Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων Αθήνας

Σε μια περίοδο που η επίθεση του συστήματος εντείνεται μέρα με τη μέρα και καθιστά αβέβαιο το μέλλον του λαού και της νεολαίας, η αντίσταση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας είναι αναγκαία περισσότερο από ποτέ. Σ' αυτή, λοιπόν, τη φάση που το κίνημα προσπαθεί να κάνει τα πρώτα του βήματα, ψάχνοντας αγωνιωδώς τη νίκη εκείνη που θα του δώσει ώθηση, κρίνονται σύλλογοι, όργανα ακόμα και συλλογικότητες. Το Συντονιστικό των Γενικών Συνελεύσεων δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτόν τον κανόνα. Ένα όργανο που στήθηκε από την ανάγκη του φοιτητικού κινήματος για συντονισμό πρέπει και σήμερα να εκπληρώνει αυτόν το στόχο και όχι τα μικροπολιτικά συμφέροντα καθενός. Είναι αναγκαίο για το ίδιο το κίνημα να εκφραστούν και να ακουστούν όλες οι πολιτικές απόψεις που αναφέρονται σ' αυτό, τόσο μέσα στο συντονιστικό όσο και στους συλλόγους αλλά και στο δρόμο. Δεν μπορεί να ξεπεράσει τα προβλήματά του το φοιτητικό κίνημα, αν δεν μπουν και αν δεν παλευτούν μέσα στον κόσμο, με πολιτικό και όχι οργανωτικό τρόπο, όλες οι απόψεις των δυνάμεων που παρεμβαίνουν σε αυτό, είτε αυτές πλειοψήφησαν, είτε μειοψήφησαν στις γενικές συνελεύσεις των συλλόγων. Μόνο έτσι θα στηθεί μια υγιής διαδικασία που θα παίξει το ρόλο της στην ανατροπή του μαύρου μέλλοντος που μας ετοιμάζουν.

Επομένως, δεν μπορούμε να καταλάβουμε το άγχος των δυνάμεων της ΕΑΑΚ να αποσιωπήσουν ο,τιδήποτε διαφορετικό από την άποψή τους. Χρησιμοποιώντας ως προκάλυμμα τους συλλόγους, εμποδίζουν (με κάθε τρόπο) κάθε δύναμη να μιλήσει μέσα στο συντονιστικό. Άραγε, ποιος σύλλογος και πότε πήρε την απόφαση να φιμωθούν οι πολιτικές απόψεις που μειοψηφούν στις γενικές συνελεύσεις, μέσα σε χώρο ασύλου και δη σε όργανο του φοιτητικού κινήματος; Ποιος και πότε έχρισε τα μέλη ης ΕΑΑΚ προεδρείο και θεματοφύλακες αυτής της απόφασης; Σε ποιο καταστατικό του συντονιστικού (και πότε βγήκε αυτό) ορίζεται ότι λόγο έχουν μόνο οι σύλλογοι και κανένας άλλος; Ή, καλύτερα, επειδή οι ερωτήσεις είναι μάλλον ρητορικές, ποιος και με ποιο δικαίωμα παίρνει αυτές τις αποφάσεις, αλλάζοντας μάλιστα τη διαδικασία του συντονιστικού σε σχέση με το κίνημα του ’06-’07 (που και αυτό είχε προβλήματα να λύσει); Μάλλον θα πρέπει να επανεξετάσουμε το ρόλο του συντονιστικού. Αν θέλουμε όντως να συντονίζει το κίνημα θα πρέπει τέτοια ζητήματα να αντιμετωπιστούν έξω από πολιτικές σκοπιμότητες. Αλλιώς, αυτό που στήνεται είναι ένα ακόμη παραμάγαζο σαν αυτά που έχουμε ήδη δει (ΜΑΣ) και παρόμοιο με αυτά που θέλει να στήσει το σύστημα γύρω από τις παρατάξεις του (ΠΑΣΠ, ΔΑΠ) για να φιμώσει τους φοιτητές.
Δεν είναι όμως εποχές για μικροπολιτικά τερτίπια. Αν θέλουμε να συμβάλουμε στο προχώρημα του κινήματος, πρέπει να αφήσουμε στην άκρη λογικές που έχουν πάει πίσω τόσο το φοιτητικό όσο και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα. Λογικές που έχουν απομακρύνει πολύ κόσμο από τους αγώνες. Μόνο αν τις ξεπεράσουμε θα μπορέσουμε να βγούμε σε έναν πραγματικά μαζικό, ενιαίο και παρατεταμένο αγώνα και να φτάσουμε μέχρι τη νίκη.