Στο νέο πολυνομοσχέδιο-σκούπα περιλαμβάνονται απολύσεις, φόροι, χαράτσια, κατασχέσεις κ.ά., που δικαιολογήθηκαν βέβαια από την κυβέρνηση σαν προαπαιτούμενα για την εκταμίευση μιας ακόμα δόσης της δανειακής σύμβασης, αλλά για το λαό και τους εργαζόμενους σημαίνουν ένταση της βάρβαρης πολιτικής και παραπέρα κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης.
Με το πολυνομοσχέδιο γίνεται άλλο ένα βήμα για τις χιλιάδες απολύσεις εργαζόμενων στο δημόσιο, όπως απαιτούν οι μνημονιακές ντιρεκτίβες, με συνοπτικές δηλαδή διαδικασίες και χωρίς να ισχύει ούτε καν αυτή η κακόφημη «διαθεσιμότητα». Όπως αναφέρεται, «σε περίπτωση κατάργησης θέσεων σε ΝΠΙΔ, προβλέπεται καταγγελία της σύμβασης εργασίας των υπαλλήλων με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου». Επιπλέον, 15.000 οι «υποχρεωτικές αποχωρήσεις» μέχρι τα τέλη του 2014, εκ των οποίων οι 4.000 μέσα στο 2013.
Το χαράτσι της ΔΕΗ, το «ειδικό, έκτακτο και προσωρινό» όπως μας έλεγαν το 2011, παραμένει και για το 2013, και από ΕΕΤΗΔΕ μεταβαπτίζεται ΕΕΤΑ (!), με προοπτική να «ενταχθεί στο εθνικό φορολογικό σύστημα», όπως πρότεινε και ο Βενιζέλος. Και ενώ από τη μια το μειώνουν κατά 15%, για να αμβλύνουν τις λαϊκές αντιδράσεις από τη μονιμοποίησή του, από την άλλη αλλάζει ο τρόπος υπολογισμού του και προβλέπονται ασήκωτες ανατιμήσεις (από 3 σε 4 έως 6 ευρώ το τ.μ.) για τα λαϊκά σπίτια που βρίσκονται σε περιοχές εκτός συστήματος αντικειμενικών αξιών.
Και σαν να μην φτάνει το χαράτσωμα με το ΕΕΤΑ που σχεδιάζει η κυβέρνηση για το 2013, από τον Αύγουστο και μετά, έρχεται και ο Φόρος Ακίνητης Περιουσίας που θα πληρωθεί και αυτός μέσα στη φετινή χρονιά και μάλιστα αναδρομικά για τη τριετία 2011, 2012 και 2013.
Από τη μια, η κυβέρνηση καταχρεώνει τα λαϊκά νοικοκυριά και τα γονατίζει με φόρους και χαράτσια και από την άλλη – πραγματική πρόκληση – ψηφίζει «διευκολύνσεις» για την εξόφληση αυτών των χρεών! Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω μέλι! Στην πραγματικότητα οι ρυθμίσεις που ψηφίστηκαν στο πολυνομοσχέδιο για την τμηματική εξόφληση ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία δεν αποτελούν «ευνοϊκές ρυθμίσεις», όπως διαφημίστηκαν από την κυβέρνηση, αλλά μια συστηματοποίηση της προσπάθειας είσπραξής τους. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, γύρω στα 2,5 εκατομμύρια υπολογίζονται τα λαϊκά νοικοκυριά που αδυνατούν να πληρώσουν φόρους και χαράτσια και χρωστούν ληξιπρόθεσμες «μικρο-οφειλές» μέχρι 3.000 ευρώ. Αυτά τα εκατομμύρια έβαλε στο μάτι η κυβέρνηση, γι’ αυτό ψηφίζει «διευκολύνσεις», γι’ αυτό ενεργοποιεί τους εισπρακτικούς της μηχανισμούς, γι’ αυτό εξαπολύει εισπρακτικό σαφάρι και γι’ αυτό, εν τέλει, στο πολυνομοσχέδιο προβλέπονται μέχρι και κατασχέσεις μισθών και συντάξεων, προκειμένου να εισπραχθούν.
Η αύξηση κατά 2 ώρες του υποχρεωτικού ωράριου των καθηγητών δευτεροβάθμιας που ψηφίστηκε, για να ισχύσει από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, είναι άλλο ένα χτύπημα στις εργασιακές κατακτήσεις των εκπαιδευτικών. Όπως και η ίδια η κυβέρνηση ομολογεί, έρχεται να αντισταθμίσει τις μειώσεις στις προσλήψεις αναπληρωτών και να υπηρετήσει τις περικοπές στη χρηματοδότηση, με συνέπεια την παραπέρα χειροτέρευση της δημόσιας δωρεάν παιδείας για τα παιδιά του λαού.
Κατά τη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου, υπήρξαν και οι «κόντρες» του ΠΑΣΟΚ και οι τροπολογίες που κατέθεσε «κατά παρέκκλιση της ισχύουσας νομοθεσίας». Τροπολογίες που δεν έχουν να κάνουν ούτε στο ελάχιστο με την όποια αμφισβήτηση των μνημονιακών δεσμεύσεων αλλά αντίθετα, κινούνται σε πιο αντιλαϊκή και πιο αντεργατική κατεύθυνση, κατεδαφίζοντας ότι απέμεινε από το εργατικό δίκαιο. Με πρόταση του ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, την οποία αποδέχθηκε και ο Στουρνάρας, ψηφίστηκε η δυνατότητα εποχιακής απασχόλησης ανέργων με μεροκάματο 19,6 ευρώ ή 17,1 ευρώ για τους κάτω των 25 ετών (!) και μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 10% (!) «για τις επιχειρήσεις που διατηρούν τις υφιστάμενες σε αυτές, θέσεις εργασίας».
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ καταψήφισε, όπως ήταν αναμενόμενο, το πολυνομοσχέδιο – τι αξιωματική αντιπολίτευση θα ήταν άλλωστε. Για άλλη μια φορά, ο Τσίπρας ξεσπάθωσε κατά των «μερκελιστών», αναφέρθηκε στο «μέτωπο των λαών του Νότου» απέναντι «στους μερκελιστές που καταστρέφουν την Ευρώπη», μίλησε για «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ» (ποια αριστερά;) και παρέπεμψε σε μια μελλοντική «λαϊκή εντολή» (ποιοι αγώνες;) που θα του δοθεί, για να σταματήσει «την ανθρωπιστική καταστροφή».
Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, η νεολαία δεν μπορούν να ελπίζουν ούτε στην κοροϊδία-πρόκληση της ολιγόμηνης περιστασιακής απασχόλησης που πρότεινε το ΠΑΣΟΚ, ούτε στην ελεημοσύνη των 19 ευρώ που πρότεινε ο «κουβαρντάς» Βενιζέλος. Ούτε βέβαια και να αναμένουν τις επόμενες εκλογές, για να δώσουν στο ΣΥΡΙΖΑ την λαϊκή εντολή που ζητάει ο Τσίπρας. Όσο αρνητικοί και αν είναι σήμερα οι συσχετισμοί, όσο και αν υποχώρησαν τα λαϊκά ξεσπάσματα, η διέξοδος για το λαό ήταν και συνεχίζει να βρίσκεται στο κίνημα, στους αγώνες, στην αντίσταση. Στην οργάνωση της πάλης του για την ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής, για τη σύγκρουση με τους δυνάστες του, για να ανοίξει το δικό του δρόμο.
