Πολλές φορές από τις στήλες αυτής της εφημερίδας έχουμε γράψει ότι δεν υπάρχει τέλος ούτε όρια στην επίθεση του κεφαλαίου στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζόμενων, με τελικό στόχο τη μετατροπή τους σε σύγχρονους σκλάβους, σε απλά εργαλεία της καπιταλιστικής παραγωγικής διαδικασίας.
Το αντεργατικό – αντιλαϊκό «οπλοστάσιο» που διαμορφώνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν θεωρείται επαρκές από το κεφάλαιο, και ιδιαίτερα το ξένο, για να προχωρήσει σε επενδύσεις στη χώρα. Απαιτούν με πολύ συγκεκριμένο σχέδιο τη μετατροπή ολόκληρων περιοχών της χώρας σε «οικονομικές ζώνες με ειδικό καθεστώς στο φορολογικό, εργασιακό και σχεδιαστικό δίκαιο» όπως προβλέπει το σχέδιο Ρόσλερ (αντικαγγελάριος και υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας) για την Ελλάδα. Το γερμανικό ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο και η κυβέρνησή του (Μέρκελ), στα πλαίσια του ανταγωνισμού τους με τους υπόλοιπους ιμπεριαλιστές για την κυριαρχία σε χώρες και αγορές βρίσκονται σε συνεχή κινητοποίηση στα Βαλκάνια (επίσκεψη Μέρκελ) αλλά ταυτόχρονα αξιοποιούν τη κρίση χρέους στην Ελλάδα για να αποκτήσουν ακόμα μεγαλύτερες δυνατότητες διείσδυσης και κατοχύρωσης κυρίαρχου ρόλου στο οικονομικό, πολιτικό και γεωστρατηγικό επίπεδο. Το ομολογούν τα ίδια τα στελέχη τους όπως ο Άνσγκαρ Μπέλκερ, καθηγητής οικονομίας και διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικής Έρευνας στο Βερολίνο, όπως γράφεται στο Βήμα της 31/7:
«Οι γερμανικές επενδύσεις θα γίνουν μόνο αν εξασφαλιστούν προϋποθέσεις όπως στην Ανατολική Γερμανία (φορολογικές διευκολύνσεις χαμηλοί μισθοί )… Οι αποκρατικοποιήσεις και οι μειώσεις μισθών θα κάνουν αυτές τις επενδύσει πολύ επικερδή συναλλαγή, αλλά αυτός δεν είναι ο μοναδικός στόχος. Η Ελλάδα έχει σοβαρή γεωστρατηγική θέση. Μέσω της Διώρυγας του Σουέζ παίζει ρόλο γέφυρας στις χώρες της Μέσης Ανατολής και ευρύτερα». Στο γερμανικό κεφάλαιο δεν αρκεί να δημιουργηθούν συνθήκες σύγχρονων Νταχάου για τους εργαζόμενους, μέσα από τις «ειδικές οικονομικές ζώνες» αλλά απαιτούν για να «επενδύσουν» και τον πλήρη έλεγχο όλων των διαθεσίμων κεφαλαίων έτσι ώστε να κάνουν τις δουλειές τους με το ελάχιστο κόστος. Ο Γιούργκεν Μάτες, αναλυτής του Ινστιτούτου Οικονομικής Έρευνας της Κολονίας, δηλώνει ότι: «…Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι οι ιδιωτικές επενδύσεις θα συνδυαστούν με τα ήδη υπάρχοντα κονδύλια των διαρθρωτικών ταμείων της ΕΕ και με τα δάνεια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων…». Με αυτόν τον τρόπο οι ιμπεριαλιστές αυξάνουν τα χρέη των εξαρτημένων από αυτές χωρών δανείζοντάς τες, για να τα παίρνουν πίσω αμέσως, μέσω επιδοτήσεων για τις επενδύσεις τους, πέρα από τις συνθήκες άνισων ανταλλαγών που διαμορφώνουν στο εσωτερικό της κάθε χώρας αυτές οι επενδύσεις.
«Οι γερμανικές επενδύσεις θα γίνουν μόνο αν εξασφαλιστούν προϋποθέσεις όπως στην Ανατολική Γερμανία (φορολογικές διευκολύνσεις χαμηλοί μισθοί )… Οι αποκρατικοποιήσεις και οι μειώσεις μισθών θα κάνουν αυτές τις επενδύσει πολύ επικερδή συναλλαγή, αλλά αυτός δεν είναι ο μοναδικός στόχος. Η Ελλάδα έχει σοβαρή γεωστρατηγική θέση. Μέσω της Διώρυγας του Σουέζ παίζει ρόλο γέφυρας στις χώρες της Μέσης Ανατολής και ευρύτερα». Στο γερμανικό κεφάλαιο δεν αρκεί να δημιουργηθούν συνθήκες σύγχρονων Νταχάου για τους εργαζόμενους, μέσα από τις «ειδικές οικονομικές ζώνες» αλλά απαιτούν για να «επενδύσουν» και τον πλήρη έλεγχο όλων των διαθεσίμων κεφαλαίων έτσι ώστε να κάνουν τις δουλειές τους με το ελάχιστο κόστος. Ο Γιούργκεν Μάτες, αναλυτής του Ινστιτούτου Οικονομικής Έρευνας της Κολονίας, δηλώνει ότι: «…Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι οι ιδιωτικές επενδύσεις θα συνδυαστούν με τα ήδη υπάρχοντα κονδύλια των διαρθρωτικών ταμείων της ΕΕ και με τα δάνεια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων…». Με αυτόν τον τρόπο οι ιμπεριαλιστές αυξάνουν τα χρέη των εξαρτημένων από αυτές χωρών δανείζοντάς τες, για να τα παίρνουν πίσω αμέσως, μέσω επιδοτήσεων για τις επενδύσεις τους, πέρα από τις συνθήκες άνισων ανταλλαγών που διαμορφώνουν στο εσωτερικό της κάθε χώρας αυτές οι επενδύσεις.
Σ' αυτή την κατεύθυνση ήδη έχει συγκροτηθεί κοινή επιτροπή από μέλη του ΣΕΒ και του αντίστοιχου των Γερμανών βιομηχάνων για να μεθοδεύσουν την υλοποίηση των επενδυτικών αυτών σχεδίων που θα κινηθούν από τις αποκρατικοποιήσεις έως τον τουρισμό, τις τηλεπικοινωνίες και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Οι «ειδικές οικονομικές ζώνες» δεν είναι μία καινούρια κατάσταση για τους εργαζόμενους. Τις έχουν δοκιμάσει ήδη με τα λεγόμενα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, σε προηγούμενους καιρούς, επί Σημίτη, αλλά αποτελούν και σημερινή πραγματικότητα για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων σε εργοστάσια και επιχειρήσεις, που είτε μονομερώς είτε μετά από «συμφωνία» εφαρμόζουν μειώσεις στους μισθούς, ελαστική και εκ περιτροπής εργασία. Όπως οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του γερμανικού κεφαλαίου ομολογούν, αυτές οι «ζώνες» θα έχουν «πιλοτικό χαρακτήρα», η εφαρμογή τους θα ξεκινήσει από συγκεκριμένους χώρους όπου υπάρχει υψηλή συγκέντρωση εργατικού δυναμικού αλλά κυρίως χώρους που προσφέρονται για γρήγορη και άμεση κερδοφορία, όπως τα λιμάνια. Έτσι, το ξεπούλημα των λιμανιών, για παράδειγμα, μπορεί να «συνδυαστεί» με ένα νομοθετημένο εργασιακό Νταχάου για τους ιμπεριαλιστές «επενδυτές». Αποδεικνύοντας έτσι πόσο επικίνδυνες είναι για τους εργαζόμενους οι θεωρίες που πλασάρουν καθημερινά οι κάθε είδους εκπρόσωποι της κυβέρνησης και του κεφαλαίου για «προσέλκυση ξένων επενδύσεων στη χώρα, με κάθε τρόπο», προσπαθώντας να πλασάρουν στο λαό ότι θα «σωθεί» αν παραδοθεί στην ακόρεστη δίψα τους για κέρδη από την εκμετάλλευση και την εξαθλίωση του εργαζόμενου λαού. Είναι οι ίδιες θεωρίες που λένε στους εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα ότι πρέπει να υποταχτούν στα αντιλαϊκά μέτρα του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου «για να σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία» την ίδια στιγμή που παραδίνουν τις υποδομές, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τους ίδιους τους εργαζόμενους αλυσοδεμένους στο κεφάλαιο και ιδιαίτερα το ξένο, αυξάνοντας έτσι την οικονομική, πολιτική, στρατιωτική εξάρτηση, φορτώνοντας το λαό με νέα δάνεια που θα πάνε απευθείας στο ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο.
Το επόμενο διάστημα οι απαιτήσεις των Γερμανών ιμπεριαλιστών θα ενταθούν και μέσα στα πλαίσια του «κουβαριού» που έχει δημιουργηθεί στα πλαίσια της ΕΕ από την τελευταία σύνοδο της 21ης Ιούλη για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους. Ήδη ο υφυπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Στέφαν Καπφέρερ, στην επίσκεψη που πραγματοποίησε στις 28 Αυγούστου προετοιμάζοντας την επίσκεψη του υπουργού Οικονομικών Ρόσλερ, δήλωσε ότι για να γίνουν επενδύσεις απαιτούνται οι «ειδικές ζώνες» εξαθλίωσης και εκμετάλλευσης των εργαζομένων, όπως έγινε στην Ανατολική Γερμανία. Και φαίνεται ότι οι Γερμανοί ιμπεριαλιστές δεν χρησιμοποιούν τυχαία το παράδειγμα της Ανατολικής Γερμανίας, αφού το θεωρούν «ευρωπαϊκό κεκτημένο» και με την έννοια αυτή μπορούν να το διαμορφώσουν και σε άλλες χώρες της ΕΕ, όπως η Ελλάδα, οι οποίες χρειάζονται «βοήθεια» και «διάσωση». Και έτσι να συναντήσουν λιγότερες αντιδράσεις από τους ανταγωνιστές τους σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο για ύπαρξη παράλληλων και διαφορετικών καθεστώτων στη φορολογία και την εργατική νομοθεσία.
Η επόμενη περίοδος για όλους τους εργαζόμενους είναι κρίσιμη, το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο όχι μόνο δεν κρύβει τις επιδιώξεις του αλλά κάθε μέρα που περνάει τις κάνει φανερές με ωμό και κυνικό τρόπο, ποντάροντας τόσο στην εξασφαλισμένη υποταγή του αστικού πολιτικού προσωπικού αλλά και στην καθυστέρηση των υποκειμενικών δυνάμεων του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Η διαμόρφωση του νέου εργασιακού Μεσαίωνα στο όνομα της «ανάπτυξης» και της «ανταγωνιστικότητας» θα αυξήσει την ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση των εργαζομένων, που δεν έχουν τίποτα απολύτως να περιμένουν από αστικές και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις λύσεις «σωτηρίας». Οι απαντήσεις βρίσκονται στην οργάνωση και στην πάλη ενάντια στους πραγματικούς εχθρούς του λαού, αστικά κόμματα, κεφάλαιο, ιμπεριαλιστές και τα άλματα ανάπτυξης και πολιτικής συγκρότησης που πρέπει να γίνουν, στο κίνημα, σήμερα, είναι μεγάλα και επείγοντα.
