τι οι ίδιοι μας λένε, οι ενεργά συμμετέχοντες πληθαίνουν. Καταρρίπτονται οι αυταπάτες για τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, αλλά και για τις λεγόμενες ατομικές λύσεις.
Έχουν απένταντί τους την κυβέρνηση η οποία δηλώνει αδιάλλακτη και τον δήμαρχο Καμίνη ο οποίος όχι μόνο αρνείται να ζητήσει, έστω όπως άλλοι για τα μάτια του κόσμου, τη μονιμοποίηση των εργαζόμενων, αλλά δηλώνει και υπέρ της νομιμότητας, οπότε και της εφαρμογής του νόμου του Καλλικράτη, επιβεβαιώνοντας περίτρανα όλους όσοι λέγαμε ότι οι δήμοι και ιδιαίτερα της Αθήνας δεν θα κάνουν τίποτ’ άλλο από το να εφαρμόσουν την κυβερνητική πολιτική, πόσο μάλλον όταν δηλώνουν οπαδοί της. Άλλωστε δεν είναι καινούργια η ιστορία της εφαρμογής αντεργατικών πολιτικών και κατάργησης εργασιακών κατακτήσεων από τον δήμο της Αθήνας. Πώς αλλιώς συγκεντρώθηκαν 2.500 εργαζόμενοι –μπλοκάκηδες– που, ενώ στην πραγματικότητα είναι εργαζόμενοι όπως όλοι οι άλλοι με τις ίδιες υποχρεώσεις, τους παρουσιάζουν ως ελεύθερους επαγγελματίες με πολύ λιγότερα δικαιώματα. Ο δήμαρχος απειλεί με εφαρμογή του νόμου (ΜΑΤ), αρνήθηκε να συναντηθεί πολλές φορές με τους εργαζόμενους και προσπάθησε, ανεπιτυχώς θα λέγαμε, να ενεργοποιήσει τα κοινωνικά αντανακλαστικά καλώντας τους εργαζόμενους να επιστρέψουν στις δουλειές τους, ιδιαίτερα σε ευαίσθητους τομείς όπως οι παιδικοί σταθμοί. Παραβλέποντας το μόνιμο πρόβλημα, που ήδη υπάρχει σε όλους τους τομείς και θα γίνει ακόμη χειρότερο με τις απολύσεις.
Από αυτό και μόνο, πέρα από την αλληλεγγύη, ως εργαζόμενοι που βράζουν στο ίδιο καζάνι, ο λαός της Αθήνας που χρησιμοποιεί αυτές τις υπηρεσίες και που οι απολύσεις θα τις αποδεκατίσουν τελείως, έχει κάθε λόγο να στηρίξει τον αγώνα τους αλλά και να απαιτήσει όχι μόνο τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων αλλά και την πρόσληψη και άλλων τόσων! Άλλωστε ο Καλλικράτης, ως εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής στην τοπική αυτοδιοίκηση, κόβει πολλά από αυτά που έως τώρα ήταν δωρεάν για τους δημότες.
Οι συμβασιούχοι δεν κλείστηκαν στο δημαρχείο της Αθηνάς. Εκτός από την πολύ καλή οργάνωση της κατάληψής τους, σχεδόν καθημερινά διαδηλώνουν στους δρόμους και αντιμετωπίζονται με τα ΜΑΤ. Ακόμα πραγματοποίησαν μεγάλη συναυλία στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης (Κοτζιά), ανάγκασαν τον Καμίνη να τους δεχτεί, ανάγκασαν ακόμη και την ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ να κινητοποιηθεί και δηλώνουν ανυποχώρητοι.
Τη μέρα που θα κυκλοφορήσει η εφημερίδα μας στα περίπτερα θα έχουμε περισσότερες εξελίξεις από αυτές που καλύπτει αυτό το κείμενο. Θα έχει προηγηθεί και η πανελλαδική κινητοποιήση όλων των εργαζόμενων στους δήμους, που καλεί η ΠΟΕ-ΟΤΑ το Σάββατο στις 9/4. Πιθανόν να έχουν πραγματοποιήσει κυβέρνηση και δήμος τις απειλές τους για δυναμική επέμβαση.
Αυτό που χρειάζεται να γίνει όμως είναι οι εργαζόμενοι, είτε μόνιμοι είτε συμβασιούχοι, να συνεχίσουν τις αντιστάσεις τους στην πολιτική της ανεργίας και της εξαθλίωσης. Καθώς και το κίνημα αλληλεγγύης να πάρει άλλες διαστάσεις, πέρα από τις απαραίτητες ανακοινώσεις, και να απλωθεί στις γειτονιές της Αθήνας.