ΕΛΜΕ Πειραιά Εκδήλωση ενάντια στο φασισμό

Πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 16/4 στην Ιωνίδειο εκδήλωση που διοργάνωσε η ΕΛΜΕ Πειραιά ενάντια στο φασισμό. Εισηγητές στην εκδήλωση ήταν ο Γ. Μαργαρίτης (καθηγητής Σύγχρονης Πολιτικής και Κοινωνικής Ιστορίας στο Α.Π.Θ.), ο Mανόλης Αρκολάκης (ιστορικός στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο) και ο Φώτης Ανδρεόπουλος (υπεύθυνος Σχολείου μεταναστών Πειραιά).
Ο πρώτος εισηγητής έκανε μια ιστορική αναδρομή στην εμφάνιση φασιστικών οργανώσεων στην Ελλάδα από τη δεκαετία του ’30 και στη σχέση τους με τα κέντρα εξουσίας της αστικής τάξης. Αναφέρθηκε, επίσης, στην αντίφαση των εθνικιστικών ξεσπασμάτων των νεοναζί με το ρόλο υποτέλειας που επιφύλασσε για τον ελληνικό λαό ο ναζισμός. Ανέλυσε επίσης, τη διαδικασία γέννησης του φασισμού μέσα από τη μήτρα του καπιταλιστικού συστήματος.
Ο Μανόλης Αρκολάκης αναφέρθηκε ιστορικά στους τρόπους που χρησιμοποίησε ο ναζισμός για να επιβληθεί στη γερμανική κοινωνία. Εξήγησε πώς χρησιμοποιήθηκε η αντικατάσταση του κράτους πρόνοιας στη Γερμανία του ’30 από δομές ελεγχόμενης ελεημοσύνης στους ανέργους με στόχο τη συντριβή της συγκρότησης της εργατικής τάξης. Ανέλυσε ακόμα το πώς –σήμερα- η διαδικασία της φασιστικοποίησης αποτελεί μια επιλογή του συστήματος στην αντίστοιχη κατεύθυνση αποσυγκρότησης της εργατικής τάξης και κλιμάκωσης της επίθεσης.
Ο Φώτης Ανδρεόπουλος αναφέρθηκε στην εμπειρία του από το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών και στα οξυμένα προβλήματα των παιδιών των μεταναστών σε σχέση με τη φτώχεια αλλά και με την κρατική πολιτική απέναντί τους. Σε σχέση με την ιθαγένεια αλλά και τα κρούσματα φασιστικών και ρατσιστικών επιθέσεων. Αναφέρθηκε, επίσης, στις προσπάθειες που καταβάλλει το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά.
Ακολούθησαν ερωτήσεις από το κοινό που απαντήθηκαν συνοπτικά από τους εισηγητές. Οι ερωτήσεις αφορούσαν τόσο ιστορικά ζητήματα όσο και ζητήματα εκτιμήσεων για τη σημερινή εποχή.
Η εκδήλωση συνεχίστηκε με σύντομες τοποθετήσεις – παρεμβάσεις από το κοινό. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία έγιναν από εκπαιδευτικούς που έχουν καθημερινή σχέση με το κίνημα και το σωματείο.
Στα θετικά της εκδήλωσης καταγράφονται η σχετική μαζικότητά της (περίπου 120 εκπαιδευτικοί), ο πολιτικός χαρακτήρας των τοποθετήσεων και η προσπάθεια να εντοπιστούν οι αιτίες του φαινομένου, καθώς και η προβολή της ανάγκης υπεράσπισης από τους εκπαιδευτικούς της ιστορίας, κόντρα στον ιστορικό ρεβιζιονισμό. Αδυναμία της ήταν το γεγονός ότι οι παρεμβάσεις από εκπαιδευτικούς λίγο έξω από την άμεση επιρροή των παρατάξεων ήταν λίγες.
Σε κάθε περίπτωση, η εκδήλωση (την οποία πρότεινε στο ΔΣ της ΕΛΜΕ η Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής, στην οποία συμμετέχουν οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών Πειραιά) ήταν ένα πρώτο θετικό βήμα στο άνοιγμα της συζήτησης και, άρα, στην αρχή οργάνωσης της δράσης και ενάντια στο φασισμό και τη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής, την οποία τροφοδοτεί το σύστημα – ως ένα βραχίονα της συνολικής αντιδραστικής επίθεσης.