Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

22 Σεπ 2011

Νομοσχέδιο καταστροφής των ταξιτζήδων

Το νομοσχέδιο που παρουσίασε ο Ραγκούσης για τα ταξί είναι ό,τι χειρότερο έχει εμφανιστεί μέχρι τώρα και αιφνιδίασε τον κλάδο. Είναι ίσως η πρώτη περίπτωση που ξεκάθαρα δηλώνεται η καταστροφή ενός μικροαστικού στρώματος προς όφελος του κεφαλαίου, χωρίς μεταβατικές περιόδους, χωρίς καν μία ρύθμιση που να αφήνει χαραμάδα έστω και κάποιας ελπίδας ότι μπορεί κάποιος να τη γλιτώσει.
Το κυρίαρχο είναι βέβαια η ίδρυση ανώνυμων εταιρειών και ΕΠΕ, οι οποίες ναι μεν υπήρχαν θεσμοθετημένες από το 2003, ναι μεν αυτό προβλεπόταν και από το προεδρικό διάταγμα του Ρέππα, παράλληλα όμως με τους συνεταιρισμούς (ραδιοταξί) και την ατομική ιδιοκτησία, αφήνοντας τη «ρύθμιση της αγοράς» στον ανταγωνισμό. Τώρα με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα καταργείται κάθε άλλη μορφή πλην ΑΕ και ΕΠΕ.

Τα περί φθηνής άδειας δεν ισχύουν, μια και, αφού σπάει στα δύο την έως τώρα άδεια (ΕΔΧ), στην Άδεια Παροχής Υπηρεσιών (ΑΠΥ) που θα κοστίζει κάπου μεταξύ 15.000 και 40.000 ευρώ και στη Άδεια Κυκλοφορίας αυτοκινήτου (ΑΚΥ) που θα κοστίζει 5.000, φτάνει κάπου μεταξύ 20.000 και 45.000 ευρώ συνολικά. Την άδεια αυτή θα πρέπει όλοι οι τωρινοί ιδιοκτήτες να την παραλάβουν (παραδίνοντας την παλιά) μέσα στο πρώτο εξάμηνο από τη δημοσίευση του νόμου, εφ’ όσον ψηφιστεί. Στην αντίθετη περίπτωση «µέχρι τη συμμόρφωση αναστέλλεται αυτοδικαίως η ισχύς της άδειας κυκλοφορίας του ΕΔΧ αυτοκινήτου».
Εδώ ερχόμαστε στο άλλο ψέμα της κυβέρνησης, μια και, ενώ ισχυρίζεται ότι οι τωρινοί κάτοχοι θα πάρουν τη νέα ΑΠΥ δωρεάν, το νομοσχέδιο, στο άρθρο 31/4, λέει ξεκάθαρα ότι θα έχουν έκπτωση ανάλογα με το ποσοστό ιδιοκτησίας που έχουν τώρα και θα απαλλαγούν από το παράβολο της ΑΚΥ «εφ' όσον συστήσουν εταιρεία», οπότε και η όποια έκπτωση εξανεμίζεται από την υποχρέωση, ουσιαστικά, σύστασης εταιρείας. Μένει δε αδιευκρίνιστο τι θα κάνουν όσοι δεν θα συστήσουν εταιρεία, συμπερασματικά θα τα πληρώσουν όλα, οπότε και στη μία και στην άλλη περίπτωση τα ποσά είναι μεγάλα, αν προστεθεί δε και υποχρέωση αγοράς νέου αυτοκινήτου, και με τις νέες προδιαγραφές, τότε γίνονται απαγορευτικά. Ουσιαστικά αυτό που δρομολογείται είναι η δήμευση των τωρινών αδειών (των ακριβοπληρωμένων ή μη εξοφλημένων ακόμη στις τράπεζες) και η αναγκαστική αγορά νέων, οι οποίες πλέον δεν θα είναι ιδιόκτητες αλλά κρατικές και τις οποίες θα πρέπει οι κάτοχοι να τις παραδώσουν με προθεσμία τα τρία το πολύ χρόνια σε κάποια ΕΠΕ ή ΑΕ, υπαρκτή ή υπό ίδρυση. Γίνονται έτσι «μέτοχοι» των εταιρειών και υπάλληλοί τους. Δίνεται βέβαια και η δυνατότητα ίδρυσης μονοπρόσωπης ή και μέχρι τριών ατόμων εταιρείας, αλλά ποιος αντέχει οικονομικά και την ίδρυση και τη διατήρησή της, παρ’ όλο που απαλλάσσεται από την υποχρέωση δημιουργίας εγκαταστάσεων; Και σε αυτή λοιπόν την περίπτωση, της τριετούς προθεσμίας, αν δεν υπάρξει «συμμόρφωση» η άδεια κατάσχεται!
Από εκεί και πέρα μιλάνε για επιδότηση, ιδιοκτητών και οδηγών, μέχρι 100.000 ευρώ ανά κάτοχο νέας άδειας από ένα πρόγραμμα των 50.000.000 (κάντε τη διαίρεση) και για ένταξη σε προγράμματα του ΕΣΠΑ. Δηλαδή νέα δανειακά βάρη! Αν όλα αυτά δεν είναι ξεκάθαρη κλοπή, τότε τι είναι;
Όλα τα άλλα περιττεύουν γιατί αφορούν πια τις εταιρείες και όχι τους μικροϊδιοκτήτες. Η άδεια η οποία πλέον θα αντιστοιχεί σε μετοχή στην εταιρεία δεν θα μπορεί να μεταβιβάζεται σε κληρονόμους ή να πωλείται σε τρίτους, οι εταιρείες όμως μεταξύ τους θα μπορούν και το ένα και το άλλο να κάνουν (σε περίπτωση εξαγοράς ή συγχώνευσης).
Οι ταξιτζήδες πλέον με τη δημοσίευση του νόμου έρχονται αντιμέτωποι κυριολεκτικά με την κατάργησή τους. Η οργή και η ανησυχία για το μέλλον, που το μόνο σίγουρο που τους επιφυλάσσει είναι η ανεργία και στην καλύτερη περίπτωση, που θα την ακριβοπληρώσουν, η υπαλληλοποίηση, είναι μεγάλη. Εκφράστηκε με τις 4 μέρες απεργιών και τις 3 συγκεντρώσεις που πραγματοποιήθηκαν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Το μεγάλο εμπόδιο στον αγώνα των ταξιτζήδων είναι η συνδικαλιστική τους ηγεσία
Κατ' αρχήν είναι υπέρ της δημιουργίας εταιρειών ΑΕ και ΕΠΕ και διαφοροποιείται σε σχέση με το νομοσχέδιο ως προς τους τρόπους, χωρίς όμως να αλλάζει η ουσία. Η «διαφορά» αυτή που την είχε εξασφαλίσει με το λεγόμενο προεδρικό διάταγμα Ρέππα και σε συνδυασμό ότι τα ταξί δεν αναφέρονταν ονομαστικά στα επικαιροποιημένα μνημόνια ούτε στον νόμο για το άνοιγμα των επαγγελμάτων τη βοήθησε να καθησυχάσει τον κλάδο. Με τις δηλώσεις Ραγκούση το καλοκαίρι αιφνιδιάστηκε και γι’ αυτό πιεζόμενη από τις διαθέσεις των ταξιτζήδων αναγκάστηκε να προχωρήσει στην 20ήμερη απεργία την οποία έψαχνε τρόπους να την κλείσει όπως όπως.
Δυστυχώς κατάφερε την αντίληψή της περί «απελευθέρωσης» με κανόνες να την περάσει στην πλειονότητα του κλάδου, όπως και την αποκλειστική σχεδόν στοχοποίηση του Ραγκούση, όπως και την αυταπάτη ότι κάποιοι από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα καταψηφίσουν το νομοσχέδιο, όπως και την… ελπίδα ότι η ΝΔ θα λύσει το πρόβλημα. Οπότε δεν χρειάζονται αγώνες και πολύ περισσότερο απεργίες. Να σημειώσουμε ότι είναι ίσως η πρώτη φορά που ο αγώνας ενός κλάδου για την ύπαρξή του μετατρέπεται τόσο απροκάλυπτα σε προεκλογικό αγώνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προς δόξα του ανεξάρτητου, ακομμάτιστου και ακηδεμόνευτου συνδικαλισμού. Σε αυτή τη φάση, πατώντας και στα πραγματικά προβλήματα επιβίωσης των εργαζόμενων ταξιτζήδων, επιλέχθηκε η μορφή των «κλιμακωτών» κινητοποιήσεων. Τις αποφάσεις για τον αγώνα τις παίρνουν τα κατά τόπους ΔΣ και η Ομοσπονδία, το αίτημα για συνελεύσεις έχει απορριφθεί με ιδιαίτερα ξεκάθαρο και αυταρχικό τρόπο.
Ένα θέμα είναι η στάση της Αριστεράς. Για τον Συνασπισμό δεν έχουμε να πούμε και πολλά. Ως κόμμα με… κυβερνητικές φιλοδοξίες έχει ταχθεί ουσιαστικά υπέρ των ΑΕ και ΕΠΕ και θέτει ως ζήτημα την εφαρμογή του διατάγματος Ρέππα, μια ματιά στην ιστοσελίδα του φτάνει για να το διαπιστώσει κανείς αυτό.
Η παράταξη που στηρίζεται από το ΚΚΕ, ενώ είναι ενάντια στη δημιουργία ΑΕ-ΕΠΕ και στα λόγια υποστηρίζει την ανάγκη απεργίας διαρκείας, στην πράξη προτάσσει τη λεγόμενη κλιμάκωση του αγώνα μέχρι και την κατάθεση του νομοσχεδίου στην ολομέλεια της Βουλής και μετά βλέπουμε. Ακόμη και τους ακτιβισμούς που έκανε το καλοκαίρι αναγκάστηκε να τους μαζέψει και να μιλάει και αυτή για πειθαρχία στις αποφάσεις των οργάνων. Το Σάββατο καλούσε παράλληλα με τη ΔΕΘ και στη συγκέντρωση των ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ κ.λπ. στο Σύνταγμα. Και βέβαια, ενώ θέτει (σωστά) την πολιτικοποίηση του αγώνα κόντρα στη γηπεδοποίηση που πέρασε η πλειοψηφία, αυτή τη συνδέει με την «ισχυροποίηση» του ΚΚΕ και δεν παραλείπει να παραπέμπει τη λύση των προβλημάτων στον ενιαίο φορέα συγκοινωνιών της λαϊκής οικονομίας, όπου συμπληρωματικά θα ενταχθούν και οι συνεταιρισμοί ταξί! Στον σοσιαλισμό θα έχουμε άλλες μορφές, αλλά είναι νωρίς ακόμη, όχι ότι δεν έχουμε και εδώ έτοιμο το σχέδιο!
Η Κίνηση Αντίστασης Ταξιτζήδων με τις μικρές της δυνάμεις και μέσα σε δύσκολους συσχετισμούς προσπαθεί να παρεμβαίνει στην κατεύθυνση της απεργίας διαρκείας μέχρι να παρθεί πίσω ο συγκεκριμένος νόμος αλλά και κάθε άλλος που πλήττει τον κλάδο και τον παραδίδει στο μεγάλο κεφάλαιο. Αποκάλυψε τα ψέματα της κυβέρνησης και των ΜΜΕ. Ζητάει να παίρνονται οι αποφάσεις από τις γενικές συνελεύσεις και όχι να ανατίθεται ο αγώνας σε αυτούς που τον υπονομεύουν. Καλεί τους ταξιτζήδες να ξεπεράσουν τις αυταπάτες για τους κυβερνητικούς βουλευτές και τη ΝΔ, να πάρουν τον αγώνα στα χέρια τους, να πετάξουν από πάνω τους κάθε λογής κυβερνητικούς συνδικαλιστές. Να συνταχθούν με τον υπόλοιπο λαό και τη νεολαία στοχοποιώνττας την κυβερνητική πολιτική των μνημονίων και των μεσοπρόθεσμων εντολών της τρόικας, αντί για τον Ραγκούση. Η Κίνηση αποτελείται και από οδηγούς και από εργαζόμενους ιδιοκτήτες, οι παρεμβάσεις της, κυρίως με προκηρύξεις στις συγκεντρώσεις και συζητήσεις στα «πηγαδάκια», έχουν γίνει δεκτές με θετικό τρόπο από τους ταξιτζήδες και μάλλον έχουν ενοχλήσει τον Λυμπερόπουλο και τους ομοίους του που αρνούνται να «δώσουν μικρόφωνο» στον εκπρόσωπό της, όπως και σε κάθε μη «θεσμικό» πρόσωπο, αν δεν τους περάσει τελικά «παραχωρούν» ένα λεπτό και τον καλούν να τελειώνει!