Η Μαθητική Αντίσταση για την απεργία των εκπαιδευτικών

«Πριν καλά καλά καταλήξει η πρόταση για απεργία των εκπαιδευτικών, ξεκίνησε η λάσπη και η συκοφαντία εναντίον τους…
Πριν καλά καλά ξεκινήσει η απεργία, άρχισαν να δακτυλογραφούνται οι επιστρατεύσεις τους…
Πριν από όλα, εμφάνισαν εμάς, τους μαθητές τους, ως τους μεγαλύτερους αντιπάλους τους σ’ αυτόν τον αγώνα, ως τα… θύματα των κινητοποιήσεων…
ΟΧΙ!
Τα μόνα θύματα είναι τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών και των μαθητών, το δημόσιο σχολείο για όλα τα παιδιά! Απέναντι σ’ αυτό παλεύουν οι εκπαιδευτικοί μας και σ’ αυτόν τον αγώνα ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥΣ!»
Με αυτόν τον τρόπο ξεκινούσε η ανακοίνωση της Μαθητικής Αντίστασης που κυκλοφόρησε στις 11 Μάη σχετικά με την απεργία των εκπαιδευτικών (ολόκληρο το κείμενο, στο blog της Μαθητικής Αντίστασης, στο σύνδεσμο: http://mathitikiantistasi.blogspot.gr/2013/05/blog-post_11.html).
Αυτό που επιχείρησε να θέσει η Μαθητική Αντίσταση σε αυτή την ανακοίνωση, αλλά και σε όλη την παρέμβασή της κατά το διάστημα που βρισκόταν στην επικαιρότητα το θέμα της απεργίας των εκπαιδευτικών, είναι το βασικό ζήτημα που αναδείχτηκε για τους μαθητές. Το γεγονός, δηλαδή, ότι αποτέλεσαν τον πολιορκητικό κριό του συστήματος στην υπόθεση ενεργοποίησης του λεγόμενου «κοινωνικού αυτοματισμού».
Σύσσωμος ο μαθητικός πληθυσμός παρουσιάστηκε ως θύμα της απεργίας που... σκέφτηκαν να κάνουν οι εκπαιδευτικοί κατά τη διάρκεια των πανελλαδικών εξετάσεων. Φανερά επιλεγμένοι και δασκαλεμένοι πιτσιρικάδες παρέλασαν στα τηλεοπτικά παράθυρα και φιγουράρισαν σε πρωτοσέλιδα αστικών εφημερίδων. Και η προσέγγιση του όλου ζητήματος, από ασύστολα ψευδής έως εντελώς παραπλανητική.
Θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε από μια περίπου αστική προσέγγιση των πανελλαδικών εξετάσεων, την οποία φαίνεται πως το σύστημα «ξέχασε» εκείνες τις μέρες. Εκείνη, δηλαδή, που προσπαθεί να δώσει κουράγιο στους εξεταζόμενους μαθητές με επιχειρήματα του τύπου «δεν είναι η μητέρα των μαχών», «για όλους έχει ο θεός» και άλλα αντίστοιχα. Γιατί πράγματι αυτή τη φορά παρουσιάστηκαν οι πανελλαδικές ως μητέρα των μαχών για τη μαθητική νεολαία, η οποία μάλιστα δεν έπρεπε να χάσει ούτε κατά ένα λεπτό της ώρας το ραντεβού της στις 17 του Μάη. Τα άλλα ραντεβού, εκείνα των μαθητών με τα βιβλία τους και τους εκπαιδευτικούς τους στην αρχή κάθε χρονιάς, εκείνα με το λεωφορείο που θα τους μεταφέρει από και προς το σχολείο, εκείνα με τη θέρμανση κατά τους χειμερινούς μήνες μπορούν φυσικά να αναβάλλονται επ’ αόριστο χωρίς να «ανοίγει μύτη» και χωρίς να απολογείται κανείς...
Στην παρέμβασή της η Μαθητική Αντίσταση κατέδειξε τους λόγους για τους οποίους ήταν τόσο κρίσιμο για το σύστημα να φέρει τους μαθητές απέναντι στους αγωνιζόμενους εκπαιδευτικούς. Ήταν το ισχυρότερο χαρτί τους στην προσπάθεια να ξεσηκώσουν θύελλα αντιδράσεων από το σύνολο της κοινωνίας ενάντια στην απεργία. Άλλωστε, η μέθοδος αυτή έχει παλαιότερους διδάξαντες. Θυμόμαστε πολύ καλά τους «αγανακτισμένους γονείς» έξω από τις μαθητικές καταλήψεις.
Μια τέτοια προσπάθεια στηρίζεται στο γνωστό «διαίρει και βασίλευε» και φυσικά αποκρύπτει την πραγματικότητα των κοινών στόχων πάλης μαθητών και εκπαιδευτικών. Γιατί είναι κοινός ο στόχος της υπεράσπισης της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης για όλους. Είναι κοινός ο αγώνας για την υπεράσπιση του δικαιώματος όλων των παιδιών να πηγαίνουν στο σχολείο, να το τελειώνουν και αυτό το σχολείο να έχει εκπαιδευτικούς, βιβλία και ανθρώπινες συνθήκες. Όλα εκείνα τα στοιχειώδη, δηλαδή, από τα οποία το ίδιο το κράτος έχει απαλλάξει τον εαυτό του όλο το τελευταίο διάστημα. Αλλά είναι επίσης κοινός ο αγώνας της υπεράσπισης των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών και η πάλη ενάντια στις απολύσεις και τους μισθούς πείνας, γιατί είναι αγώνας υπεράσπισης των δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων, όλων των οικογενειών, όλου του λαού.
Αυτή η συζήτηση φυσικά απουσίασε από τα μέσα. Αυτή που ενώνει τους μαθητές με τους καθηγητές τους και μαζί τους όλη την κοινωνία ενάντια στην ισοπέδωση κάθε στοιχειώδους δικαιώματος, ενάντια στην καταρράκωση κάθε ελπίδας για το μέλλον.
Αυτά τα ζητήματα έθεσε η Μαθητική Αντίσταση στα σχολεία όπου παρεμβαίνει. Κατέδειξε τους πραγματικούς θύτες και τα πραγματικά θύματα, που δεν είναι άλλοι από το σύστημα και τα δικαιώματα λαού και νεολαίας αντίστοιχα.
Στο πλαίσιο της παρέμβασής της, η Μαθητική Αντίσταση στην Αθήνα διοργάνωσε εκδήλωση-συζήτηση με εκπαιδευτικούς στις 15 Μάη. Από τους εκπαιδευτικούς περιγράφηκε η κατάσταση στο επίπεδο των εργασιακών δικαιωμάτων καθώς και τα πραγματικά αιτήματα του αγώνα τους. Οι μαθητές που συμμετείχαν στη συζήτηση έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον και βοηθήθηκαν ιδιαίτερα από μια κουβέντα με καθηγητές έξω από τη σχολική τάξη που να αφορά τις κοινές τους αναφορές και διεκδικήσεις.
Η μάχη αυτή θα έχει σίγουρα συνέχεια! Η επίθεση θα συνεχιστεί και θα είναι ανελέητη απέναντι στο δημόσιο και δωρεάν σχολείο. Σ’ αυτούς τους νέους αγώνες που θα έρθουν, οι μαθητές θα ξαναβρεθούν στο πλευρό των εκπαιδευτικών τους, στο πλευρό του λαού.