Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλοι και φίλες
Η κ. ο. Χανίων του ΚΚΕ(μ-λ) σας καλωσορίζει στη συζήτηση μας, που φιλοδοξεί να προσεγγίσει την πραγματικότητα, από την σκοπιά των ανθρώπων της δουλειάς και των παιδιών μας, που το σύστημα της βάρβαρης πλέον εκμετάλλευσης τους κλέβει το μέλλον.
Υπηρετώντας σταθερά τη γραμμή της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ στην καπιταλιστική – ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, έχουμε από χρόνια ξεκαθαρίσει την ανάγκη συγκρότησης του κινήματος των εργαζόμενων και της νεολαίας με στήριξη στις αστείρευτες λαϊκές δυνάμεις και σε σαφή διάταξη αναμέτρησης με κάθε λογής ντόπιους και ξένους δυνάστες.
Σε καμιά στιγμή της πορείας της οργάνωσης μας δεν «μπερδευτήκαμε», όπως άλλοι που μίλησαν για π. χ. την Ευρώπη των λαών ή για την ΝΕΑ εποχή της πανανθρώπινης συνεννόησης στα χρόνια του Γκορμπατσόφ. Ούτε πιστέψαμε ποτέ ότι υπάρχουν περιθώρια πραγματικής αλλαγής με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα και του πατριώτη Άκη, που μετά τον πολιτικό του θάνατο συνωστίζονται, οι σύγχρονοι πολιτικοί εκφραστές του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης της παντοτινής ρεμούλας, να τον λιθοβολήσουν.
Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε σειρά ακόμη κομβικών σημείων διαχρονικά της τοποθέτησης μας, για να θυμίσουμε πως παρά τις μικρές του δυνάμεις, το ΚΚΕ(μ-λ) χρόνια τώρα δεν ζει στον κόσμο του, αντίθετα ήταν μέσα στα πράγματα. Πετυχαίναμε και πετυχαίνουμε να είμαστε μέσα στα πράγματα, όχι τόσο λόγω της δυνατότητας στην ανάλυση των στελεχών μας, αλλά κυρίως γιατί αυτό επιδιώκουμε κόντρα σε κάθε πλημμυρίδα αυταπατών που σπέρνει κάθε φορά μεθοδικά το σύστημα, επιδιώκοντας μόνιμα το μανιπουλάρισμα και την κινηματική αδρανοποίηση των λαϊκών μαζών.
Έτσι και σήμερα, δεν θεωρούμε ότι κάναμε σπουδαία ανακάλυψη τον τελευταίο χρόνο, που διατυπώναμε την εκτίμηση ότι οι νέοι άνεμοι του συστήματος από το Παρίσι του Ολάντ μέχρι το Βερολίνο της Μέρκελ αλλά και παγκόσμια είναι σφοδρά αντιλαϊκοί και ενισχυτικοί της ήδη υπάρχουσας αιμοβόρας αδηφαγίας του καπιταλισμού σε βάρος του κόσμου της δουλειάς, ενισχυτικοί ακόμη και των κινδύνων για την ανθρωπότητα ολάκερη από το σάπισμα του καπιταλισμού – ιμπεριαλισμού.
Η πραγματικότητα αυτή του σαπίσματος εκδηλώνεται πρώτα – πρώτα στη ΜΕΚΚΑ του συστήματος, στην πιο ισχυρή χώρα του κόσμου, τις ΗΠΑ. Στη χώρα της Goldman Sacs και του ιερού ναού της Wall Street χαρτιά βάφονται πράσινα και αποκτούν αξία πολλών δις και τρις χάριν στην αδιαμφισβήτητη ικανότητα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού να βάφει κόκκινη τη γη ολάκερων χωρών με το αίμα των λαών όποτε οι δείκτες του χρηματιστηρίου δεν βρίσκουν άλλο τρόπο να σηκωθούν και επιβάλλεται να σηκωθούν τα κανόνια. Το επικίνδυνο σάπισμα του συστήματος σήμερα, με αφορμή την κρίση της Κορέας εγκαινιάζει πλέον ασύστολα με στόχο την τρομοκράτηση αλλά και τον εθισμό των λαών τη φιλολογία του θερμοπυρηνικού πολέμου.
Τα ανατριχιαστικά σενάρια αυτού του τύπου δεν προσομοιώνονται μόνο με προκλητικές ασκήσεις των ΗΠΑ στη Νότια Κορέα μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη της πολιτικής του ιμπεριαλισμού. Και βέβαια δεν αφορούν μονάχα την μακρινή Άπω Ανατολή, αλλά σύμφωνα με τον Νετανιάχου που η υπογραμμένη συγγνώμη του στην Τουρκία, δείχνει πόσο αυτόνομα κινείται. Αφορούν ακόμη και την περιοχή μας. Μιλάμε για την ανοικτή απειλή του Ισραήλ για χτύπημα στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του ΙΡΑΝ.
Επειδή όμως δεν μας αρέσουν τα σενάρια και επειδή η κατάσταση πέρα από επικίνδυνη είναι και πολύ ρευστή, θα μείνουμε στο σημείο αυτό για να επισημάνουμε την κρίσιμη ανάγκη των λαών της Νοτιοανατολικής Μεσογείου να δυναμώσουν την αντιιμπεριαλιστική τους ενότητα κόντρα σε Αμερικανονατοικούς, Ρώσους και οποιουσδήποτε άλλους ιμπεριαλιστές και τους Σιωνιστές δολοφόνους.
Ο βρώμικος ρόλος της βάσης της Σούδας δε σταματά στιγμή να σχεδιάζει, να στηρίζει και να υλοποιεί όχι μόνο δολοφονικές προσομοιώσεις με ασκήσεις δίπλα μας, μα και να στηρίζει το μακέλεμα του λαού στη Συρία μετά από αυτό της Λιβύης και ταυτόχρονα να ενισχύει συνεχώς την απειλή της ζωής όλων των λαών της περιοχής χάριν των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.
Στο ίδιο πλαίσιο τόσο η Ελληνο- Κυπριο- Ισραηλινή αντιδραστική και φιλοπόλεμη συμμαχία, που δίνει τη θέση της στις διατεταγμένες φιλίες που επιβάλλουν οι ΗΠΑ στους τοπικούς νατοϊκούς υπηρέτες τους, δεν στοχεύουν πουθενά αλλού παρά στην ενίσχυση της αμερικάνικής πολιτικής στον άγριο ιμπεριαλιστικό διαγκωνισμό που εξελίσσεται λυσσαλέα στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο – Μέση Ανατολή με πρόσφατο θύμα τον κυπριακό λαό και με συνεχιζόμενη και κλιμακούμενη σφαγή και καταστροφή του λαού της Συρίας.
Στη Συρία οι ΗΠΑ και οι Αγγλογάλλοι προμηθευτές όπλων και χρημάτων στις δολοφονικές συμμορίες, δυσκολεύονται να εξισορροπήσουν τη χρήση αντιδραστικών αραβικών δυνάμεων του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας που φτάνουν μέχρι την Αλ Κάιντα του Ιράκ!! αλλά αποκτούν νέες δυνατότητες με τον όποιο συντονισμό Ισραήλ – Τουρκίας και πάντα με στόχο την εκδίωξη της Ρωσίας, όσο και αν το συνεχιζόμενο μακελειό βυθίζει τη χώρα και το λαό της Συρίας στην καταστροφή. Οι φονιάδες και ληστές του ιμπεριαλισμού με διαφορετικό τρόπο έδρασαν στο απέναντι νησί της Κύπρου αλλά με ανάλογες γεωπολιτικές επιδιώξεις.
Εδώ η άγρια ιμπεριαλιστική σύγκρουση που έφερε την εξελισσόμενη οικονομική καταστροφή της Κύπρου συναντήθηκε με την λεγόμενη κρίση της ευρωζώνης, αποκαλύπτοντας πως στην πραγματικότητα η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση καλά κρατεί και πως, όσο συμπλέκεται με τον ενδοιμπειραλιστικό ανταγωνισμό τόσο βαθαίνει και αποκαλύπτει κρίσιμα και επικίνδυνα αδιέξοδα του παγκόσμιου συστήματος. Η κρίση των ιερών ναών του συστήματος, των τραπεζών, επανέρχεται πάνω στη βάση του ρημάγματος σειράς εξαρτημένων χωρών σαν τη χώρα μας, της πραγματικής οικονομίας και κυρίως των ανθρώπων της δουλειάς.
Η κρίση των τραπεζών, με επίκεντρο αυτή τη φορά την Ευρώπη και όχι τις ΗΠΑ που ξεκίνησε, επανέρχεται με καταχρεωμένα πλέον τα κράτη που το 2008 κάλυψαν τις τραπεζικές φούσκας και μαύρες τρύπες, με προίκα για τους λαούς μνημόνια «σωτηρίας» και το μέλλον της φτώχειας, της ανεργίας, της εξαθλίωσης αλλά και της φασιστικοποίησης και της απειλής της ίδιας της Ειρήνης.
Ναι, θέλουμε δε θέλουμε, αυτή είναι η πραγματικότητα!! Η εποχή που ζούμε είναι η εποχή του ιμπεριαλισμού, του φασισμού και του πολέμου και αυτό ξανααποκαλύπτεται ολοκληρωτικά σήμερα, σαν αποτέλεσμα της ταξικής αντιμετώπισης της καπιταλιστικής κρίσης, από τις δυνάμεις του συστήματος. Πράγματι, οι λύκοι του κεφάλαιου και του ιμπεριαλισμού αντιμετωπίζουν την κρίση του συστήματος τους, παρότι λύκοι που σπαράσσονται μεταξύ τους, με πλήρη ταξική συγκρότηση και πλήρη ταξική συνείδηση και επίγνωση. Είναι τόσο σταθερή η επιμονή τους στην σωτηρία του συστήματος της εκμετάλλευσης, που συχνά τους οδηγεί ακόμη και σε κινήσεις ταξικής τύφλωσης και καταστροφής. Ξέρουν όμως τι κάνουν, έστω και αν το φάρμακο π. χ. των μνημονίων τους σκοτώνει τον ασθενή και άρα και χώρο και πεδίο δράσης τους.
Το μακελειό των Γάλλων στο Μαλί έδειξε τη διεύθυνση και τη φορά του ανέμου του Ολάντ. Καμιά ανάλυση, ούτε του Κρούγμαν ούτε του Σταθάκη – Δραγασάκη ούτε κανένα σχέδιο Β, δεν ξεγελά ούτε μεταπείθει το σύστημα από το να συμπεριφέρεται στον κόσμο της δουλειάς με όρους βαρβαρότητας. Η ωμή δολοφονία των δεκάδων απεργών των ορυχείων της Νότιας Αφρικής πριν λίγους μήνες ήταν χαρακτηριστικό σήμα κατατεθέν της καπιταλιστικής βαρβαρότητας στην εποχή μας… Το ίδιο και το κτηνώδες συμβάν με τα κατάσαρκα πυρά στους απλήρωτους εργάτες στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας.
Να λοιπόν για ποιο φως στην άκρη του τούνελ μιλάει ο Σαμαράς και οι τρι-κομματικοί συνεταίροι του, λακέδες του ιμπεριαλισμού και υπηρέτες του ντόπιου κεφάλαιου. Την ώρα που ξεπουλούν τον πλούτο και κάθε έννοια εθνικής υπόστασης της χώρας, την ώρα που βυθίζουν το λαό στη φτώχεια και την εξαθλίωση, κάνουν εθνική πολιτική το ρατσισμό, στήνουν στρατόπεδα συγκέντρωσης και μιλάνε για βόμβες μικροβίων, καλλιεργώντας συστηματικά το δηλητήριο του ρατσισμού σε βάρος των κολασμένων της προσφυγιάς και του ξεριζωμού από ακόμη πιο ρημαγμένες χώρες από τη χώρα μας.
Στο πλαίσιο της πολιτικής της φασιστικοποίησης επιχειρούν να διχάσουν και να τρομοκρατήσουν τον κόσμο της δουλειάς, γιατί ξέρουν πως η ταξική ενότητα και αντιιμπεριαλιστικός προσανατολισμός της λαϊκής οργής θα τους χαλάσει τα σχέδια.
Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλοι και φίλες,
Είναι ανάγκη να διαβάσουμε σωστά και χωρίς αυταπάτες την πραγματικότητα, όσο και αν κυριαρχεί σήμερα η οδυνηρή, για τους λαούς, διάσταση των πραγμάτων και δεν διακρίνεται ακόμη με σαφήνεια η προοπτική της ελπίδας.
Το καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό σύστημα εξανθρωπίστηκε κάπως, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, κυρίως μετά τον Β’ Π. Π. στη βάση του γεγονότος ότι το 1945 οι λαοί ύψωσαν τη σημαία της αλήθειας και του δίκιου στο Ράιχσταγκ. Δηλαδή σα να λέμε σήμερα στο Λευκό Οίκο! Ναι για δεύτερη φορά μετά το 1917 οι λαοί γράφουν τότε νέα σελίδα στον αγώνα τους για την πρόοδο, όταν με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές συνέτριψαν το ναζιφασισμό, που δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η έσχατη επιλογή του συστήματος για να τα βγάλει πέρα, όπως – όπως, με τους εφιάλτες του. Ναι γι’ αυτό ο καπιταλισμός για κάμποσες δεκαετίες μετά τον Β’ Π. Π. έβαλε νερό στο κρασί του!! Γιατί απειλήθηκε από την πλέμπα, από τους εργάτες και κάθε λογής κολασμένους που θέλησαν να φέρουν τα πάνω κάτω. Τι ισοπεδωτισμός!! Σε μια σειρά χώρες, και ιδιαίτερα στην ΕΣΣΔ του Στάλιν, θέλησαν να ‘χουν συνταγματικά κατοχυρωμένο το δικαίωμα στη δουλειά!! Τόλμησαν τα Σταλινικά αυτά καθεστώτα να παρέχουν σε όλους τους εργαζόμενους δωρεάν στέγη, δωρεάν θέρμανση, αληθινή δωρεάν παιδεία, υγεία και πολιτισμό!! Εκτίναξαν το επίπεδο του λαού τους και παραλίγο, με βάση το παράδειγμα τους, να ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς σ’ όλη την Ευρώπη και όχι μόνο!!
Να λοιπόν γιατί το σύστημα ψάχνει τα σοβιετικά κατάλοιπα και τα καταρρίπτει αποφασιστικά με την κρίση ευκαιρία, ακόμη και σήμερα, ακόμη και στη χώρα μας. Οι αντίπαλοι του λαού ξέρουν καλά πάνω σε ποια βάση και με ποια συγκρότηση ο λαός τους απέσπασε κομμάτι της ζωής του.
Στη βάση της ταξικής αντιιμπεριαλιστικής του συγκρότησης ο λαός μας, έστω και αν λόγω ελλειμμάτων ηττούνταν, ωστόσο έγραψε λαμπρές σελίδες και οι ανείπωτες θυσίες του δεν πήγαν χαμένες. Την ίδια στιγμή, οι αυταπάτες τόσο για τη φύση και το χαρακτήρα των ντόπιων δυναστών όσο και για τους τέτοιους ή αλλιώτικους καλούς ιμπεριαλιστές του κόστισαν πάντα ακριβά.
Αν είναι δυνατόν σήμερα ένα κόμμα, υποτίθεται αριστερό, να εκλιπαρεί ανοικτά τις ΗΠΑ και τους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές για νέο σχέδιο Μάρσαλ!! Το σχέδιο Μάρσαλ υιοθετήθηκε στην Ευρώπη όταν οι λαοί έγιναν απειλή, όπως αναφέραμε!! Συνοδεύτηκε με το δόγμα Τρούμαν και στη χώρα μας σήμανε βομβαρδισμούς με ναπάλμ στο Γράμμο – Βίτσι, εκτελεστικά αποσπάσματα, εξορίες, φυλακές, χούντα, νατοϊκές βάσεις και υποθήκευση από κάθε άποψη του μέλλοντος της χώρας.
Όχι φίλοι και σύντροφοι…
Η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τα σχήματα ανάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων του αριστερού χυλού γύρω από αυτόν, με τα διάφορα σχέδια Β. Δεν υποφέρουν οι λαοί της Ευρώπης από μια κρίση λαθεμένης πολιτικής διαχείρισης της πεισματάρας Μέρκελ, του δύστροπου Σόιμπλε και κάποιων ακόμη της Γερμανίας και του ευρωπαϊκού βορά. Όλοι ξέρουν ότι η λιτότητα μειώνει τη ζήτηση, μα ο γερμανικός ιμπεριαλισμός μόνο με το σκληρό Ευρώ αποκτά γεωπολιτικό όχημα εξόρμησης, με δεδομένα πάντα τα όρια ενός τέτοιου οχήματος όσο η Γερμανία δεν αποκτά στρατό. Να γιατί, ενώ δεν ακολούθησε Αγγλογάλλους και ΗΠΑ στη Λιβύη, τώρα τρέχει να ενισχύσει με πάτριοτ την Τουρκία στα σύνορα με τη Συρία, αντιλαμβανόμενη πως ο τσαμπουκάς με το Ευρώ, έστω και αν στην Κύπρο π. χ. την βάζει κάπως στο παιχνίδι, ωστόσο δεν φτάνει. Σαφώς το μεγάλο πρόβλημα και όριο του αδίστακτου κατά τα άλλα, γερμανικού ιμπεριαλισμού παραμένει για την ώρα ο έλεγχος της στρατιωτικής του δράσης, συνέπεια της ήττας στον Β’ Π. Π. Κατά τα άλλα, η σφοδρή σύγκρουση, δημόσια του Σόιμπλε με τον υπουργό οικονομικών των ΗΠΑ Jak Lu στο Βερολίνο κλιμακώθηκε στην Ουάσιγκτον στη σύνοδο των G20.
Η Λαγκάρντ λέει δεν άκουσε, όμως όλοι ακούσαμε τον Σόιμπλε να ανοίγει ευθαρσώς, απαντώντας στα καρφιά του Jak Lu, το μεγαλύτερο παγκόσμια συστημικό πρόβλημα… Το πρόβλημα του ιλιγγιώδους χρέους των ΗΠΑ, που μπροστά του το ελληνικό χρέος είναι κυριολεκτικά ψίχουλα. Ποιος άλλος βέβαια, εκτός από τους Γερμανούς με τα σφικτά δημοσιονομικά που τα επιβάλλουν σαν γραμμή στην ευρωζώνη θα μπορούσε να θίξει το κύρος των ΗΠΑ; Οι λεγόμενες αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης σίγουρα, εκτός από χρέος των ΗΠΑ, αξιολογούν και τα σιδερικά τους.
Η Ε. Ε. που δεν είναι καν ενιαίο κράτος, χωρίς το βάρος και το κύρος σιδερικών που δεν έχει, όχι μόνο δεν μπορεί να διατηρήσει την αίγλη του Ευρώ χωρίς λιτότητα μα λόγω αυτών των εγγενών της προβλημάτων δεν μπορεί καν εύκολα να κόψει χρήμα ή έστω ευρωομόλογα.
Από κει και πέρα και επειδή κόβει χρήμα π. χ. και η Ιαπωνία θα δούμε πώς θα εξελιχθεί το άγριο νομισματικό πανηγύρι στην πορεία. Πώς θα εξελιχθεί δηλαδή ο ακήρυχτος νομισματικός πόλεμος και μέχρι που θα μείνει στο νομισματικό και στο ευρύτερο οικονομικό επίπεδο και μόνο.
Ήδη πέρα απ’ αυτά που συνολικά είπαμε για την Κορέα είναι ν’ ανησυχεί κανείς και με το τρομοκρατικό χτύπημα της Βοστόνης που σίγουρα κρύβει μεγάλα και κρίσιμα ερωτηματικά. Ερωτηματικά για το κατά πόσο στην υπερδύναμη κάποιοι είναι ήδη έτοιμοι για πολεμική έξοδο πέρα από τις φραστικές αντεγκλήσεις με το Σόιμπλε και την εναντίωση του ΔΝΤ στη γερμανική λιτότητα. Το σίγουρο είναι πως οι ΗΠΑ σαν παγκόσμια ιμπεριαλιστική δύναμη ηγεμονεύει στις εξελίξεις σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα στον πλανήτη. Συνεχίζουν να δρουν σαν το μεγαλύτερο εχθρό των λαών και της ειρήνης από την Βενεζουέλα ως τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή και από τον ειρηνικό και τη θάλασσα μεταξύ Κίνας – Ιαπωνίας ως την ίδια την Ευρώπη. Ο Jack Lu απλά συνεχίζει τη δουλειά του προκατόχου του Γκάιτνερ στα βασικά ζητήματα της ευρωζώνης όσο και αν αυτό εκνευρίζει τους Γερμανούς. Και σίγουρα αυτό είναι το λιγότερο σε σχέση με τις δυνατότητες του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Είναι απ’ αυτήν την άποψη εύλογο οι ΗΠΑ να αξιοποιούν στην κόντρα τους τον ευρωπαϊκό νότο, που οι λαοί του συντρίβονται από την αδηφαγία του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου των ισχυρών της Ε. Ε. Και οι ίδιες οι αστικές τάξεις στριμώχνονται θανάσιμα. Πόσο μάλλον χώρες σαν την Ιταλία που η αστική της τάξη δεν είναι του μεγέθους της ελληνικής, για να αντέχει να λέει ναι σε όλα. Όμως πόσο η λεγόμενη αντίθεση Βορά – Νότου της Ε. Ε. μπορεί να γίνει βάση συγκρότησης των λαών;
Για μας είναι αναγκαίο να ξεκαθαριστεί πως κάθε λαός οφείλει να συγκροτηθεί με βάση την πραγματικότητα της χώρας του και πάντα σε ταξική βάση. Το λεγόμενο αντιμνημονιακό μέτωπο του ΣΥΡΙΖΑ με τον ΚΑΜΕΝΟ δεν αποτελεί συμμαχία του μαζικού λαϊκού κινήματος με το διάολο των ΗΠΑ όπως διακηρύττουν. Ουσιαστικά αυτές οι επικίνδυνες, τυχοδιωκτικές ακροβασίες δρουν διαλυτικά για την αριστερά και το μαζικό κίνημα και δίνουν εξετάσεις στο διάβολο και δεσμεύονται να τον υπηρετήσουν. Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ που στις δημοσκοπήσεις χτυπά 30% συμμετέχει πλέον, όταν συμμετέχει, στα λαϊκά συλλαλητήρια δια αντιπροσώπων. Το χειρότερο όμως είναι ότι οι αταξικές διαχειριστικές προτάσεις και οι αυταπάτες των διαφόρων κυβερνητικών σχεδίων, γιατί δεν είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, διαλύουν σε επίπεδο αντίληψης αυτό που χρειάζεται να συγκροτηθεί.
Χρειάζεται λοιπόν μαζικό λαϊκό κίνημα, που δεν μπορεί παρά να συγκροτείται καθημερινά μέσα από τις υπαρκτές λαϊκές αντιστάσεις και συγκρούσεις. Ο αντίπαλος είναι τέτοιος που περιγράψαμε, κινείται αδίστακτα και χωρίς όρια, σ’ ότι αφορά την καταστροφή που επιφέρει στον κόσμο της δουλειάς.
Στη βάση της σφοδρής επίθεσης που εξαπολύεται με την κρίση ευκαιρία και για να αντιμετωπίσει την κρίση, έχει συγκροτηθεί και συγκροτείται συνεχώς και σ’ όλα τα επίπεδα. Ιδεολογικό – πολιτικό – κατασταλτικό – στρατιωτικό. Η αριστερά των αυταπατών, όταν κρύβει τον βάρβαρο και αδίστακτο χαρακτήρα συνολικά του συστήματος, ουσιαστικά υποσκάπτει την δυνατότητα του κόσμου της δουλειάς να διδαχτεί από την ίδια τη ζωή για την πραγματικότητα του συστήματος.
Όταν εξωραΐζονται οι ΗΠΑ και ο Ομπάμα, όταν δεν χτυπιέται η πολιτική της Μέρκελ αλλά διαλύεται η αναγκαία αντιιμπεριαλιστική συγκρότηση του λαού. Όταν αποκρύπτεται ο χαρακτήρας του αστικού κράτους και των μηχανισμών καταστολής, όταν η πολιτική της φασιστικοποίησης συγκαλύπτεται με καταγγελία μιας μόνο έκφρασης, της χρυσής αυγής, όταν καλλιεργούνται εκλογικές και άλλες αυταπάτες για την ευκολία της αλλαγής, τότε διαλύονται οι λαϊκές αντιστάσεις αντί να συγκροτούνται για να αντιμετωπίσουν την κλιμακούμενη τρομοκρατία και τους μηχανισμούς του κράτους – παρακράτους.
Χρειαζόμαστε σε αυτές τις συνθήκες μαζικό λαϊκό ξεσηκωμό. Χρειαζόμαστε και είναι εφικτά μαζικά συλλαλητήρια και απεργίες και όχι εικονικές κινητοποιήσεις με υπογραφές φορέων και με αντιπροσώπους. Χρειαζόμαστε πραγματικό μαζικό λαϊκό κίνημα Αντίστασης – Διεκδίκησης- Ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής και των συσχετισμών που τη στηρίζουν. Παρά την εξηγήσιμη κινηματική παύση εδώ και πολλούς μήνες, η λαϊκή οργή είναι δεδομένη και ενισχύεται. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, και ΔΗΜΑΡ αποκαλύπτονται ανοικτά σαν λακέδες του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης και όσο η ζωή θα διαψεύδει τις ψεύτικες υποσχέσεις τους για ανάκαμψη άλλο τόσο το λαϊκό μίσος ενάντια τους θα φουντώνει. Να γιατί προχωρούν τον εκφασισμό της δημόσιας ζωής αξιοποιώντας και τη χρυσή αυγή και άλλες αντιδραστικές εκφράσεις ψευτο-πατριωτισμού. Είναι σίγουρο πως φοβούνται το λαό!!
Όμως δυστυχώς με άλλους όρους και η αριστερά μας φοβάται το λαό. Φοβάται να πάρει την ευθύνη της σύγκρουσης με το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Ήταν χαρακτηριστική η στάση στις πλατείες. Το ΚΚΕ έλειπε, ενώ ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ σαν χαμαιλέοντες αποδέχτηκαν να γίνουν οι πλατείες ως και φυτώρια φασιστικών συγκροτήσεων. Οι δημοκράτες αγωνιστές αυτών των χώρων που παραμένουν αντιφασίστες με ουσιαστικό τρόπο και τίμιοι θα άξιζε να βγάλουν τα συμπεράσματα τους και, έστω και τώρα, να δουν που οδηγεί το να μη λες τα πράγματα με το όνομα τους.
Εμείς πιστεύουμε πως αν και η αριστερά μας την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια από την ευθύνη της στη λαϊκή συγκρότηση και αυτό έχει άσχημες συνέπειες στο κίνημα, ωστόσο στο λαό συνεχίζουν να υπάρχουν τεράστια αποθέματα και δυνατότητες αντίστασης.
Δεν ήμασταν εμείς που σαλπίζαμε αντεπίθεση, ούτε τώρα όμως θα αποδεχτούμε τα καλέσματα για αναχώρηση από την ταξική πάλη, μιας και δεν γίνεται τίποτα. Ναι υπήρχαν και ενισχύθηκαν αυταπάτες στο λαό γι’ αυτό και υπάρχει απογοήτευση που δεν αποκρούστηκαν έτσι εύκολα τα μνημόνια.
Καλλιεργούνται μονίμως άλλωστε και οι λύσεις ευκολίας…
Σίγουρα τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα γι’ αυτούς που επιμένουν στο μονόδρομο της λαϊκής πάλης. Σίγουρα ζούμε σε δύσκολους καιρούς. Όμως ούτε ο λαός μας ούτε οι λαοί του κόσμου έχουν πει την τελευταία τους λέξη!!
Η ιστορία δεν θα τελειώσει ούτε τώρα!! Αν κάτι κινδυνεύει να τελειώσει όσο βαθαίνει η κρίση του συστήματος είναι η δυνατότητά του να χειρίζεται καταστάσεις.
Η άγρια αντιλαϊκή επίθεση είναι δεδομένο πως θα συνεχιστεί σ’ όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Και οι λαοί από τη Νότια Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική και από την Αίγυπτο και την Ινδία και την Κίνα είναι σίγουρο πως θα επιμένουν να θέλουν να ζήσουν. Προφανώς μέσα από βάσανα και ανείπωτα δεινά που ήδη σπέρνει το σύστημα οι λαοί δε θ’ αργήσουν να βρουν το δρόμο τους. Κρίσιμο σ’ αυτή τη διαδικασία ωρίμανσης των δοσμένων λαϊκών αντιστάσεων ο ρόλος της Αριστεράς που επιμένει να μάχεται και να παραμένει μέσα στην ταξική πάλη. Ας μην υποτιμούμε τις μικρές δυνατότητες που έχουμε και ας κινηθούμε πιο αποφασιστικά ιεραρχώντας με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο που θα επενδύσουμε τις λίγες δυνάμεις μας.
Ο λαός μας αντιστέκεται καθημερινά και παντού με σωστούς ή και λαθεμένους τρόπους και όπως τελοσπάντων καταλαβαίνει και μπορεί. Επιδρούν στις αντιστάσεις του συστηματικά ακόμη και καθαρά αστικές απόψεις, επιδρά η κρατική τρομοκρατία, η απογοήτευση, επιδρά και η Αριστερά με λιγότερες ή περισσότερες αυταπάτες και άλλες συνήθειες. Τα μικροαστικά στρώματα που πλήττονται θανάσιμα θέλουν επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση έστω κι αν αυτό αποδείχνεται πια ακατόρθωτο. Η απογοήτευση και η απόγνωση δίπλα στην οργή και στην αγωνία για δράση είναι σημεία των καιρών!.
Η εργατική τάξη θέλει δρόμο για ν’ αντιστρέψει την προηγούμενη πορεία διάλυσή της σαν κορμό της λαϊκής πάλης. Όμως μόνο με επίγνωση της ανειρήνευτης αντίθεσης ανάμεσα στον κόσμο του κεφαλαίου και στον κόσμο της δουλειάς μπορεί να ξανά υπάρξει συγκρότηση μαζικού λαϊκού κινήματος. Μόνο μέσα από την κατανόηση της ανάγκης να σπάσουν οι κάθε λογής αλυσίδες της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης μπορούν ν’ ανοίξουν ξανά δρόμοι συγκρότησης μαζικού λαϊκού κινήματος με προοπτική την κοινωνική απελευθέρωση. Και μόνο μέσα από το άνοιγμα ξανά τέτοιων δρόμων των λαών θα ξανά υπάρξει ακόμη μεγαλύτερη στο μέλλον η ΑΠΕΙΛΗ που στον προηγούμενο αιώνα τρόμαξε τόσο τον καπιταλισμό.
Στο σύστημα της καπιταλιστικής- ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας αξίζει όχι μόνο να ξανα- τρομάξει από τους λαούς μα είναι ιστορικά αναγκαίο να ανατραπεί!
Η κρίση είναι του καπιταλισμού και όχι της ανθρωπότητας!!
Ας μην υποκύψουμε, ας συνεχίσουμε τον αγώνα με ταξικές θέσεις και ιεραρχήσεις αναλύοντας κάθε φορά τη συγκεκριμένη κατάσταση με τη συγκεκριμένη ανάλυση που απαιτεί.
Κλείνοντας σύντροφοι και φίλοι θα θέλαμε στη σημερινή μας συζήτηση να ενημερώσουμε για την πανελλαδική προσπάθεια της οργάνωσής μας να κινηθεί με όσους αγωνιστές και οργανώσεις μπορεί μέσα από την Πρωτοβουλία για Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία που καταρχήν ξεκίνησε με συμφωνία της οργάνωσής μας με το Μ-Λ ΚΚΕ. Έχει υπάρξει σχετική εκδήλωση και στην πόλη μας ακριβώς ένα χρόνο πριν και αποδείξαμε ήδη πως δεν ήταν προεκλογική λεζάντα για την εκλογική συνεργασία των δύο οργανώσεων. Δεκάδες αξιόλογες συσπειρώσεις δράσεις αγωνιστών έχουν στηθεί στην Αθήνα και σε μια σειρά πόλεις. Και στα Χανιά παλεύουμε, και οφείλουμε περισσότερο, για το πλάτεμα και την ενίσχυση της Πρωτοβουλίας Αντίστασης που ήδη έχει κατακτήσει αναγνωρίσιμο στίγμα στο κίνημα της πόλης και συγκροτεί αξιόλογα και μαχητικά μπλοκ σε κάθε διαδήλωση. Έχουμε σίγουρα πολύ δουλειά μπροστά μας και τίποτα δε θα προκύψει άκοπα. Όμως τα όποια βήματα πανελλαδικής συγκρότησης της ΠΑΑΣ είναι μια κατάκτηση και το ζητούμενο η ΠΑΑΣ να εμπνεύσει ένα ευρύτερο δυναμικό αγωνιστών μπορεί να προκύψει μέσα από πρωτοβουλίες δράσεις στο πλαίσιο του λαϊκού μετώπου για ΔΟΥΛΕΙΑ- ΕΙΡΗΝΗ- ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ- ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ. Η πανελλαδική συγκρότηση της ΠΑΑΣ τον Ιούνιο πρέπει να βρει στην Αθήνα ένα δυναμικό αγωνιστών και από τα Χανιά.
Και στα Χανιά και σ’ όλη τη χώρα να συμβάλλουμε στο δυνάμωμα των λαϊκών αντιστάσεων. Η λαϊκή αντίσταση είναι μονόδρομος.
