Την ίδια γραμμή έχει και η ΚΝΕ, η οποία ήδη κάνει λόγο για εναλλακτικές μορφές πάλης μέχρι να αλλάξουν οι συσχετισμοί (και να ανέβει το ΚΚΕ στην εξουσία, συμπληρώνω), ξεχωρίζοντας μάλιστα την κατάληψη από το πολιτικό της πλαίσιο στις συνελεύσεις, κατεβάζοντάς το ως ψήφισμα πριν από τα πλαίσια. Κάτι τέτοιο πέρα από πολιτικά λάθος (δεν μπορεί το μέσο πάλης να είναι ανεξάρτητο από το πολιτικό περιεχόμενο και στόχο που αυτό εξυπηρετεί) και αντικαταστατικό, δημιουργεί ένα κακό προηγούμενο για το φοιτητικό κίνημα, μιας και το σύστημα θα έχει τη δυνατότητα στο μέλλον να χρησιμοποιήσει αυτήν την οπορτουνιστική τακτική προς όφελός του, σπάζοντας καταλήψεις και αγώνες.
Η ΕΑΑΚ μαζί με την ΑΡΕΝ διατηρούν την ίδια αδιέξοδη και επικίνδυνη για το κίνημα τοποθέτησή τους, λέγοντας πως ο νόμος δεν ανατρέπεται αν δεν πέσει η κυβέρνηση (δηλαδή να γίνουν εκλογές), ενώ πνιγμένοι στις εκλογικές αυταπάτες στήνουν μακριά από τον κόσμο συντονιστικά που θα καπελώνουν κάθε αντίθετη προς αυτούς άποψη, φιμώνοντας οποιονδήποτε άλλον. Οι Αγωνιστικές Κινήσεις δίνουν όλες τις δυνάμεις τους για να υπερασπιστούν τη δεύτερη άποψη που μπαίνει στο κίνημα. Στο δίλημμα λοιπόν εκλογές ή κίνημα απαντάμε κίνημα, έχοντας ξεκάθαρο ότι μόνο το μαζικό και παρατεταμένο φοιτητικό κίνημα μπορεί να ανατρέψει τη βάρβαρη αυτήν επίθεση. Την ίδια στιγμή προωθείται στις σχολές ένα μπλοκ αντικατάληψης διαφημιζόμενο και από τα ΜΜΕ, που ενώ στήνεται από «απογοητευμένα» μέλη της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ, στηρίζεται από αρκετούς φοιτητές, αφού η «λάσπη» των ΜΜΕ, αλλά και οι εκτός τόπου και χρόνου αναλύσεις που ακούγονται στις σχολές από τις δυνάμεις, δεν έχουν πείσει αυτά τα κομμάτια για την αναγκαιότητα των κινητοποιήσεων.
