Είναι κατά τη γνώμη μας δεδομένο πως η εγκληματική αυτή ενέργεια στόχευε να δώσει πολιτικά μηνύματα, να εκφράσει δυσαρέσκεια, να «υποβάλει» με το φονικό της τρόπο προτάσεις και να απαιτήσει απαντήσεις σχετικά με τα πολλά και σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός ενόψει των κοσμοκρατορικών του στόχων. Αυτό το περιεχόμενο αναδύεται από τα χαρακτηριστικά και τις προδιαγραφές της επίθεσης αυτής και αυτό το περιεχόμενο θέλει να συγκαλύψει η θεωρία του «μοναχικού λύκου», που επιχειρεί να υποβαθμίσει το όλο γεγονός στο επίπεδο της πράξης ενός κάποιου «τρελαμένου». Και ίσως θα μπορούσε να θεωρηθεί προσπάθεια απάντησης σε αυτή τη συγκάλυψη η «συνέχεια» που δόθηκε με τις επιστολές που περιείχαν τοξικές ουσίες, που κάποιοι κατάφεραν, τις ημέρες που ακολούθησαν μετά τις εκρήξεις στη Βοστώνη, να αποτελέσουν θέμα της παγκόσμιας ειδησεογραφίας. Εξάλλου, η ανησυχία του κυρίαρχου επιτελείου που τις πρώτες ώρες και ημέρες κήρυξε συναγερμό σε όλες τις μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ, μόνο σε «μοναχικό λύκο» δεν παραπέμπει. Και είναι βέβαιο ότι ο Ομπάμα και οι περί αυτόν γνωρίζουν καλύτερα από κάθε άλλον τις κόντρες και τις αντιθέσεις που υπάρχουν στα πλαίσια των κυρίαρχων δυνάμεων των ΗΠΑ για τα μεγάλα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός. Κόντρες και αντιθέσεις που διατρέχουν και τους δημοκρατικούς και τους ρεπουμπλικάνους, όπως έχει φανεί σε μια σειρά ψηφοφορίες στο Κογκρέσο και στη Γερουσία.
Με όλα αυτά βέβαια το μόνο που δεν προκύπτει είναι η «σωφροσύνη» της τάσης Ομπάμα, την οποία υμνούν καθημερινά οι πολλοί και διάφοροι αμερικανόδουλοι των κυβερνητικών και άλλων κομμάτων στην Ελλάδα. Αυτό που πραγματικά προκύπτει από το αίμα του Μαραθωνίου στη Βοστώνη είναι τα μεγάλα ερωτήματα για το ποια θα είναι η δεύτερη θητεία του Ομπάμα που ξεκίνησε τη φετινή χρονιά, σε σχέση με το σύνολο των αξεχώριστα συνδεδεμένων εσωτερικών και εξωτερικών ζητημάτων. Τα προεκλογικά σλόγκαν για «ελπίδα» και «αλλαγή», με τα οποία εκλέχτηκε για πρώτη φορά το 2004, δεν υλοποιήθηκαν ποτέ βέβαια για τον αμερικάνικο λαό που στενάζει από την ανεργία, τη συντριβή της κοινωνικής πρόνοιας και την εξαθλίωση. Η επεκτατική οικονομική πολιτική με την οποία αντιμετώπισε καταρχήν την κρίση του 2008 μετέφερε την πίεσή της στην Ευρώπη αλλά δεν απαντά το πρόβλημα στη βάση των στόχων και των φιλοδοξιών της αμερικάνικης υπερδύναμης. Και δεν μπορεί να το απαντήσει, αν δεν απαντήσει τα «εξωτερικά» ζητήματά της, που είναι κατεξοχήν «εσωτερικά» για την ισχύ και τις δυνατότητες των ΗΠΑ. Η λεγόμενη «βήμα το βήμα» στάση του αμερικάνικου παράγοντα στη Συρία από τη μια οφείλεται στις μεγάλες δυσκολίες και τα ρίσκα που θα σήμαινε για τον ίδιο μια ανοιχτά επιθετική στάση. Από την άλλη -όπως φάνηκε και στην τελευταία σύνοδο του G-8- δίνει ανάσες στους Ρώσους, χώρο στους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, ακόμα και «ρόλους» σε δυνάμεις και ηγετίσκους της περιοχής. Και βέβαια το μπλοκάρισμα στη Συρία φρενάρει συνολικά τα σχέδια και τις κινήσεις προς τον Καύκασο! Ταυτόχρονα είναι φανερό, λαμβανομένης υπόψη και της κρίσης στην Κορεάτικη χερσόνησο, ότι για τις ΗΠΑ έχει ανοίξει μεγάλος λογαριασμός απέναντι στην Κίνα και συνολικά στον Ειρηνικό ωκεανό. Έτσι όμως όχι μόνο δεν εξελίσσεται η πολυπόθητη για τις ΗΠΑ περικύκλωση-απώθηση της Ρωσίας αλλά, αντίθετα, άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως η Κίνα, εμφανίζονται να διεκδικούν αυξημένο ρόλο στην εξ εποχής δόγματος Μονρόε «αμερικάνικη γειτονιά» του Ειρηνικού ωκεανού!
Γι' αυτά λοιπόν τα ζητήματα καλείται να δώσει απαντήσεις και για λογαριασμό βέβαια των αμερικάνικων επιδιώξεων και συμφερόντων η δεύτερη θητεία Ομπάμα. Για αυτά τα ζητήματα θεωρούμε πως βασανίζεται και υποφέρει με πολλούς τρόπους ο αμερικάνικος λαός, ακόμα και με τον ωμά δολοφονικό τρόπο που κάποιοι επέλεξαν στη Βοστώνη. Τι «προτείνουν» και τι «απαιτούν» ως συγκεκριμένες κατευθύνσεις για όλα αυτά τα ζητήματα δεν μπορούμε βέβαια να το γνωρίζουμε. Η ίδια η διαχείριση του γεγονότος, που δεν έχει ακόμα διαμορφωθεί με έναν αποφασιστικό τρόπο, θα δείξει ίσως στην εξέλιξή της, τις επόμενες μέρες, κάποια πράγματα.
Ωστόσο είναι βέβαιο πως όλα αυτά είναι ανησυχητικά και επικίνδυνα προμηνύματα για όλους τους λαούς του πλανήτη. Το αίμα του Μαραθωνίου δείχνει πως οι ΗΠΑ θα επιδιώξουν να συνεχίσουν και να κλιμακώσουν το μαραθώνιο αίματος που διανύουν ενάντια στους λαούς εδώ και πολλές δεκαετίες.
