Η παραπάνω φράση αποτέλεσε το κεντρικό σύνθημα της Κίνηση για τις Ελευθερίες και τα Δημοκρατικά Δικαιώματα της Εποχής μας (ΚΕΔΔΕ) στην αντιφασιστική συγκέντρωση-συναυλία-διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα την 21/4, με αφορμή τα 46 χρόνια από την αμερικανοστήριχτη χούντα των συνταγματαρχών. Η κριτική μας απέναντι στον πυρήνα της λογικής που παράγει τέτοια συνθηματολογία θα μπορούσε να αναδείξει πολλά στοιχεία. Είναι, άλλωστε, αναγκαίο να ανοίξει αυτή καθαυτή η συζήτηση στους κόλπους της Αριστεράς. Η συζήτηση δηλαδή που θα καταλήγει σε τεκμηριωμένες εκτιμήσεις για την περίοδο που διανύουμε, τη φάση και τις επιδιώξεις του συστήματος και των δυνάμεών του, βάζοντας, από την άλλη, αντίστοιχα καθήκοντα συμμαχιών και πάλης για το λαϊκό-εργατικό κίνημα. Εδώ θα σταθούμε, συνοπτικά, σε τρία βασικά ζητήματα που αναδεικνύονται μέσα από το παραπάνω σύνθημα και θεωρούμε ότι το καθιστούν τουλάχιστον άστοχο.
1. Αποτελεί συνέχεια των συνθημάτων «Κάτω η χούντα κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ» και «…η χούντα δεν τελείωσε το ’73». Κεντρικά συνθήματα δυνάμεων της Αριστεράς, που έχουν τεθεί εδώ και τρία χρόνια στο κίνημα διαμορφώνοντας λαϊκές συνειδήσεις για την περίοδο που διανύουμε και τη φάση του συστήματος. Συνθήματα που ταυτίζουν τη χούντα και τη δικτατορία με την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία που ως τέτοια προσαρμόζεται από τη μεριά του συστήματος ανάλογα με τις ανάγκες του. Συνθήματα που παρουσιάζουν μια στρεβλή αντίληψη για την ίδια την αστική δημοκρατία και τα όριά της. Που δεν βλέπουν τα δημοκρατικά δικαιώματα ως προϊόν της ταξικής πάλης, ως κατακτήσεις του λαού και της εργατικής τάξης στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Συνθήματα που γεννήθηκαν από τη μήτρα των κοινοβουλευτικών αυταπατών, της ανάπτυξης του καπιταλισμού και των παραγωγικών δυνάμεων που ενσωματώνει στο DNA του τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες, τουλάχιστον για τις χώρες της Δύσης. Συνθήματα που προσκρούουν στην αντίφαση ότι η «χούντα» που επικαλούνται θα «πέσει» μέσα από εκλογές που η ίδια θα προκηρύξει ή που εξαντλούνται να καταδεικνύουν ως κύριο μέτωπο τη Χρυσή Αυγή. Συνθήματα που παρουσιάζουν τουλάχιστον αμηχανία, από όσους τα θέτουν, μπροστά στον παροξυσμό της ταξικής επίθεσης που εξαπολύουν οι δυνάμεις του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, μπροστά στο «κράτος έκτακτης ανάγκης», στο «νόμος και τάξη», στον ψαλιδισμένο κοινοβουλευτισμό που κινείται στα όρια των συνταγματικών εκτροπών, στη «δημοκρατία» που συρρικνώνεται. Συνολικά στη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής από τη μεριά του συστήματος που αποτελεί το αναγκαίο συμπληρωματικό εργαλείο για να επιβληθεί και να εμπεδωθεί στις λαϊκές-εργατικές μάζες η βαρβαρότητα.
2. Είναι ανιστόρητο, αφού μας λέει ότι οι δικτατορίες επιβάλλονται όταν οι λαοί κοιμούνται. Η ιστορία επιβεβαιώνει το αντίθετο και με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο. Οι δικτατορίες επιβλήθηκαν όταν οι λαοί οργανώθηκαν, αντιστάθηκαν, διεκδίκησαν, ξεσηκώθηκαν, εξεγέρθηκαν. Όταν οι λαϊκοί εργατικοί αγώνες νικούσαν, όταν αμφισβήτησαν την αστική κυριαρχία, όταν ο λαϊκός παράγοντας ήρθε με ορμή στο προσκήνιο. Μπροστά στον «κομμουνιστικό κίνδυνο» το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα απέβαλε το βαρίδι του «δημοκρατικού» του προσωπείου και ανέδειξε είτε με πραξικοπήματα είτε με τον κοινοβουλευτικό μανδύα τον πιο σάπιο διαχειριστή του, τον φασισμό και τον ναζισμό. Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε αναλυτικά σε κάθε περίπτωση. Ας σταθούμε μόνο στην δική μας περίπτωση μέσα από την προκήρυξη της ΠΑΑΣ που παρέμβηκε στην ίδια κινητοποίηση. «Χουντικοί αξιωματικοί του στρατού κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία εφαρμόζοντας το νατοϊκό σχέδιο έκτακτης ανάγκης “Προμηθεύς” που προέβλεπε ανάληψη της εξουσίας από το στρατό με σκοπό την εξουδετέρωση κομμουνιστικής εξέγερσης! Έτσι, μέσω του νέου καθεστώτος ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός επιχειρούσε τον ασφυκτικότερο, πολιτικοστρατιωτικό έλεγχο της χώρας, το ξένο κεφάλαιο επιθυμούσε επενδυτικές “ευκαιρίες” και η ντόπια άρχουσα τάξη ήλπιζε στο τσάκισμα της «αναρχίας» και της «οχλοκρατίας», όπως η χούντα χαρακτήριζε τη μεγάλη άνοδο των λαϊκών διεκδικήσεων της περιόδου 1964-67.».
3. Αναπαράγει τη μικροαστική, απολίτικη αντίληψη ότι ο λαός κοιμάται. Αντίληψη που αναπαράγεται ακόμα και από τα ακροδεξιά μορφώματα με το «ξυπνήστε ρεεε». Υποτιμά το λαό και, ως αφ υψηλού παρατηρητής και μέντορας, τού κάνει υποδείξεις χρεώνοντάς του την ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση. Αναπαράγει τη γνωστή, επί δεκαετίες, έκφραση του ρεφορμισμού «ο κόσμος είναι βολεμένος, είναι στον καναπέ του» που μετεξελίχτηκε στο «ο κόσμος δεν τραβάει» για να μορφοποιηθεί μπροστά στην ενδεχόμενη απεργία των εκπαιδευτικών «δεν υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις». Αναπαράγει την αντίληψη της Αριστεράς που υποτάχτηκε, που ενσωματώθηκε, που συνεχίζει να κινείται στα όρια της αστικής νομιμότητας, αποβάλλοντας τις καθοριστικές ευθύνες για την ήττα και τη διάλυση του κινήματος. Μιας Αριστεράς που συνεχίζει να κυριεύεται από την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του λαού, που συνεχίζει να του κουνάει το δάκτυλο, να τον κατηγορεί ότι δεν καταλαβαίνει. Η εμπιστοσύνη στο λαό και στις δυνάμεις του αποτελεί αναγκαία συνθήκη για κάθε δύναμη και συλλογικότητα που αναφέρεται στην Αριστερά, για μια ανατρεπτική πολιτική και κατεύθυνση την οποία θα υλοποιήσουν οι ίδιες οι λαϊκές μάζες. Με αυτήν την έννοια, και στο πλαίσιο της ΚΕΔΔΕ θα πρέπει να εκλείψουν οι λογικές που αναπαράγουν «ειδικούς» και «ανάθεση» και να συμβάλουμε ώστε η ΚΕΔΔΕ να αποτελέσει ένα κινηματικό εργαλείο δράσης για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Το ιστολόγιο της δεκαπενθήμερης εφημερίδας του Κ.Ο. του Κ.Κ.Ε.(μ-λ)
Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.
