Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

23 Απρ 2013

«ΚΟΥΡΕΥΟΥΝ» ΤΙΣ ΟΡΓΑΝΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Μόνη διασφάλιση ο μαζικός παρατεταμένος αγώνας

Με κατεπείγουσα εγκύκλιό του την Πέμπτη 4/4/2013, το Υπουργείο Παιδείας προχωρά στο σχεδιασμό του για «κούρεμα» των οργανικών θέσεων των εκπαιδευτικών στην Α/θμια εκπαίδευση. Με μια απλή διαίρεση, στην οποία διαιρετέος είναι ο αριθμός των μαθητών κάθε σχολείου και διαιρέτης ο αριθμός 25, καθορίζει τις οργανικότητες των σχολείων. Με αυτή την πράξη, χιλιάδες θέσεις εκπαιδευτικών εξαϋλώνονται. Μόνο στην Αττική, υπολογίζεται πως 1700 περίπου οργανικές θέσεις δασκάλων και νηπιαγωγών βρίσκονται στον αέρα. Μαζί τους παρασύρονται στο κενό πάμπολλες θέσεις ειδικοτήτων.
Η κυβέρνηση προσθέτει ακόμη ένα μέτρο, που μαζί με τις συγχωνεύσεις-κλεισίματα σχολείων, τις συμπτύξεις τμημάτων, την αύξηση του ωραρίου επιδιώκει να δημιουργήσει «πρωτογενές πλεόνασμα» εκπαιδευτικών. Ένα «πλεόνασμα» που θα χρησιμοποιηθεί για υποχρεωτικές μετακινήσεις εντός νομού ή περιφέρειας ή σε όλη την επικράτεια ή απλά για να μετακινηθεί …στο σπίτι του. Το δικαίωμα στην επιλογή είναι μεταξύ μετακίνησης που σημαίνει εξαναγκασμός σε παραίτηση ή διαθεσιμότητα-απόλυση. Λαμβάνοντας υπόψη τη σπουδή κυβέρνησης και τρόικας να προχωρήσουν οι απολύσεις στο δημόσιο, το διάγγελμα Σαμαρά που μαζί με τις απολύσεις θέτει θέμα «άξιων» εργαζομένων, εύκολα αντιλαμβάνεται καθένας πως οι απολύσεις στο χώρο της παιδείας έχουν δρομολογηθεί.
Αυτή η κίνηση του Υπουργείου δεν είναι μια ειδική περίπτωση για την Α/θμια. Αποτελεί μια ειδική πλευρά της γενικευμένης επίθεσης της κυβέρνησης και στις δυο βαθμίδες στην εκπαίδευση με στόχο τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών, συντρίβοντας ό,τι θυμίζει σταθερότητα και μονιμότητα. Είναι άλλη μια ριπή ενάντια στα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών του λαού. Αυτή η επιθετική κίνηση που διαλύει παραπέρα τη δωρεάν δημόσια εκπαίδευση, αποκαλύπτει τον κυνισμό του συστήματος που κρύβεται πίσω από τις υποκριτικές φλυαρίες για την πρόοδο των μαθητών.
Δε στερείται λογικής –παρά το παράλογο του πράγματος -«μετράω κεφάλια και διαιρώ»-, πολύ περισσότερο δεν υπάρχει λάθος στο διαιρέτη. Η κυβέρνηση κάνει πράξη τη μνημονιακή λογική για λιγότερα σχολεία-λιγότερη μόρφωση, για περισσότερους μαθητές στα τμήματα-χειρότερη μόρφωση, λιγότερους εκπαιδευτικούς, περισσότερο ανεργία, φτώχεια, εξαθλίωση.
Αποτελεί η εξέλιξη αυτή, ακόμη μια συνιστώσα που μαζί με την αξιολόγηση, το πειθαρχικό δίκαιο και το ΔΥ κώδικα, συγκροτούν το αντιδραστικό πρότυπο του Υπουργείου. Αυτό του σκυφτού, χειραγωγημένου εκπαιδευτικού, ανήμπορου να αντιδράσει, ιμάντα μεταβίβασης των αντιδραστικών επιλογών κυβέρνησης και τρόικας στους μαθητές, στη νέα γενιά του τόπου μας. Στην κατεύθυνση αυτή στρατεύονται και οι καλοπληρωμένοι κονδυλοφόροι των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης και Αποπροσανατολισμού που το τελευταίο διάστημα ξεσαλώνουν πραγματικά για το «εξωφρενικό» των 200.000 εκπαιδευτικών «ανίκανων», «κοπανατζήδων», «ψυχολογικά άρρωστων». «επίορκων» ή «παιδεραστών».
Η εγκύκλιος που ξηλώνει χιλιάδες θέσεις εργασίας, δημιουργεί νέα ανησυχητικά δεδομένα. Παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες εφησυχασμού της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΔΟΕ και την επιδεικτική αποστασιοποίησης του ΔΣ της ΟΛΜΕ, οι εκπαιδευτικοί έχουν θορυβηθεί. Φαίνεται πως, πριν το τέλος της σχολικής χρονιάς, σε πολλά σχολεία οι εκπαιδευτικοί θα κληθούν να διαχειριστούν τη μείωση των οργανικών θέσεων, τη σύμπτυξη τμημάτων και την κατάργηση σχολείων. Θέλουν να βάλουν τους εργαζόμενους να παίξουν το επικίνδυνο παιχνίδι «ποιος θα πάρει τον μουντζούρη», να δημιουργήσουν, δηλαδή, συνθήκες συναδελφικού κανιβαλισμού. Αυτό πρέπει να αποτραπεί. Ο μόνος τρόπος είναι να μεταφερθεί το κέντρο λήψης των αποφάσεων στις γενικές συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων.
Παρά τη σοβαρότητα του ζητήματος, οι εκπαιδευτικοί οδηγούνται από τη συνδικαλιστική ηγεσία σε ήρεμες διακοπές λόγω Πάσχα σαν πρόβατα σε σφαγή. Οι δίωρες ή τρίωρες στάσεις εργασίας που εξελίσσονται σε στάση κινήματος, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν την επίθεση αλλά δίνουν τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να ξεσαλώσει. Οι ηγεσίες των παρατάξεων που προφυλάσσονται πίσω από τις στάσεις εργασίας, δικαιολογούνται επικαλούμενοι την ανάγκη καλύτερης προετοιμασίας και το κακό κλίμα στα σχολεία, συνέπεια της χρόνιας της αδράνειας που έχει επιβληθεί με κύρια ευθύνη των ηγεσιών σε ΟΛΜΕ- ΔΟΕ. Ουσιαστικά αρκούνται σε ανακοινώσεις καταγγελίας της εγκυκλίου. Κρύβονται πίσω από την κούφια προπαγάνδα για γενική πολιτική απεργία και απαξιώνουν τους κλαδικούς αγώνες. Μπερδεύουν εσκεμμένα το αποτέλεσμα με την αιτία. Μεταφέρουν τις ευθύνες της αδράνειας στις πλάτες των εκπαιδευτικών με διάφορα εξοργιστικά ευφυολογήματα για «μικροαστούς εκπαιδευτικούς», «συμβιβασμένους» που «συμφωνούν με την αξιολόγηση» και γι’ αυτό «δε σηκώνονται από τον καναπέ τους». Είναι, τάχα, του λόγου τους, «επαναστάτες» που έπεσαν σε κλάδο υποταγμένων!
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών έθεσαν από την πρώτη στιγμή το αυτονόητο. Δηλαδή, να γίνουν έκτακτες γενικές συνελεύσεις που να αποφασίσουν απεργιακές κινητοποιήσεις πριν και μετά τις διακοπές του Πάσχα. Όμως, όπως φάνηκε από την απαξίωση της συγκεκριμένης πρότασης, κάτι τέτοιο θα τάραζε τους εκλογικούς σχεδιασμούς των παρατάξεων που τα έχουν «ακουμπήσει» στη «μάχη των μαχών» των εκλογών για τα συνέδρια των ομοσπονδιών. Αυτοί οι εκλογικοί σχεδιασμοί, που για να καρποφορήσουν ψήφους πρέπει να γίνουν σε κλίμα ηρεμίας χωρίς κινηματικές διαταραχές, είναι ανάγκη να ακυρωθούν. Υπάρχει κίνδυνος, οι εκλογές για τα εκπαιδευτικά συνέδρια, παρά την πιθανή αποκομιδή περίσσιων ψήφων υπέρ της αριστεράς, να είναι άλλο ένα χτύπημα στο κουράγιο των εκπαιδευτικών.
Προφανώς οι αγώνες δεν μπορούν να περιμένουν. Η κυβέρνηση επείγεται να περάσει σειρά μέτρων για να διαλύσει σχολεία, μαθητές κι εκπαιδευτικούς. Κανένας αγώνας δε σχεδιάζεται σε συνθήκες ηρεμίας και ιδανικών συνθηκών. Στα δύσκολα κρίνονται πάντα οι ηγεσίες, με κόπο κατακτιούνται τα δικαιώματα. Οι εκπαιδευτικοί, πολλές φορές στο παρελθόν με τους αγώνες τους, έχουν διαψεύσει αυτούς που τους υποτιμούν. Καλούνται για μια ακόμη φορά να ξεκινήσουν αγώνες για δουλειά, γράμματα και δικαιώματα.