Οι συλλογικές συμβάσεις στο απόσπασμα

Τελικά, ο μισθός των εργαζόμενων παύει να αποτελεί προϊόν συλλογικής διαπραγμάτευσης και περνάει στα χέρια του κεφαλαίου, των επιχειρήσεων να αποφασίζουν πόσο μισθό και μεροκάματο θα παίρνουν οι εργαζόμενοι. Το κεφάλαιο θα αποφασίζει και θα διατάζει, θα απειλεί και θα εκβιάζει με απόλυση τον εργαζόμενο να συνάψει ατομική σύμβαση σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τις ορέξεις των επιχειρήσεων. Αυτό το κεφάλαιο ήδη το κάνει παράνομα και στο εξής θα το κάνει σύμφωνα και με τον νόμο. Η κυβέρνηση για λογαριασμό του κεφαλαίου και των τροϊκανών αφεντικών της, χωρίς περιστροφές, και με βιασύνη θα λέγαμε, προχωρά στην πλήρη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Αφαιρεί τη δυνατότητα των εργαζομένων συλλογικά να διαπραγματευτούν την αμοιβή τους, το ποσό δηλαδή που ο εργαζόμενος θα πουλήσει την εργατική του δύναμη. Αυτή τη δυνατότητα την έχει αποκλειστικά το κεφάλαιο. Μετά τον αντεργατικό νόμο, τον περασμένο Δεκέμβρη, που καθιέρωσε τις ειδικές συμβάσεις με τις λεγόμενες εργασιακές επιτροπές σε επιχειρήσεις κάτω των 30 εργαζόμενων, στις οποίες εργάζεται το 25% των μισθωτών, τώρα προωθεί το κυβερνητικό επιτελείο νέα νομοθετική ρύθμιση.

Πιο συγκεκριμένα, τη δυνατότητα σύναψης επιχειρησιακής «σύμβασης» με ατομικές υπογραφές επί λίγων εργαζομένων. Αυτή η ρύθμιση θα ισχύει και για τις επιχειρήσεις που απασχολούν κάτω από 50 άτομα, εκεί όπου εργάζεται το 90% των μισθωτών της χώρας.
Στις επιχειρήσεις αυτές ο εργοδότης θα μπορεί να καλεί έναν έναν προσωπικά τους εργαζομένους και να τους υποδεικνύει να αποδεχτούν τη μείωση των αποδοχών τους. Όταν συγκεντρώσει το 50% συν μία των υπογραφών, η εικονική σύμβαση θα ισχύει για το σύνολο του προσωπικού. Λέγεται πως δεν θα είναι πιο κάτω ο μισθός από τον κατώτατο μισθό που ορίζει η σύμβαση της ΓΣΕΕ (751 ευρώ) ή 20% χαμηλότερα για τους νέους κάτω των 25 ετών. Μια τέτοια εξέλιξη θα αποσαθρώσει ακόμα περισσότερο το συνδικαλιστικό κίνημα και θα αφαιρέσει τόσο από την ΓΣΕΕ όσο και από τις κλαδικές ομοσπονδίες τον βασικό λόγο ύπαρξής τους. Πάνω από όλα θα υπονομεύσει τη δυνατότητα συγκρότησης της εργατικής τάξης στην κατεύθυνση της πάλης της για την πώληση της εργατικής της δύναμης και όλων των υπόλοιπων αναγκών της για τα οποία και διαπραγματευόταν για την επίλυσή τους. Πρόκειται για ένα χτύπημα στην καρδιά της συλλογικής δράσης του εργατικού κινήματος στο πεδίο που συντελείται η καπιταλιστική εκμετάλλευση και η εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία. Σε αυτές λοιπόν τις συνθήκες οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ έδειξαν για μία ακόμα φορά το αποκρουστικό τους πρόσωπο, αυτό της υποταγής και της συνθηκολόγησης με την αστική τάξη. Η μόνη αντίδρασή της ήταν να καλέσει τους εργοδοτικούς φορείς (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ και τους εμπόρους) «να αποδείξουν με τη στάση τους ότι η ομόφωνη, διακηρυγμένη θέση τους για το σεβασμό των κλαδικών ΣΣΕ και τον θεσμό της επέκτασης των συμβάσεων αυτών απορρέει από τη θωράκιση του θεσμικού τους ρόλου και την ισότιμη προστασία των μελών τους από καταχρηστικές πρακτικές». Να λοιπόν μέχρι πού έχει φτάσει αυτή η ξεπουλημένη συνδικαλιστική ηγεσία, να καλεί τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές και τους εμπόρους να σεβαστούν τον θεσμό των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, όταν ανοιχτά ο ΣΕΒ με υπόμνημα στην κυβέρνηση και στους τροϊκανούς, αλλά και με ανακοίνωση στον Τύπο, απαιτεί τη διάλυση των ΣΣΕ και την αντικατάστασή τους με ειδικές συμβάσεις που έχουν συμφωνηθεί με την κυβέρνηση τόσο στο μνημόνιο όσο και στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.
Οι εργαζόμενοι πλέον θα βρεθούν σε ακόμα χειρότερη θέση, τόσο στο επίπεδο του μισθού τους που μπορεί να μειωθεί σε τρομακτικά επίπεδα, που μπορεί να φτάσει μέχρι και στο 70%, καθώς και στο ζήτημα της οργανωμένης πάλης του στη μείωση της δυνατότητας να διαπραγματεύεται τον μισθό του, την ίδια τη ζωή του, τη ζωή των παιδιών του. Εδώ χρειάζεται να κάνουμε τα πάντα για να ανατραπεί αυτή η αθλιότητα και βαρβαρότητα.